Τηλε-εκπαίδευση:Η εκπαίδευση δίχως πρόσωπο

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω από πολύ ψηλά σήμερα, φίλες και φίλοι του psaxna.gr.

Η Οξφόρδη είναι περίπου 3 ώρες δρόμος από  το Λονδίνο. Όσοι έχουν την ευτυχία να πάνε εκεί διαπιστώνουν ότι πρόκειται για ένα τόπο προσκυνήματος.

Οι “άγιοι τόποι” της γνώσης και της επιστήμης.

Θα σας αναφέρω με λίγα λόγια πως γίνεται το μάθημα εκεί  τα τελευταία  1000 χρόνια.

Η αριθμητική αναλογία καθηγητών φοιτητών είναι περίπου 1 με 15 – 20. Όχι πάρα πάνω.

Κάθε πρωί συναντιέται η ομάδα στα quadrangles, τα παμπάλαια τραπέζια απ’ όπου έχουν περάσει  χιλιάδες επιστήμονες. Ο καθηγητής κάνει αναφορά στο θέμα της ημέρας, εβδομάδας κλπ. Πχ  το κραχ του 1929 ή η χρηματοπιστωτική κρίση του 2009. Στη συνέχεια δίνει βιβλιογραφία στους φοιτητές και αυτοί πηγαίνουν στις βιβλιοθήκες για να κάνουν τις έρευνές τους. Το μεσημέρι συναντιούνται πάλι και συζητούν  τα ευρήματα της έρευνάς τους.  Κάθε μέρα.

Μαθητές και δάσκαλοι με την πιο ιερή έννοια του όρου. Διαχρονική και αέναη  επικοινωνία, διάδραση  και αλληλεπίδραση ανθρώπων με άνθρωπο. Και μόνο μέσω του ανθρώπου.

Από την Ακαδημία του Πλάτωνα και το Λύκειο του Αριστοτέλη μέχρι την Οξφόρδη, το Καίμπριτζ και τη Σορβόννη.

Διδασκαλία και ανταλλαγή θέσεων και απόψεων χάριν της πραγματικής, της βαθιάς γνώσης.

Χάριν της αναζήτησης της πραγματικής αλήθειας.

Με την ερωτική μέθεξη και τον δέοντα σεβασμό στο επιστημονικό αντικείμενο.

Ψιλά γράμματα, φίλες και φίλοι.

Δεν υπάρχει όμως άλλη εκπαίδευση.

 Ό,τι άλλο έχει επινοηθεί  είναι υποκατάστατο. Είναι περισσότερο ενημέρωση παρά εκπαίδευση.

Ενημέρωση χωρίς ενσυναίσθηση. Χωρίς το απαραίτητο ηθικοψυχικό, ανθρωπιστικό υπόβαθρο που είναι απαραίτητο για την  αγάπη και τη θεμελίωση  της επιστημονικής γνώσης.

Αφορμή για όλα αυτά, φίλες και φίλοι, είναι μια  θέση που ανάρτησα στο fb πριν λίγες μέρες.

Η θέση έλεγε ότι δεν μπορεί να γίνει διαδικτυακό μάθημα με 20 – 25 μαθητές ή και 30 καμιά φορά σε μια τάξη.

Αφορμή γι αυτό ήταν  ή απόφαση να μην λειτουργήσουν τα σχολεία σε κάποιους δήμους λόγω των καιρικών συνθηκών  κλπ  και να γίνει το μάθημα-μαϊμού διαδικτυακά.

Η θέση ήταν ξεκάθαρη αλλά όπως πάντα θα βρεθούν και κάποιοι  με τις αντιρρήσεις τους. Τι να κάνουμε…

Και τώρα να εξηγήσω τα αυτονόητα.

Ξεκινάει το μάθημα  στο φροντιστήριο  διάρκειας 1 1/2 ώρας με 9-10 μαθητές.

-Παιδιά, είμαστε όλοι μέσα;

– Όχι κυρία. Λείπει ο Τάκης και η Μαρία. Μένουν στα βόρεια Ψαχνά και δεν έχουν  καλό σήμα.

– Ε, να περιμένουμε λίγα λεπτά  μήπως και τα καταφέρουν.

– Θανάση βγάλε τη σίγαση για να συνεννοούμαστε.

– Κωστή, πού είσαι ; -Με πέταξε έξω για 10 λεπτά Κυρία. Που είμαστε;

– Να το ξαναπούμε παιδιά για τον Κωστή.

