«Ο θυρεοειδής αδένας και οι παθήσεις του»

Ο θυρεοειδής αδένας είναι ο μεγαλύτερος ενδοκρινής αδένας στον ανθρώπινο οργανισμό. Η σημασία του για την σωστή λειτουργία του οργανισμού είναι πολύ μεγάλη. Ο θυρεοειδής ρυθμίζει την παραγωγή, τη χρήση και την  αποθήκευση της ενέργειας σε όλο το σώμα. Έτσι, τα προβλήματα με τον θυρεοειδή μπορεί να επηρεάσουν πάρα πολλές πλευρές της ζωής μας. Οι διαταραχές του θυρεοειδούς αδένα είναι πολύ συχνές.

Ο θυρεοειδής παράγει βασικά δύο ορμόνες, τη θυροξίνη ή Τ4, και τη τριιωδοθυρονίνη ή Τ3. Οι δύο αυτές ορμόνες εκκρίνονται στο αίμα και μεταφέρονται σε όλα τα κύτταρα του σώματος μας.

Όταν ο θυρεοειδής δεν παράγει όλες τις ορμόνες που χρειάζεται ο οργανισμός αυτό λέγεται υπολειτουργία του θυρεοειδούς ή υποθυρεοειδισμός. Εάν ο θυρεοειδής παρουσιάζει υποθυρεοειδισμό, το σώμα λειτουργεί πολύ πιο αργά και με πολύ λιγότερη ενέργεια. Το άτομο μπορεί  να αισθάνεται κουρασμένο, άκεφο και χωρίς πολύ ενεργητικότητα, να αισθάνεται ότι μονίμως κρυώνει περισσότερο από τους άλλους ανθρώπους και ότι μπορεί να βάζει βάρος πολύ πιο εύκολα ή να μην μπορεί να χάσει το λίγο βάρος που θα έπρεπε. Ο υποθυρεοειδισμός προκαλεί και ψυχολογικές διαταραχές όπως αδυναμία συγκέντρωσης, γρήγορη πνευματική κόπωση, έλλειψη ενδιαφέροντος στις προσωπικές σχέσεις, ελάττωση σεξουαλικής επιθυμίας, και στους άνδρες διαταραχές στύσης και ελάττωση της ποσότητας και κινητικότητας του σπέρματος.

Η θεραπεία αφορά στη  χορήγηση χαπιών συνθετικής θυροξίνης (Τ4) υψηλής καθαρότητας. Η δόση της Τ4 πρέπει να χορηγείται με μεγάλη προσοχή και εξαρτάται από την ηλικία, τη μάζα του σώματός, αν παίρνει κανείς και άλλα φάρμακα, και αν υπάρχουν και άλλες επιπρόσθετες ασθένειες εκτός από τον υποθυρεοειδισμό.

Όταν ο θυρεοειδής λειτουργεί υπερβολικά αυτό λέγεται υπερθυρεοειδισμός. Στον υπερθυρεοειδισμό το σώμα λειτουργεί  πολύ πιο γρήγορα και καταναλώνει πολύ περισσότερη ενέργεια. Πρόκειται για πάθηση που παρουσιάζει δεκαπλάσια συχνότητα στις γυναίκες σε σύγκριση με τους άνδρες.

Στον υπερθυρεοειδισμό  αναπτύσσονται αυτό-αντισώματα που ασκούν διεγερτική δράση και αυξάνουν τη λειτουργία του θυρεοειδούς προς παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών. Η θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού είναι η χορήγηση αντιθυρεοειδικών φαρμάκων (μεθιμαζόλη ή προπυλθειουρακίλη) που αναστέλλουν την υπερπαραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών. Σε περίπτωση αδυναμίας ελέγχου της θυρεοειδικής λειτουργίας για μεγάλο διάστημα ή σε περίπτωση υποτροπής συνιστάται η λήψη ραδιενεργού ιωδίου. Σπάνια, αν συνυπάρχουν όζοι ή μεγάλη διόγκωση, τότε η χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδή είναι απαραίτητη.

Η διάγνωση γίνεται με αιματολογικές εξετάσεις και υπέρηχο θυρεοειδούς. Εφόσον η διάγνωση γίνει έγκαιρα, η θεραπεία είναι αποτελεσματική.