Με ενα παιδί στην αγκαλιά και άλλο ένα στην κούνια

Με ένα παιδί στην αγκαλιά  κι ένα άλλο στην κούνια ένα νεαρό ζευγάρι δεν μπορεί να ζήσει στις μέρες μας, φίλες και φίλοι του psaxna.gr.

Η οικονομική κατάσταση στη χώρα μας προδιαγράφεται μαύρη τους επόμενους μήνες εκτός και αν οι Ευρωπαίοι συμπολίτες μας  ξεσηκωθούν  και απαιτήσουν το αυτονόητο. Εδώ στη δική μας περιοχή  έχουμε φάει τα τελευταία χρόνια τόσα χτυπήματα που τώρα πια τα συνηθίσαμε και δεν διαμαρτυρόμαστε.

Δεν κουνιέται τίποτα. Η παθητικότητα στην πιο τραγική της μορφή.

Πόσα χρήματα μπορεί να βγάλει ένας νεαρός , μέσος  άντρας  που έκανε το απονενοημένο διάβημα να δημιουργήσει οικογένεια; 800; 900; 1000 αν είναι τυχερός ; Παραπάνω δεν πάει. Πόσα να βγάλει μια νεαρή  μητέρα;  Αν  είναι τυχερή  και δουλεύει, αν  έχει τη μάνα  της κοντά, αν υπάρχουν βρεφονηπιακοί  στη γειτονιά, αν, αν, αν… θα βγάλει 650  – 750 ευρώ.

Να πάμε σε ένα μέσο  συνολικό ποσό  και των δυο στα  1500- 1600 ευρώ; Έστω.

Ένα μικρό παιδί σ΄ αυτή την ηλικία έχει γύρω στα  400 ευρώ έξοδα το μήνα. Πάνες, παιδικές τροφές, γιατροί, ρουχαλάκια κλπ. Να προσθέσουμε και άλλα 300 για το πιο μεγάλο και να πάμε σε ένα ποσό των 700 ευρώ το μήνα με συντηρητικούς υπολογισμούς.

Μένουν στο ζευγάρι καμιά 800αριά ευρώ  για να καλύψει τις υπόλοιπες ανάγκες. 

Οι ενεργειακές ανάγκες μιας τέτοιας οικογένειας , φίλες και φίλοι, ανέρχονται κατά μέσον όρο αυτή την εποχή  με τη σημερινή τιμολόγηση γύρω στα 400 – 500 ευρώ το μήνα. 

Απομένουν κάτι ψίχουλα για να ζήσει το ζευγάρι. Μια αναποδιά, μια  ζημιά στο σπίτι ή στο αυτοκίνητο, μια έκτακτη ανάγκη  σημαίνει ότι  ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΎΕΙ ΤΊΠΟΤΑ!   Ούτε για φαΐ. Κι όλα αυτά αν έχει δικό του σπίτι. Αν όχι, τότε θα αρχίσει να  ζητά βοήθεια από συγγενείς ή θα χρωστάει παντού.

Αυτή είναι η μισθολογική πολιτική του σύγχρονου Ελληνικού κράτους.

Αυτή είναι η αντιμετώπιση των  πολιτών που έχουν πια παραδώσει τα όπλα.

Αυτή είναι η τιμωρία των νεαρών ζευγαριών που τόλμησαν το  φυσιολογικό.

Η εμμονή των κυβερνήσεων σε τέτοιες πολιτικές συνιστά ένα διαρκές, εσκεμμένο έγκλημα κατά της Ελληνικής οικογένειας  και κατ΄ επέκταση  κατά του Ελληνισμού.

Φίλες και φίλοι, αυτή είναι η κατάσταση που επικρατεί εδώ στα δικά μας μέρη.  Εδώ σ΄ αυτά τα δύσμοιρα μέρη όπου πληρώνουμε αμαρτίες άλλων και επιμένουμε στη στενοκεφαλιά μας. Δεν μιλάω για τα νησιά, ούτε για την Κρήτη, ούτε για την Πελοπόννησο. Μιλάω για την υπόλοιπη Ελλάδα. Μιλάω για την ξεχασμένη Εύβοια  και τον βαλτωμένο δικό μας Δήμο.

Η περιοχή μας αιμορραγεί.

Αιμορραγεί οικονομικά, δημογραφικά, κοινωνικά. Αιμορραγεί παντού. 

Στο τέλος  θα καταντήσουμε ένας εγκαταλελειμμένος παράδεισος  χωρίς καμιά προοπτική που θα κάνει τους πάντες να απορούν πως τα καταφέραμε έτσι. Εκεί φτάσαμε.

Β. Παπαμιχαήλ

Υγ. Από βδομάδα αλλάζουμε τροπάριο κι όποιος θέλει ας ακολουθήσει…