Στον απόηχο της τραγελαφικής παράστασης της παρέλασης που από μνημόσυνο ηρώων έχει μετεξελιχθεί σε μια εκφυλισμένη παρουσία γελοίων πολιτικών τυχοδιωκτών, θα ήθελα, φίλοι αναγνώστες, για δεύτερη-και όχι τελευταία φορά- να σας διηγηθώ ένα περιστατικό που δεν αναφέρεται σε κανένα ιστορικό εγχειρίδιο. Είναι ένα περιστατικό του πολιτικού παρασκηνίου από αυτά που αποσιωπούνται εσκεμμένα για ευνόητους λόγους.
Για πολλούς και εξίσου ευνόητους λόγους δεν μπορώ να αναφέρω και την πηγή πληροφορίας.
Ας υποθέσουμε ότι είστε ένα στέλεχος μεγάλης εταιρίας, διευθυντής, διευθύντρια κλπ, και παρουσιαζόταν μπροστά σας ο Κάρολος της Αγγλίας , ινκόγκνιτο, ζητώντας δουλειά. Τι πόστο θα του δίνατε; Προσωπικά δεν θα τον έπαιρνα ούτε για θυρωρό. Φυσικά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι αυτός είναι πρίγκιπας και γαλαζοαίματος ενώ εμείς οι υπόλοιποι κοινοί ποπολάροι. Αλλά δεν πείθει γενικά αυτή η φιγούρα του πιο γνωστού βασιλικού οίκου και τώρα πια προκαλεί μόνο γέλια. Δεν ήταν όμως πάντα και παντού έτσι.
Μετά την Γερμανική επίθεση στην Ελλάδα ο τότε βασιλιάς Γεώργιος ο β’ κατέφυγε στην Κρήτη όπου πήρε μέρος στις μάχες κατά των κατακτητών και στη συνέχεια πέρασε στην Αίγυπτο για να καταλήξει στο Λονδίνο όπου είχε την έδρα του το στρατηγείο των συμμάχων. Από εκεί έκανε προσπάθειες να βοηθήσει την κατάσταση, όσο πέρναγε από το χέρι του. Στο διάστημα αυτό υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας ήταν ο Άντονυ Ήντεν, δεύτερος στην πολιτική ιεραρχία μετά τον Τσώρτσιλ. Όταν πια ήρθε η ώρα για να βγουν οι αποφάσεις πού θα γίνουν αποβάσεις των συμμαχικών δυνάμεων, εκτός από τη Γαλλία, ο Ήντεν πρότεινε στο νότιο μέτωπο η απόβαση να γίνει στην Πελοπόννησο. Από στρατηγικής πλευράς αυτό ήταν και το πιο ορθολογικό. Ο Γεώργιος αντιδρούσε γιατί η Ελλάδα είχε ήδη υποστεί τεράστιες απώλειες- ανθρώπινες και υλικές- και μια απόβαση μεγάλης κλίμακας θα εξαφάνιζε κυριολεκτικά τη χώρα. Αυτή η διάσταση απόψεων πήρε μορφή έντονου διαπληκτισμού στις επί μέρους συναντήσεις. Σε μια από αυτές με παρουσία Αμερικανών,Γάλλων κλπ τα αίματα άναψαν γιατί και οι δυο επέμεναν αμετακίνητα στις θέσεις τους.
Ο Γεώργιος ήταν άνθρωπος που δεν μπορούσε να συγκρατήσει την οργή του. « Son of a bitch», του είπε, «είμαι βασιλιάς αυτής της χώρας και δεν πρόκειται να σ’ αφήσω να την διαλύσεις». Σηκώθηκε, τράβηξε το τραπεζομάντηλο ανατρέποντας τα πάντα και καθώς ήταν και δυο μέτρα έριξε ένα χαστούκι στον Ήντεν που σωριάστηκε σε μια γωνιά. Τράβηξε στη συνέχεια και το περίστροφο αλλά πρόλαβαν και τον σταμάτησαν οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι. Θα τον σκότωνε σαν το σκυλί και θα του άξιζε.
Το περιστατικό φυσικά δεν βγήκε ποτέ επίσημα στον τύπο. Τελικά η απόβαση έγινε στη Σικελία για άλλους λόγους στρατηγικού αντιπερισπασμού μετά από απόφαση που βγήκε σε συνδιάσκεψη των συμμάχων στο Μαρόκο.
