Λίμνη-Ψαχνά:Το μάθημα πολιτισμού και οι λάμπες στο μπάσκετ

Πικρό ποτήρι πίνουμε, φίλες και φίλοι του psaxna.gr,  όταν αναφερόμαστε  σε άλλους Δήμους και σε άλλες πόλεις και κάνουμε συγκρίσεις.

Κανονικά θα έπρεπε να ζούμε σε μια πανεπιστημιούπολη που πάλλεται  από ενέργεια, δράση και πρωτοπορία. Υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις γι αυτό.

Γιατί τόσες πολλές ήττες, αναρωτιόμαστε όλοι. Τι είναι αυτό που κάνει τη διαφορά  πάντα εις βάρος μας ; 

Δεν ξέρω πόσοι  από το δήμο μας είχαν την τύχη να παρευρεθούν φέτος στα “Ελύμνια 2022”.

Όσοι όμως παρευρέθησαν, διαπίστωσαν ότι τις πολιτιστικές εκδηλώσεις  του καλοκαιριού παρακολούθησαν με πρόχειρους υπολογισμούς 10 000 επισκέπτες. Δεν έπεφτε βελόνα.

Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί πληκτρολογώντας  “Ελύμνια 2022” να δει λεπτομέρειες.

Η προβολή της Λίμνης και γενικά όλου του Δήμου ήταν πολύ μεγάλη. Μια τεράστια διαφήμιση που  κεφαλαιοποιείται κάθε χρόνο και περισσότερο με ότι αυτό συνεπάγεται για την πολιτισμική και οικονομική ζωή του τόπου.

Στα δικά μας, τώρα.

Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Το ίδιο γυφτοπάζαρο κι  αυτό μαδημένο τώρα πια με τα ίδια πλαστικά εσώρουχα αλλεργικής ποιότητας, τις ίδιες ξεφτισμένες  θήκες για κινητά  και με συνοδεία την  ίδια πάντα απαίσια  τσίκνα  της καμμένης δεξτρόζης του χαλβά Φαρσάλων.

Και στο καπάκι μια παράσταση Καραγκιόζη βγαλμένη από τη μούχλα της  πολιτισμικής  λήθηςτ ου μακρινού παρελθόντος.

Εκδηλώσεις και παζάρια απαράδεκτα  στον 21ο αιώνα που δεν αφήνουν τίποτα στο πέρασμά τους. Σε κανένα. Αφήστε κατά μέρος τους  ξένους επισκέπτες.  Ούτε για αστείο.

Έγιναν και  κάνα δυο μουσικές παραστάσεις του σκυλάδικου που δεν συγκέντρωσαν πάνω από καμιά διακοσαριά άτομα η κάθε μια.  Πράγματα που δεν βλέπεις πια ούτε σε τριτοκοσμικές χώρες. Μόνο η τελευταία για το Μητροπάνο, αν δεν κάνω λάθος, πήγε κάπως καλά κι αυτό επειδή διοργανώθηκε από ιδιώτες.

Και έρχομαι τώρα σε ένα άλλο ερώτημα, φίλες και φίλοι.

Μουσικές παραστάσεις και  λαϊκές , παραδοσιακές γιορτές έγιναν και σε άλλες κοινότητες του Δήμου  μας.

Στον Άι Θανάση με το Λάλεζα, στον Πάλιουρα, στον Πισσώνα με τη γιορτή της πατάτας κλπ.

Όλες είχαν επιτυχία!

Γιατί;

Γιατί άραγε ό,τι γίνεται εκτός  Ψαχνών έχει επιτυχία και ό,τι πολιτιστικό γίνεται εδώ στο κεφαλοχώρι δεν περπατάει;

Μήπως είναι οι κακές επιλογές από ανθρώπους που  “δεν το ΄χουν”, για να χρησιμοποιήσω τη σύγχρονη ατάκα;

Μήπως είναι καλές οι επιλογές αλλά το κοινό των Ψαχνών ζητά πλέον κάτι άλλο;

Μήπως  δεν μας συμπαθούν και πολύ οι συνδημότες των άλλων κοινοτήτων και δεν έρχονται;

Μήπως, τέλος,  και οι ίδιοι οι κάτοικοι του κεφαλοχωρίου, μπουχτισμένοι, προτιμούν κι αυτοί να φεύγουν με την πρώτη ευκαιρία;

Μαζέψτε τα όλα αυτά, φίλες και φίλοι, και κάπου θα βρείτε την απάντηση.

Κι αν δεν τη βρείτε, τότε αναρωτηθείτε μήπως το  μεγάλο λάθος το έχουμε κάνει εμείς οι ίδιοι.

Σε τελική ανάλυση όλα δικές μας επιλογές είναι.   Όπως στρώσουμε, θα κοιμηθούμε. 

Κλείνω αυτή τη θλιβερή τριλογία  με τις συγκρίσεις  με ένα απελπιστικό συμπέρασμα :

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΜΕ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ ΚΑΙ ΜΕ ΙΜΒΡΙΟ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΣΟΥ ΩΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥΠΟΛΗ.

Όσον αφορά τις λάμπες στο υπαίθριο μπάσκετ, ας πάνε να τις φτιάξουν γιατί από τις τέσσερις ήταν αναμμένη  μόνο μια. Λυπήθηκα κάποιους  άτυχους φοιτητές που πάσχιζαν με πόνο ψυχής να διακρίνουν ένα καλάθι  χωρίς δίχτυ μέσα στο σκοτάδι την Κυριακή το βράδυ.

Αλλιώς ας κλείσουν κι αυτή τη μια  για να μην καίει άδικα.

Όπως λέει κι ο Γιώργος Καρλής, μόνο για να αλλάζουν καμιά  λάμπα είναι και για να κλείνουν καμιά λακκούβα. Κι αυτό μετά χιλίων βασάνων και κατόπιν υποδείξεων.

Β. Παπαμιχαήλ