«Σπουδάζοντας κινηματογράφο στα Ψαχνά…»: Η απάντηση του Βαγγέλη Παπαμιχαήλ στον Σπύρο Βλέτσα
Tο άρθρο του Βαγγέλη Παπαμιχαήλ αναφέρεται σε δημοσίευμα του Athensvoice (δείτε εδώ) και η απάντηση έχει κοινοποιηθεί στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα
Όπως ήταν αναμενόμενο, κάποια στιγμή θα άρχιζε η λασπολογία. Αυτή τη φορά ήρθε από την Αθήνα και το Athensvoice δια στόματος Σπύρου Βλέτσα. Η ειδικότητα, κατά δήλωσή του, κινηματογραφιστής (κάμεραμαν) και συγγραφέας. Ομολογώ ότι δεν τον ήξερα.
Αγαπητέ φίλε, σε τέτοια λασπολογία είμαστε συνηθισμένοι από την εποχή της Διαμαντοπούλου. Κάτι παρόμοια έλεγε κι αυτή και αντί να αναλάβει η ίδια την ευθύνη ως υπουργός και να τιμωρήσει τους υπεύθυνους, τιμώρησε τα Ψαχνά! Μπορεί να μην το ξέρεις αλλά εδώ γράφτηκε μια κατάπτυστη ιστορία με την προθυμία και μερικών “ντόπιων”.
Ξεκινάμε.
Τι ζόρι τραβάς εσύ ως κάμεραμαν που θα έρθουν πέντε σχολές με 1125 φοιτητές στα Ψαχνά; Που πονάς και γατί το αναφέρεις; Και σ΄άλλα μέρη έγινε αυτό, γιατί δεν τα αναφέρεις; Κακοπροαίρετος είσαι σίγουρα, να υποθέσουμε και τίποτα άλλο; Γιατί δεν σε προβληματίζει το γεγονός ότι δεκάδες χιλιάδες φοιτητές είναι συγκεντρωμένοι στην Αθήνα ενώ θα μπορούσαν να είναι κάπου στην επαρχία για πολλούς λόγους. Τι νόημα έχει να είναι οι φιλολογικές, νομικές, πολιτικές, οικονομικές, θεολογικές, λογιστικές και άλλες θεωρητικές σχολές στην Αθήνα; ΚΑΝΕΝΑ. Τι νόημα έχει να είναι οι μηχανολόγοι στου Ζωγράφου; Σύμφωνα με τη δική σου συλλογιστική θα έπρεπε να είναι στα Οινόφυτα ή στο Σχηματάρι. Αυτό δεν σε ενοχλεί;
Προσπερνώ τις κοινωνικοπολιτικοοικονομικές θέσεις γιατί είναι άσχετες, και πάω σε πιο σοβαρά. Το περίγραμμα των στόχων της Σχολης Ψηφιακών Τεχνών και Κινηματογράφου, έτσι όπως διατυπώνεται από τις πανεπιστημιακές αρχές, είναι πολύ όμορφο και σεβαστό. Εσύ ισχυρίζεσαι ότι τίποτα απ΄όλα αυτά δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στα Ψαχνά και οι φοιτητές θα είναι απομονωμένοι από τα κινηματογραφικά δρώμενα κλπ, κλπ.
Πρώτον. Όταν λέμε “ψηφιακές τέχνες” εννοούμε ΨΗΦΙΑΚΕΣ. Δεν υπάρχουν γεωγραφικές παράμετροι που να περιορίζουν οτιδήποτε ψηφιακό. Αυτό μπορεί να πραγματωθεί από τη Νέα Υόρκη μέχρι ένα μικρό χωριό της Ινδίας. Ό,τι είναι ψηφιακό είναι παγκόσμιο και όσον αφορά τη δημιουργία του και όσον αφορά την κοινοποίηση και τη μετάδοσή του. Δεν υπάρχουν όρια ούτε σύνορα.
Δεύτερον. Κινηματογραφικά. ΥΠΑΡΧΕΙ αίθουσα και καλή. Είναι μόνο 20 λεπτά από το Πανεπιστήμιο και έχει ταινίες πρώτης προβολής. Λέγεται ΜΑΓΙΑ, είναι στη Χαλκίδα, λειτουργεί κάθε μέρα και το συνδυάζεις και με ένα ποτό στην παραλία. Τα έξοδα μετακίνησης για πέντε φοιτητές δεν ξεπερνούν τα 3 ευρώ. Η απόσταση και τα έξοδα είναι λιγότερα απ΄ότι να φύγεις από τη Μεταμόρφωση για να πας στο κέντρο της Αθήνας. Άλλωστε δεν θα πάνε κάθε μέρα σινεμά στην Αθήνα.
Αναφέρεις την Ταινιοθήκη της Ελλάδος στην Αθήνα. Μπράβο, αλλά έχεις μείνει δεκαετίες πίσω. Τώρα υπάρχει η μεγάλη ταινιοθήκη του διαδικτύου. Όλες οι ταινίες του κόσμου. Από το Γκιωνάκη μέχρι τον Κούνδουρο και από το Γούντυ Άλλεν μέχρι τον Αϊζενστάιν. Πολύ φτηνά έως δωρεάν. Ως σχολή κινηματογράφου του δημοσίου θα έχουν σίγουρα ιδιαίτερη μεταχείριση ως προς τα πνευματικά δικαιώματα έτσι ώστε να μην υπάρχουν νομικά προβλήματα. Αμφιθέατρα υπάρχουν. Μια οθόνη χρειάζεται.