Είναι διαπιστωμένο ότι ο θεσμός της βασιλείας έχει πολλούς περισσότερους αντιπάλους απ΄ ότι υποστηρικτές. Ανεξάρτητα από τη θέση που παίρνει ο καθένας, το περιστατικό αυτό είναι πέρα για πέρα αληθινό και κομμάτι της πραγματικής ιστορίας. Αυτό δεν αναιρείται.
Για την υπόλοιπη θητεία του Γεώργιου ο καθένας έχει βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Όσον αφορά τους διαδόχους του, Παύλο και Κωνσταντίνο ο ένας κρυβόταν πίσω από το φουστάνι της Φρειδερίκης και ό άλλος έτρεχε πίσω από το φουστάνι της Βουγιουκλάκη.
Από όποια πλευρά και να το κοιτάξεις- δεξιά, αριστερά-είμαστε για τα πανηγύρια.
Θα ‘θελα να δω έναν σημερινό Γεώργιο όχι από το Γκλύξμπουργκ αλλά από τη Ήπειρο , τη Θράκη, την Πελοπόννησο να πλακώνει στις κλωτσιές όσους βρει μπροστά του στις Βρυξέλλες. Από τον άσχετο, τσιμπλιάρη γεωπόνο Ντάισελμπλουμ μέχρι και τα Τσεχοπολωνικά δουλοπρεπή πιθηκάκια τους που πέφτουν στα τέσσερα για να τους πετάξουν τίποτα αποφάγια. Και δεν με νοιάζει αν αυτός ο «Γεώργιος» είναι δεξιός, αριστερός, κεντρώος κλπ. Άλλωστε αυτοί οι διαχωρισμοί τώρα πια έχουν χάσει το νόημά τους. Θα ΄θελα να δω έναν πολιτικό που να τιμά τα παντελόνια που φοράει και να πει στους τοκογλύφους ότι «μαζί τα φάγανε» και ότι το έλλειμμα κοντεύει να φτάσει 200% επειδή εφαρμόσαμε τους εκβιαστικούς όρους τους και είναι συνυπεύθυνοι γι αυτό.
Τι ζητάω τώρα; Πολιτικός και αξιοπρέπεια δεν κολλάνε. Τους είδατε. Μόνο για τις πασαρέλες είναι.
Πολλοί το έχουν πει ότι μια Ευρώπη όπου το ένα μέλος καραδοκεί και σπρώχνει ένα άλλο να στραβοπατήσει για να κάνει πλιάτσικο δεν έχει μέλλον. Συμφωνώ απολύτως.
Β.Παπαμιχαήλ
Για πολλούς και εξίσου ευνόητους λόγους δεν μπορώ να αναφέρω και την πηγή πληροφορίας.
Ας υποθέσουμε ότι είστε ένα στέλεχος μεγάλης εταιρίας, διευθυντής, διευθύντρια κλπ, και παρουσιαζόταν μπροστά σας ο Κάρολος της Αγγλίας , ινκόγκνιτο, ζητώντας δουλειά. Τι πόστο θα του δίνατε; Προσωπικά δεν θα τον έπαιρνα ούτε για θυρωρό. Φυσικά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι αυτός είναι πρίγκιπας και γαλαζοαίματος ενώ εμείς οι υπόλοιποι κοινοί ποπολάροι. Αλλά δεν πείθει γενικά αυτή η φιγούρα του πιο γνωστού βασιλικού οίκου και τώρα πια προκαλεί μόνο γέλια. Δεν ήταν όμως πάντα και παντού έτσι.
Μετά την Γερμανική επίθεση στην Ελλάδα ο τότε βασιλιάς Γεώργιος ο β’ κατέφυγε στην Κρήτη όπου πήρε μέρος στις μάχες κατά των κατακτητών και στη συνέχεια πέρασε στην Αίγυπτο για να καταλήξει στο Λονδίνο όπου είχε την έδρα του το στρατηγείο των συμμάχων. Από εκεί έκανε προσπάθειες να βοηθήσει την κατάσταση, όσο πέρναγε από το χέρι του. Στο διάστημα αυτό υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας ήταν ο Άντονυ Ήντεν, δεύτερος στην πολιτική ιεραρχία μετά τον Τσώρτσιλ. Όταν πια ήρθε η ώρα για να βγουν οι αποφάσεις πού θα γίνουν αποβάσεις των συμμαχικών δυνάμεων, εκτός από τη Γαλλία, ο Ήντεν πρότεινε στο νότιο μέτωπο η απόβαση να γίνει στην Πελοπόννησο. Από στρατηγικής πλευράς αυτό ήταν και το πιο ορθολογικό. Ο Γεώργιος αντιδρούσε γιατί η Ελλάδα είχε ήδη υποστεί τεράστιες απώλειες- ανθρώπινες και υλικές- και μια απόβαση μεγάλης κλίμακας θα εξαφάνιζε κυριολεκτικά τη χώρα. Αυτή η διάσταση απόψεων πήρε μορφή έντονου διαπληκτισμού στις επί μέρους συναντήσεις. Σε μια από αυτές με παρουσία Αμερικανών,Γάλλων κλπ τα αίματα άναψαν γιατί και οι δυο επέμεναν αμετακίνητα στις θέσεις τους.
