Πρόταση του Βαγγέλη Παπαμιχαήλ για το καρναβάλι του Δήμου Διρφύων Μεσσαπίων

Κάποτε το καρναβάλι διαρκούσε περισσότερο, φίλες και φίλοι του psaxna.gr.

Με το που άνοιγε το Τριώδιο  ξεκίναγε σιγά-σιγά  το πανηγύρι  και ο στολισμός στους δρόμους, στα σπίτια και στις πλατείες.

Πανάρχαια εθιμική γιορτή που έχει τις ρίζες της στις Διονυσιακές γιορτές και εκδηλώσεις.

Γιορτάζονταν το τέλος του χειμώνα κι ο ερχομός της άνοιξης με  ότι αυτό συνεπάγεται  στο ξύπνημα των ορμονών. Η φύση έχει τους κανόνες της. Τι να κάνουμε.

Πολλές φορές έχουμε γράψει από αυτήν εδώ τη στήλη για  τις τοπικές εκδηλώσεις.

Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις.

Από τον τίτλο του main event της ημέρας ;

“Ψαχνιώτικος Γάμος”, λέει.  Κάπου είχαν ακούσει για το Βλάχικο Γάμο που είναι πια παράδοση -γνήσια παράδοση –  σε πολλά μέρη της Ελλάδας και προσπάθησαν με μαϊμουδιές και ανοησίες να κάνουν το ίδιο πριν κάτι χρόνια. Μια  αηδιαστική σαχλαμάρα , όπως όλες οι απομιμήσεις.

Ευτυχώς τα χρόνια του κορωνοϊού γλυτώσαμε  από το κιτσαριό.

Ποιος έχει ακούσει για τον Ψαχνιώτικο Γάμο; Τι το ιδιαίτερο έχει και ποιος θα έρθει να το δει;

Κανένας! Μόνο εμείς οι ίδιοι.

Φίλες και φίλοι, ποτέ δεν έχουμε κάνει κριτική χωρίς πρόταση.

Συγγνώμη για την έκφραση που θα χρησιμοποιήσω αλλά σε πολλές περιπτώσεις αυτό το δημαρχείο και κάποιες υπηρεσίες είναι σε βαθειά νάρκη.

Και εξηγούμαι:

Υπάρχει στο Πανεπιστήμιο της πόλης η Σχολή Κινηματογράφου.

Θα μπορούσαν κάλλιστα να συνεργαστούν με τους καθηγητές και τους φοιτητές  και να διοργανώσουν  ένα καρναβάλι με  το ταλέντο τους, τις γνώσεις τους και τη φαντασία τους.

Κάτι διαφορετικό, κάτι καινούριο. Κάτι που να δώσει την ευκαιρία για δημιουργικότητα.

ΚΑΤΙ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΜΈΝΟ.

Κάτι που να έχει ενδιαφέρον. Κάτι που να προσελκύσει.

ΚΑΤΙ ΣΑΝ  ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΙ ΑΤΡΑΞΙΟΝ ΜΑΖΙ.

Κάτι που να γίνει θεσμός. Κάτι που να ανανεώνεται κάθε χρόνο και να ακούγεται.

Κάτι που να “εξάγεται”.

Να μας μάθουν και λίγο πιο πέρα από τον Αγγελή Γοβιό για κάτι καλό και όχι μόνο για τις καταστροφές και τις αυτοκαταστροφές.

Δεν ξέρω αν με διαβάζει  ο κύριος Πρύτανης, αλλά θα ήθελα να του το προτείνω γιατί όσα γράφονται από αυτήν εδώ τη στήλη αποτελούν κόκκινο πανί  για τη Δημοτική Αρχή που ζει πολλές δεκαετίες πίσω, σε εποχές βωβού κινηματογράφου.

Συγγνώμη και πάλι για τη σκληρότητα των λόγων αλλά  ας το διαβάσει κάποιος και σε όσους   δυσκολεύονται εκεί στο δημαρχείο  μπας και  πάρουν χαμπάρι.

Έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία. Ας  την εκμεταλλευτούμε.

Για το καλό όλων.

Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο.

Απλά θα παρακαλούσα τους γονείς να δείξουν στα παιδιά τους φωτογραφίες και βίντεο από τη Βενετία για να καταλάβουν ότι υπάρχει ένας απέραντος κόσμος, πολύ πιο προχωρημένος εκεί έξω.

Δεν εννοώ να γίνουμε  Βενετία ή Νίκαια ή Κολωνία. Ούτε σε 500 χρόνια.

Αξίζει  όμως τον κόπο. Πιστέψτε με.

Να ανοίξει λιγάκι το μυαλό. Να διευρυνθούν λιγάκι οι ορίζοντες. Να πουν ένα μεγάλο όχι στις πασαλειμμένες πλαστικές σακούλες, στα κουρελόπανα και στις παλιολινάτσες της φρίκης.

Ένα μεγάλο όχι στην  επαρχιωτίλα.

Δεν χρειάζονται λεφτά γι αυτό.

Μόνο καλαισθησία χρειάζεται.

Έτσι απλά.

Β. Παπαμιχαήλ

ΥΓ. Επειδή μας διαβάζουν κι εκτός  δήμου, κάποιος να χτυπήσει μια καμπάνα πολύ δυνατά στο δημαρχείο γιατί αυτή την πρόταση μπορεί να την κάνει κάποιος άλλος και να μείνουμε μπουκάλα για πολλοστή φορά.

Επαναλαμβάνω:

Να χτυπήσει πολύ δυνατά μια πολύ μεγάλη  καμπάνα μπας και ξυπνήσουν. ΠΟΛΥ Δυνατά!