Οι έξυπνοι και τα κορόιδα
Η μια από τις δυο σημερινές φωτογραφίες είναι από την Αστυπάλαια, την Αστροπαλιά που λέγανε οι ντόπιοι. Την πεταλούδα του Αιγαίου.
Πριν 3-4 δεκαετίες οι κάτοικοι της Αστυπάλαιας ήταν – όπως στα περισσότερα νησιά – αξιολύπητοι. Το νησί παρήγαγε ελάχιστα πράγματα. Λίγο παλαιότερα δεν είχαν ούτε ρεύμα. Οι ανεμόμυλοι που βλέπετε ήταν αιολικές πηγές ενέργειας για να αλέσουν το λιγοστό σιτάρι κλπ.
Το μόνο που τους είχε δώσει η φύση ήταν κάτι ξερά βράχια και μερικές παραλίες. Τίποτα άλλο.
Οι κάτοικοι, όμως, μαζί με τις ηγεσίες τους έβλεπαν πολύ μακριά.
Επέμεναν να κρατήσουν την ταυτότητα του τόπου τους. Κράτησαν την φυσική, την πολιτιστική και την πολιτισμική τους κληρονομιά.
Δεν κατέστρεψαν τίποτα, δεν παραχώρησαν τίποτα, δεν χαρίστηκαν σε κανένα.
Και δικαιώθηκαν.
Η δεύτερη φωτογραφία είναι μια σχηματική παράσταση με τις εγκαταστάσεις αιολικών πάρκων στην Νότια Εύβοια.
Όσοι έχουν καιρό να ταξιδέψουν μετά το Αλιβέρι καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν.
Εκείνο το τοπίο που θύμιζε νησί του Αιγαίου Πελάγους έχει καταντήσει ένα απέραντο εργοτάξιο ή, για να ακριβολογούμε, μια απέραντη χωματερή με σιδερένια τέρατα.
Το ίδιο θα κάνουν και σε μας, εδώ.
Κέρδος για το νησί μας; 0!
Αντισταθμιστικά οφέλη για τους κατοίκους; 0!
Ο θεός και η φύση, φίλες και φίλοι του psaxna.gr, προίκισαν την Εύβοια με ότι καλύτερο μπορούσαν. Ξεκινώντας από το Αιγαιοπελαγίτικο τοπίο της Νότιας Εύβοιας, περνώντας από την Κεντρική που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις ομορφιές του Πηλίου και φτάνοντας στη Βόρεια Εύβοια που προσέλκυε κόσμο από τη Ρωμαϊκή εποχή.
Και όλα αυτά σε απόσταση μιας ώρας από την πρωτεύουσα των 4 000 000 κατοίκων.
Μελετήστε, παρακαλώ, τη φωτογραφία της Νότιας Εύβοιας, αναλογιστείτε τι θα γίνει σε λίγο καιρό στα μέρη μας και θυμηθείτε τι έγινε πριν δυο χρόνια στη Βόρεια Εύβοια.
Σκεφτείτε και συγκρίνετε την Αστυπάλαια και την Εύβοια.
Κάντε την ερώτηση και δώστε μόνοι σας την απάντηση.
Ποιοι είναι ωφελημένοι και ποιοι χαμένοι ;
Ποιοι είναι έξυπνοι και ποιοι βλάκες ;
Ποιοι είναι πατριώτες και ποιοι πουλημένοι ;
Πριν λίγες μέρες, φίλες και φίλοι, υπήρξε μια αντιδικία ανάμεσα στην αντιπολίτευση και τη συμπολίτευση του Δήμου Διρφύων-Μεσσαπίων.
Οι μεν κατηγορούν τους δε ότι οι εργασίες για τα τερατουργήματα έχουν ξεκινήσει και ότι ο Δήμος δεν κάνει τίποτα.
Η απάντηση της συμπολίτευσης ήταν, δια στόματος δημάρχου, ότι έκαναν τα πάντα.
Μέχρι και ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΙΤΡΟΠΗ έκαναν! Έτσι ακριβώς διατυπώθηκε.
Εννοείται ότι δεν έχουν επίγνωση τι σημαίνει καταγγελία ούτε τι είναι αυτή η επιτροπή.
Έτσι απλά, ανεπίγνωστες ανοησίες λένε και κοροϊδεύουν τον κόσμο και τον εαυτό τους.
Ακόμα κι αν έχει γίνει κάποια καταγγελία, αυτή έχει την ίδια αξία με μια διαμαρτυρία στο facebook.
Έχουμε επισημάνει εδώ και πάνω από δυο χρόνια ότι η αγωγή που κατέθεσε – για τα μάτια του κόσμου – ο Δήμος στο ΣτΕ θα έκανε κι έναν πρωτοετή της Νομικής να γελάει. Η απόφαση του ΣτΕ ήταν αναμενόμενη σε αντίθεση με άλλους δήμους όπως της Σκύρου κλπ.
Κι εδώ έχουμε το μεγάλο θέμα. Εναντίον της απόφασης του ΣτΕ υπάρχει η δυνατότητα προσφυγής σε Ευρωπαϊκά Δικαστήρια λόγω παραβίασης ευρωπαϊκής νομοθεσίας με ταυτόχρονη λήψη ασφαλιστικών μέτρων.
ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ.
Ολοι – ΟΛΟΙ- οι “ηγέτες” σαν τις κότες στο κοτέτσι. Τσούτα!
Γιατί άραγε; Δεν μπορούν ; Δεν θέλουν ; Μήπως κάτι άλλο που δεν γνωρίζουμε… ;
Και δεν αναφέρομαι μόνο στον δικό μας, εικονικό Δήμο αλλά σε όλους τους ανύπαρκτους πολιτικούς εκπροσώπους του νομού.
Αν δεν κάνω λάθος ο μόνος που μίλησε για προσφυγή στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια είναι ο Συμεών Κεδίκογλου του ΣΥΡΙΖΑ και είναι προς τιμή του αυτό. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Αν υπάρχει και κάποιος άλλος, παρακαλώ διορθώστε με.
Απλά το αναφέρω με τη διαβεβαίωση – προς αποφυγήν παρεξηγήσεων -ότι δεν γνωρίζω προσωπικά τον κύριο Κεδίκογλου.
Ως δημότης θα μπορούσα να δεχτώ την εγκατάσταση – κάπου διακριτικά- ορισμένων ανεμογεννητριών για τις ανάγκες μόνο του δήμου και του νησιού. Η Αττική έχει τα δικά της βουνά κι ας τα κάνει ό,τι θέλει. Ας τα γεμίσει για να καλύψει τις ανάγκες τις.
ΌΧΙ, όμως, εδώ.
Είμαστε ένας δήμος αφημένος στην τύχη του.
Ένας δήμος άξιος της μοίρας του.
Ένας δήμος λεηλατημένος.
Ένας δήμος καταδικασμένος, χωρίς μέλλον.
Β. Παπαμιχαήλ
΄