Ο Γεώργιος ήταν άνθρωπος που δεν μπορούσε να συγκρατήσει την οργή του. « Son of a bitch», του είπε, «είμαι βασιλιάς αυτής της χώρας και δεν πρόκειται να σ’ αφήσω να την διαλύσεις». Σηκώθηκε, τράβηξε το τραπεζομάντηλο ανατρέποντας τα πάντα και καθώς ήταν και δυο μέτρα έριξε ένα χαστούκι στον Ήντεν που σωριάστηκε σε μια γωνιά. Τράβηξε στη συνέχεια και το περίστροφο αλλά πρόλαβαν και τον σταμάτησαν οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι. Θα τον σκότωνε σαν το σκυλί και θα του άξιζε.
Το περιστατικό φυσικά δεν βγήκε ποτέ επίσημα στον τύπο. Τελικά η απόβαση έγινε στη Σικελία για άλλους λόγους στρατηγικού αντιπερισπασμού μετά από απόφαση που βγήκε σε συνδιάσκεψη των συμμάχων στο Μαρόκο.
Είναι διαπιστωμένο ότι ο θεσμός της βασιλείας έχει πολλούς περισσότερους αντιπάλους απ΄ ότι υποστηρικτές. Ανεξάρτητα από τη θέση που παίρνει ο καθένας, το περιστατικό αυτό είναι πέρα για πέρα αληθινό και κομμάτι της πραγματικής ιστορίας. Αυτό δεν αναιρείται.
Για την υπόλοιπη θητεία του Γεώργιου ο καθένας έχει βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Όσον αφορά τους διαδόχους του, Παύλο και Κωνσταντίνο ο ένας κρυβόταν πίσω από το φουστάνι της Φρειδερίκης και ό άλλος έτρεχε πίσω από το φουστάνι της Βουγιουκλάκη.
Από όποια πλευρά και να το κοιτάξεις- δεξιά, αριστερά-είμαστε για τα πανηγύρια.
Θα ‘θελα να δω έναν σημερινό Γεώργιο όχι από το Γκλύξμπουργκ αλλά από τη Ήπειρο , τη Θράκη, την Πελοπόννησο να πλακώνει στις κλωτσιές όσους βρει μπροστά του στις Βρυξέλλες. Από τον άσχετο, τσιμπλιάρη γεωπόνο Ντάισελμπλουμ μέχρι και τα Τσεχοπολωνικά δουλοπρεπή πιθηκάκια τους που πέφτουν στα τέσσερα για να τους πετάξουν τίποτα αποφάγια. Και δεν με νοιάζει αν αυτός ο «Γεώργιος» είναι δεξιός, αριστερός, κεντρώος κλπ. Άλλωστε αυτοί οι διαχωρισμοί τώρα πια έχουν χάσει το νόημά τους. Θα ΄θελα να δω έναν πολιτικό που να τιμά τα παντελόνια που φοράει και να πει στους τοκογλύφους ότι «μαζί τα φάγανε» και ότι το έλλειμμα κοντεύει να φτάσει 200% επειδή εφαρμόσαμε τους εκβιαστικούς όρους τους και είναι συνυπεύθυνοι γι αυτό.
Τι ζητάω τώρα; Πολιτικός και αξιοπρέπεια δεν κολλάνε. Τους είδατε. Μόνο για τις πασαρέλες είναι.
Πολλοί το έχουν πει ότι μια Ευρώπη όπου το ένα μέλος καραδοκεί και σπρώχνει ένα άλλο να στραβοπατήσει για να κάνει πλιάτσικο δεν έχει μέλλον. Συμφωνώ απολύτως.
Β.Παπαμιχαήλ
Trending Now
Χαλκίδα:Πέθανε στα 75 της η γνωστή «Τσίου»
9 Ιουνίου 2023
