“ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕΙΣ” (ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ)
Αγαπητοί μου φίλοι και συνδημότες, αρνούμαι να αποδεχθώ τον καθημερινό εξευτελισμό του Έλληνα οικογενειάρχη, τον βιασμό της αξιοπρεπής ζωής και του θανάτου, τις αυτοκτονίες, την πείνα, την κατάθλιψη, την στέρηση οξυγόνου των δικών μου ονείρων, του διπλανού μου και των παιδιών μας, αλλά και το κομμάτιασμα της χώρας μου, με προδοτικά χρεόγραφα. Τι κάνουμε μωρέ ; Ποίοι είμαστε και που πάμε …. ξέρει κανείς μας ; Που είναι μωρέ η αλληλεγγύη και η κοινωνική προσφορά μας προς τον αδελφό μας, τον φίλο μας, τον γείτονα μας, τον υποτιθέμενο συμπατριώτη ”εχθρό μας”. Τι είμαστε μωρέ, τα ανθρωπάκια που μας περιγελούν, μας κατηγορούν, μας χλευάζουν και τώρα τελευταία μας χτυπούν χαϊδευτικά την πλάτη επειδή βοηθούμε παρ’ όλα μας τα χάλια και όχι για τίποτε άλλο μόνον για το ότι είμαστε Άνθρωποι, όλους αυτούς τους κατατρεγμένους και τους κυνηγημένους από τον πόλεμο που ΑΥΤΟΙ προκάλεσαν για δικό τους όφελος ; Που είναι μωρέ το κράτος, η πολιτεία, ο ΔΗΜΟΣ και που είναι τα Τ Ε Β Α τα περίφιμα ευρωπαϊκά προγράμματα καταπολέμησης της φτώχειας, [ αυτά που έχουν δώσει είναι πορτοκάλια, μανταρίνια, ακτινίδια, ένα λίτρο λάδι, ένα κοτόπουλο, μισό κιλό φακές, μισό κιλό φασόλια και ένα λίτρο καθαριστικό, στους 4 μήνες ] μια κοροϊδία δηλαδή, ένας εξευτελισμός, στον αξιοπρεπή λαό των Ελλήνων, που είναι το κοινωνικό παντοπωλείο του Δήμου μας, μήπως δεν το έχουμε ανάγκη, που είναι μωρέ η ΑΝΘΡΩΠΙΑ και το χρέος των διοικούντων του τόπου μας, που τους βλέπουμε και μας βλέπουν κάθε μέρα, γιατί αν πούμε για τους διοικούντες της πατρίδας μας, αυτοί έχουν γίνει ακριβοθώρητοι , για να μην πω γαϊδούρια, προ πολλού. [ μήπως ενστερνίζεστε κανείς αυτή την συμπεριφορά, η μήπως την ζηλεύει] Τι πρέπει κατά τη γνώμη σας να κάνουμε για να αλλάξουν αυτές οι ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ σχέσεις που είναι απαραίτητες για την ύπαρξη μας ;
Γιώργος Παπαιωάννου