ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ:”ΔΥΟ ΘΥΣΙΕΣ ΔΥΟ ΜΗΝΥΜΑΤΑ..”
του αδικοχαμένου Παύλου Φύσσα. Στην τελετή παραστάθηκαν εκατοντάδες πολίτες και
στην πορεία που ακολούθησε συμμετείχαν χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι από το
χώρο του κυβερνώντος κόμματος. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν ένα παρανοικό,
εν ψυχρώ έγκλημα και αλιμονο σ’ όποιον έχει αντίρρηση. Ως προς τα βαθύτερα αίτια
και τα κίνητρα του δολοφόνου οι θεωρίες δίνουν και παίρνουν. Υπάρχει μια βαθειά
και διάχυτη αμφιβολία για τις πραγματικές προθέσεις του δολοφόνου. Ισως να ήταν
μιά απλή παρορμητική ενέργεια, ίσως κάτι άλλο που δεν θα μάθουμε ποτέ.
και στήθηκε ένα γλέντι στην Κουμουνδούρου ενώ κανένας άλλος στην επικράτεια δεν
πανηγύριζε. Ξέχασαν οι υποκριτές το πένθος των προηγούμενων ημερών και
επιδόθηκαν σ΄ένα καφρικό χορό κανίβαλων αλαλάζοντας διάφορα ψευτοσυνθήματα. Οχι
φυσικά γιατί θα έσωζαν τη χώρα αλλά γιατί κάποιοι απ’ αυτούς θα κάθονταν ξανά
στις λερωμένες καρέκλες του πολιτικού θεάτρου της Πλατείας Συντάγματος. Η
δολοφονία του Φύσσα ήταν για αυτούς ένα δώρο απο εκεί που δεν το περίμεναν και η
εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου της οικογένειας απέφερε πολιτικά οφέλη
σε μιά συγκυριακή παράταξη που εντελώς ξεδιάντροπα το έκανε κεφάλαιο.
ακριβώς ιδιότητα έχει και ούτε θέλω να μάθω- που χόρευε ζειμπέκικο με μια
εμφάνιση ορεινής επαρχίας μέσα σε ένα κέντρο διασκεδάσεως.Είχε πάει στην
πρεμιέρα του μαγαζιού μαζί με κάτι παρατρεχάμενους μπακαλόγατους που είχε
πρόσφατα βολέψει και το γιόρταζαν. Παρέα και ο τραγουδιστής Μαργαρίτης που
τους εμψύχωνε με ένα μείγμα βογγητού και γαυγίσματος μέσα σε μιά πνιγηρά
αηδιαστική ατμόσφαιρα. Η ξεφτίλα στο έπακρο την ώρα που η Ελλάδα διέρχεται μιά
καταστροφή εθνικά και οικονομικά παρόμοια με αυτή της κατοχής και της Μικράς
Ασίας. Προκλητικά, φρικαλαία, τη στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι αυτοκτονούν από
αξιοπρέπεια και εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες χάνουν τα πάντα, τους κόπους,
αγώνες και βιός δυό τριών γεννεών και σαπίζουν από την απελπισία.
καλοπροαίρετα, την εμπιστεύτηκε το ένα τρίτο των ψηφοφόρων. Εγιναν ηγέτες! Τρώνε
, πίνουν και σκυλοδιασκεδάζουν. Αυτοί που κάποτε με διθυράμβους υμνούσαν-
υποκριτικά- τα ιδεώδη και τους αγώνες της Αριστεράς. Τα καταρράκωσαν όλα και τα
πούλησαν φτηνά σβήνοντας και τις τελευταίες ελπίδες μιάς προδομένης χώρας.
Σταματώ εδώ γιατί φοβάμαι πως θα γίνω πολύ χυδαίος τέτοιες μέρες και δεν το
επιθυμώ. Αυτό πού θα σας θυμήσω τώρα είναι πιό σημαντικό.
Καβάλας. Δεν θυμάμαι το όνομα της οικογένειας αλλά όλη η Ελλάδα θυμάται το
περιστατικό. Ηταν τότε που μιά ομάδα ανθρωπόμορφων τεράτων σαν τον Στουρνάρα
αποφάσισαν μέσα σε μιά νύχτα με τη μέθοδο του γράψε – σβήσε να αυξήσουν την τιμή
του πετρελαίου θέρμανσης τέσσερις φορές πάνω απο την πραγματική του τιμή γιά να
τα πάρουν από τους πονηρούς Ελληνες. Στη προσπάθειά της να μην ξεπαγιάσει η
δεκαμελής οικογένεια χρησιμοποίησε μια παλιά ξυλόσομπα. Κάποια στγμή έπιασε
φωτιά και δυό απο τα μικρότερα παιδιά βρέθηκαν να καίγονται απομονωμένα. Ενας
μεγαλύτερος αδερφός έπεσε στη φωτιά για να τα σώσει. Δεν τα κατάφερε. Κάηκαν και
τα τρία παιδιά μαζι μέσα σε ένα σφιχταγκάλιασμα, παγκόσμιο σύμβολο αυταπάρνησης
και οικογενειακής αυτοθυσίας. Σαν το παλιό παραμύθι του πελαργού με τα
πελαργόπουλα.