– Όχι πάλι , κυρία, τρεις φορές το είπαμε.

– Παναγιώτα, σταμάτα να παίζεις και μην πετάς έξω το Γιώργο.

– Κυρία χαθήκατε. Δεν σας ακούμε.

– Πλησίασε στο μικρόφωνο Ελένη. Δεν σε καταλαβαίνουν.

– Κλείσε την πόρτα  Γιάννη . Ακούγονται παράσιτα απ΄έξω.

– Θανάση σου είπα ! Μην ξαναβάλεις σίγαση, καθυστερούμε.

– Σοφία  είμαστε στη σελίδα 24 όχι 23.

– Κυρία , ο Χρήστος παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια. Δεν προσέχει.

– Ο Αντρέας μου στέλνει  μηνύματα στο instagram, κυρία. Πείτε του κάτι.

– Κυρία Βούλα, αφήστε το παιδί να απαντάει μόνο του γιατί μπερδευόμαστε.

– Ναι,  την Άννα την  ξέρουμε. Όλα από το google translate!

– Παιδιά ο Σωτήρης μάλλον κοιμάται…

 … και πολλά άλλα τέτοια ευτράπελα…

Και από τη μιάμιση ώρα δεν γίνεται μάθημα ούτε τρία τέταρτα.

Απόδοση  μαθήματος ούτε 25 %.

Φανταστείτε τι γίνεται σε μια τάξη  με διπλάσια, τριπλάσια παιδιά.

Αυτά συμβαίνουν όταν στερείς από τα παιδιά τον φυσικό χώρο εκπαίδευσής τους. 

Όσοι δεν έχουν περάσει αυτή την εφιαλτική εμπειρία, καλύτερα να μη μιλάνε.

Διαδικτυακό μάθημα μπορεί να γίνει μόνο με ενήλικες , με φοιτητές ή παιδιά που προετοιμάζονται για πανελλήνιες , για proficiency κλπ, και έχουν συνειδητοποιήσει τι θέλουν. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις είναι μια κοροϊδία για να γράψει ο δάσκαλος στο βιβλίο ύλης  ότι παραδόθηκαν αυτές οι σελίδες. Το μάθημα έγινε αλλά η ύλη ΔΕΝ ΔΙΔΆΧΤΗΚΕ!  ΔΕΝ ΕΜΠΕΔΩΘΗΚΕ!

Τουλάχιστον όχι όπως θέλει να τη μεταδώσει ο δάσκαλος.

Τηλε-εκπαίδευση  πρέπει να γίνεται μόνο  ως  τελευταία εναλλακτική λύση. Όταν δεν γίνεται αλλιώς. Όπως σε περίπτωση ανωτέρας βίας. Όπως στο διάστημα  του κορωνοϊού.

Όπως όταν ένας -δυο μαθητές είναι μακριά ή είναι άρρωστοι  κλπ, για να μη χάνεται η επαφή.

Όσον αφορά το χιόνι που έπεσε θα πρέπει να θυμούνται οι φωστήρες του υπουργείου και οι δημοτικοί-περιφερειακοί σύμβουλοι τη χαρά που είχαν όταν ήταν μικροί και χιόνιζε με την ελπίδα ότι θα έμεναν στο σπίτι να παίξουν με το χιόνι.

Τώρα τιμωρούν τα παιδιά τους με το χειρότερο και  τον πιο αντι-εκπαιδευτικό τρόπο.

Έτσι λέει η εμπειρία. Οι Ευρωπαίοι έχουν καταλάβει ότι τα παιδιά είναι τώρα πια πολύ φορτωμένα και δίνουν λίγες μέρες ανάπαυλα στη μέση του χειμώνα.

Απλά εμείς εδώ δεν ξέρουμε τι κάνουμε. Η στέρηση  της χαράς των παιδιών για δυο – τρεις μέρες είναι καταναγκασμός και σαδισμός,  όχι πραγματισμός.

Ότι  νοιάζεται το υπουργείο (και οι υπόλοιποι)  για την σωστή παιδεία μόνο γέλια προκαλεί.

Όσο διδάσκω,  φίλες και φίλοι, θα επιμένω στην άμεση , την ανθρώπινη διδασκαλία.

Αυτή τη διδασκαλία που έχουν ανάγκη τα παιδιά.

Όλα τα άλλα είναι χρήσιμα μεν, δευτερεύοντα δε.

Β.Παπαμιχαήλ

 ΥΓ Συγγνώμη που σας κούρασα σήμερα.

–