Η Σοφία του Βούδα
Κάποτε ο Σιντάρτα Γκαουτάμα Βούδας έφτασε σε ένα χωριό της Ινδίας. Όλοι οι κάτοικοι χάρηκαν που θα έβλεπαν από κοντά το σοφό πνευματικό τους ηγέτη και πήγαν να τον προϋπαντήσουν.
Ανάμεσα στους πιστούς ήταν και μια γυναίκα με ένα μικρό παιδί στην αγκαλιά. Περίμενε υπομονετικά και σε κάποια στιγμή ησυχίας πλησίασε τον Σιντάρτα και του είπε: ” Άγιέ μου, το παιδί μου είναι πολύ άρρωστο. Εσύ είσαι άγιος, πάρε το να το κάνεις καλά”.
Ο Σιντάρτα πήρε το παιδί στην αγκαλιά του, το κοίταξε και είπε: “Άφησέ μου το παιδί, αλλά θέλω κι από σένα μια χάρη. Για να το κάνω καλά θα χρειαστώ ένα τσουκάλι με ρύζι μέχρι απόψε το βράδυ. Αλλά πρόσεξε ! Όχι από το δικό σου σπίτι κι αυτός που θα σου το δώσει δεν πρέπει να έχει ο ίδιος ή οι συγγενείς του κανένα πένθος τα τελευταία πέντε χρόνια.
“Εντάξει”, είπε η γυναίκα και έτρεξε στο χωριό για να κάνει αυτό που της είπε ο άγιος.
Έφτασε στο πρώτο σπίτι και είπε την επιθυμία της.
“Λυπάμαι” της είπε η γυναίκα του σπιτιού, “πριν δυο χρόνια έχασα τον πατέρα μου”.
Πήγε στο δεύτερο σπίτι.
” Λυπάμαι” της είπε ο άντρας του σπιτιού, “πριν ένα χρόνο έχασα τη γυναίκα μου”.
Πήγε και σε άλλο σπίτι : ” δυστυχώς χάσαμε το παιδί της αδερφής μου πριν λίγους μήνες”, της
είπαν.
Πήγε σε όσα σπίτια μπορούσε η φτωχή γυναίκα αλλά δυστυχώς δεν βρήκε ούτε ένα σπίτι χωρίς πένθος τα τελευταία χρόνια.
Το βράδυ γύρισε αποκαμωμένη στον Σιντάρτα που την περίμενε με το παιδί στην αγκαλιά.
“Δεν τα κατάφερα”, του είπε μέσα στην απελπισία της.
” Το ξέρω”, είπε ο Σιντάρτα, ” γιαυτό σε έστειλα στο χωριό. Το παιδί σου ήταν ήδη νεκρό όταν μου το έφερες. Σε έστειλα για να δεις ότι όλα τα σπίτια έχουν πόνο και δυστυχία. Χθες ο ένας, σήμερα κάποιος άλλος, αύριο εγώ, εσύ. Πάρε το παιδί, σφίξε την καρδιά σου και κάνε αυτό που πρέπει να κάνεις. Φρόντισε τα άλλα σου παιδιά και να ξέρεις: έτσι είναι η ζωή. Γεννιέσαι για να χαίρεσαι αλλά και για να πονάς και να υποφέρεις. Πρέπει, όμως, και να συνεχίσεις”.
Φίλες και φίλοι του Psaxna.gr, βλέπουμε όλο και πιο συχνά να χάνονται νέοι άνθρωποι στον τόπο μας και παντού. Δυστυχώς πριν την ώρα τους. Πολλά τα προβλήματα και ακόμα πιο πολλά τα δηλητήρια που βγάζει ο οργανισμός μας τιμωρώντας τον εαυτό του. Περνάμε δύσκολη φάση. Οικονομικά, κοινωνικά αλλά κυρίως ανθρωπιστικά. Τα προβλήματα για το ληστρικό κόστος ζωής ακόμα και για τις βασικές ανάγκες είναι μεγάλα. Υπάρχουν όμως και πολύ μεγαλύτερα. Έχουμε καθήκον να βγάλουμε υπεράνθρωπες άμυνες. Είμαστε υποχρεωμένοι να παλέψουμε και να αντέξουμε και σ΄ αυτά που βιώνουμε και σ΄ αυτά που έρχονται. Οι ενδείξεις δεν είναι πολύ ευοίωνες.
Εύχομαι σε όλους υγεία, κουράγιο και δύναμη. Πολλή δύναμη.
Β. Παπαμιχαήλ