Χριστούγεννα η Ανάσταση; Γενέθλια η ονομαστική εορτή;
Λίγο θλιμμένα μπήκε η μεγαλοβδομάδα, φίλες και φίλοι του psaxna.gr. Φαίνεται ακολουθεί τον απαράβατο κανόνα της ζωής και της φύσης. Το παιχνίδι της αλληλοδιαδοχής του θανάτου και της ανάστασης. Της λύπης και της χαράς.
Το ένα προϋποθέτει το άλλο. Όλα κάνουν κύκλο.
Οι χριστιανοί της Δύσης ακολουθούν τα δόγματα των δικών τους εκκλησιών. Γιορτάζουν και βιώνουν λίγο περισσότερο τα Χριστούγεννα. Γιορτάζουν τη γέννηση του θεανθρώπου και τη συμβολική αναγέννηση του ανθρώπου. Γιορτάζουν και εξυμνούν τη ζωή σε μια πιο πραγματιστική, γήινη προσέγγιση της υπαρξιακής αναζήτησης.
Την Ανάσταση την αφήνουν λιγάκι παραπονεμένη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που γιορτάζουν τα γενέθλια και σχεδόν καθόλου την ονομαστική εορτή.
Η Ορθοδοξία κάνει μεγαλύτερη διαδρομή. Είναι πολύ πιο ανοιχτή, πιο συναισθηματική, πιο υπερβατική και – ας μου επιτραπεί η έκφραση – πιο παρηγορητική.
Γιορτάζει τη γέννηση, γιορτάζει τη ζωή και πιστεύει εξ ίσου στην ανάσταση, στην αιωνιότητα.
ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ.
Γιορτάζει τα γενέθλια αλλά γιορτάζει λιγάκι περισσότερο και την αιωνιότητα της μνήμης των αγίων. Στα γενέθλια καλείς τους φίλους και σβήνεις κεράκια. Δοξάζεις που έφτασες ως εδώ αλλά ταυτόχρονα μετράς και αντίστροφα. Στην ονομαστική γιορτή πας στον εσπερινό και προσεύχεσαι στην αιωνιότητα της μνήμης του αγίου. Δίνεις βάρος στην ψυχή και όχι στα νούμερα της ηλικίας.
Ανάσταση. Πορεία αναζήτησης από το θεό στον θεάνθρωπο. Από το θεάνθρωπο στον άνθρωπο. Κι από τον άνθρωπο ξανά στο θεό.
Από την ψυχή στη ζωή και ξανά στην ψυχή.
Ζούμε στην Ελλάδα και στην Ορθοδοξία. Και ξέρουμε να ζούμε. Και με πολλά… και με λίγα. Είμαστε συνηθισμένοι σε Γολγοθάδες.
Ξέρουμε να πέφτουμε αλλά και να σηκωνόμαστε.
Ξέρουμε να στεναχωριόμαστε αλλά και να ελπίζουμε.
Εύχομαι σε όλους Καλή Ανάσταση, υγεία και ψυχική δύναμη.
Β. Παπαμιχαήλ