ένα έγκλημα ηθικό και πολιτικό. Οταν οι δοσίλογοι ψευτοοικονομολόγοι και
συνεργάτες των εκβιαστών συνυπέγραφαν αυτές τις αποφάσεις ήξεραν οτι θα
προκαλέσουν μεγάλο κακό. Κάπου θα έσκαγε. Σίγουρα όχι στο σπίτι τους αλλά
κάπου αλλού σε κάποιο φτωχό μέρος της χώρας. Οι καλοί νομικοί το ξέρουν. Δεν
έχουμε εδώ μια περίπτωση ανωτέρας βίας η απλής αμέλειας. Εδώ έχουμε περίπτωση
βαριάς αμέλειας, δηλαδή δόλο. Κάποιοι πρέπει να τιμωρηθούν γι αυτό. Η πολιτεία
όμως που διαθέτουμε δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί μ’ αυτό το γεγονός που είναι η
επιτομή της σύγχρονης Ελληνικής δυστυχίας. Εχει όμως το χρόνο να τρέχει στα
σκυλάδικα να εκτονώσει τα απωθημένα συμπλέγματά της.
παιδικών ομάδων απο τις τοπικές αρχές. Με τέτοια πολιτεία δεν υπάρχει καμιά
απολύτως ελπίδα. Η ελπίδα υπάρχει μόνο μέσα σε τέτοιες ηρωικές οικογένειες.
Ελπίδα υπάρχει μόνο αν φύγουμε απο το εγώ και πάμε στο εμείς. (Στάινμπεκ, ‘Τα
Σταφύλια της Οργής’). Θάπρεπε, κατά τη γνώμη μου να στηθούν μνημεία παντού σ’
όλα τα σχολεία , σ’ όλες τις πλατείες με τους τρείς μικρούς ήρωες έτσι ώστε να
τα βλέπουν όλοι και να αναλογίζονται πως μπορεί να αναγεννηθεί ένα έθνος μέσα
από τα συντρίμμια του.
πίκρας γίνονται πιό έντονα, να στείλω ένα μήνυμα στους γονείς αυτών των παιδιών
από μιά μικρή γωνιά της Ελλάδας. Οχι για να τους παρηγορήσω γιατί δεν το
χρειάζονται. Αυτοί έβγαλαν ήρωες, δεν έχουν ανάγκη από παρηγοριές. Αλλωστε του
ήρωα η μάνα κλαίει. Του δειλού και του φευγάτου και του υποκριτή δεν κλαίει.
Γιατί να κλάψει η μανα της Γεροβασίλη; Ισα – ίσα θα χαίρεται που βλέπει τη
διάσημη πια κόρη της να εκστασιάζεται μέσα σε ένα μπουζουκτζίδικο. Θέλω να τους
στείλω ένα μήνυμα για να ελαφρύνω όσο γίνεται τις τύψεις που έχω και το
μερίδιο της ενοχής που μου αναλογεί σαν συνυπεύθυνος πολίτης για όσα
διαδραματίζονται. Μακάρι τα παιδιά μου και τα παιδιά όλης της πατρίδας να
μοιάσουν στα παιδιά αυτής της οικογένειας. Δεν υπάρχει η παραμικρή
αμφιβολία οτι και τα υπόλοιπα μέλη αυτης της οικογένειας θα είναι το ίδιο ήρωες
σε αρχές, αξίες και περηφάνια.
παράδεισου όλοι οι άγγελοι και οι άγιοι μαζί θα υποκλίθηκαν με σεβασμό
κάνοντάς τους χώρο να διαβούν για να πάνε κάπου ψηλά, πολύ ψηλά, στη πιο
όμορφη γωνιά του ουρανού εκεί όπου τις περίμενε με ένα χαμόγελο στα χείλη και
μια αγκαλιά γεμάτη λουλούδια η άλλη τους μητέρα. Η μεγάλη μητέρα όλου του
κόσμου.