Τρίτον. Επικαλείσαι το σοβαρό θέμα της ενεργού, εθελοντικής κλπ συμμετοχής των φοιτητών σε κάθε δραστηριότητα που έχει σχέση με σινεμά, τηλεόραση, σήριαλ και κάτι τέτοια. Και όντως αυτό είναι ένα θέμα. Εκ των πραγμάτων όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει ούτε στην Αθήνα. Δεν γνωρίζω αν έχεις υπ΄όψη τα προγράμματα μαθημάτων στα πανεπιστήμια και μάλιστα όπου υπάρχουν εργαστήρια και παρουσίες. Οι ώρες είναι τόσο ακατάστατες και μεταβλητές που καθιστούν πολύ δύσκολη τη συμμετοχή των φοιτητών σε τέτοιες δραστηριότητες. Στα μεγάλα αστικά κέντρα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα λόγω της υπερβολικής συγκέντρωσης φοιτητών. Ακόμα κι αν υπάρχουν ελεύθερες ώρες , πιο γρήγορα πας από Ψαχνά στο Ψυχικό απ΄ότι ξεκινώντας απ΄το Πέραμα. Οι αποστάσεις τώρα πια έχουν σχετικοποιηθεί. Και να προσθέσω κάτι ακόμα. Ίσως εδώ που θα είναι όλοι συγκεντρωμένοι αναλάβουν πρωτοβουλίες να γίνουν οι ίδιοι σταδιακά δημιουργοί. Είτε αυτό λέγεται διαφημιστικό. είτε ταινία μικρού μήκους, είτε οτιδήποτε άλλο. Πόσο μπάτζετ χρειάζεται ένα διαφημιστικό; Θα έχουν την ευκαιρία να βγάλουν και χρήματα.
Τέταρτον. Υλικοτεχνική υποδομή. Λες ότι δεν υπάρχει στα Ψαχνά. ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ. Ό, τι υποδομή θα είχε στην Αθήνα θα έχει και εδώ. Πού είναι το πρόβλημα; Ό, τι θα έφτιαχναν στην Αθήνα, θα φτιάξουν κι εδώ. Όσοι και όποιοι θα δίδασκαν στην Αθήνα θα διδάξουν κι εδώ. Που βλέπεις τη διαφορά;
Πέμπτον. Εγκαταστάσεις. Φτάνουν και περισσεύουν. Κάποτε είχαμε 12 000 εγγεγραμμένους φοιτητές. Μετά την προδοσία έχουμε πολύ λιγότερους. Υπάρχει χώρος για όλους. Όσον αφορά τη στέγαση των φοιτητών σε πληροφορώ ότι υπάρχουν χιλιάδες (κυριολεκτικά) ενοικιαζόμενα διαμερίσματα, καινούρια, επιπλωμένα και πολύ πιο φτηνά από άλλες περιοχές. Αν θέλεις έλα να σου δείξουμε.
Έκτον. Επισκέψεις σε θέατρα, μουσεία, εκθέσεις κλπ. Ισχύουν τα ίδια όσον αφορά το χρόνο και την απόσταση. Υπάρχουν εξαιρετικά γραφεία ταξιδιών στα Ψαχνά που μπορούν να τους μεταφέρουν όλους μαζί και να τους γυρίσουν πίσω με φοιτητικό κόστος. Είναι πολύ καλύτερο από τις απομονωμένες ατομικές επισκέψεις γιατί έτσι δημιουργείται μια ατμόσφαιρα κοινού ενδιαφέροντος και ομαδικού πνεύματος. Όλοι μαζί σαν μια μικρή κοινότητα. Έχει επιστημονικά αποδειχθεί ότι το ομαδικό πνεύμα έχει καλύτερα αποτελέσματα από το ατομικό λόγω “αλληλοδιάδρασης” κλπ, όπως ο ίδιος αναφέρεις.
Έβδομον. Πρακτική εξάσκηση. Θα κάνουν ό, τι κάνουν όλοι. Στο τρίτο προς τέταρτο έτος σπουδών μπορούν να μετακομίσουν και να κάνουν την πρακτική τους όπου θέλουν, όπως όλοι οι φοιτητές. Δεν βλέπω να υπάρχει κάποιο πρόβλημα.
Φίλες και φίλοι που μας διαβάζετε, πριν μερικά χρόνια που το ΤΕΙ ήταν στα πάνω του πολλοί έρχονταν εδώ με κάποιους δισταγμούς και δικαιολογημένα, ίσως. Στο τέλος δεν ήθελαν να φύγουν. Τους λόγους τους ξέρουν οι ίδιοι.
Συγγνώμη αν σας κούρασα αλλά θέλω επίσης να ενημερώσω τον συντάκτη του αρνητικού άρθρου ότι η κριτική και η δυσφήμιση απέχουν πολύ λίγο μεταξύ τους. Αν τα όρια ξεπεραστούν τότε έχουμε νομικό ζήτημα. Ας το έχουν υπ΄όψη όλοι οι ενδιαφερόμενοι και, κυρίως, οι δημοτικές και πανεπιστημιακές αρχές.
Είναι στο χέρι μας να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις μιας πανεπιστημιούπολης.
Β. Παπαμιχαήλ