Δεύτερο απόσπασμα από το πρώτο βιβλίο του Ψαχνιώτη Γιάννη Μαρκουίζου «Το δίχτυ»
Μετά το πάρα πολύ μεγάλον ενδιαφέρον το οποίο υπήρξε από πλευράς αναγνωστών και φίλων του βιβλίου για το πρώτο βιβλίο του Ψαχνιώτη Γιάννη Μαρκουίζου με τίτλο “Το Δίχτυ”,
το Psaxna.gr παρουσιάζει ένα ακόμη μικρό απόσπασμα (δείτε εδώ το πρώτο) του εξαιρετικού αυτού βιβλίου μετά από απαίτηση εκατοντάδων αναγνωστών και φίλων των βιβλίων το οποίο αφηγείται μια ξεχωριστή αληθινή ιστορία και η οποία διαδραματίζεται στο μακρινό και όμορφο Άμστερνταμ…
Στο σημείο αυτό να ευχαριστήσουμε καταρχήν θερμά τον συγγραφέα του βιβλίου Γιάννη Μαρκουίζο ο οποίος εμπιστεύεται αποσπάσματα από το πρώτο του βιβλίο στο Psaxna.gr,
καθώς επίσης θερμά και όλα τα site και τα blog τα οποία αναπαρήγαγαν το άρθρο του Psaxna.gr και το απόσπασμα του βιβλίου.
Τέλος και επειδή για το συγκεκριμένο βιβλίο υπάρχει ήδη πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον καθώς και πολύ μεγάλη ζήτηση,
σύντομα και σε συνενόηση με τον συγγραφέα του βιβλίου θα υπάρξει νεώτερη ενημέρωση για το πως μπορεί κάποιος ο οποίος ενδιαφέρεται να αποκτήσει ολόκληρο το βιβλίο.
Ακολουθεί ένα ακόμη μικρό απόσπασμα από τις 250 σελίδες του βιβλίου “Το δίχτυ”
Απολάυστε το…..
«Το δίχτυ»
“Αργά το μεσημέρι, προς το απόγευμα ήμουν ήδη στο κέντρο, στην Χααρλεμ-στραατ. Πάλι αυτή η νευρική ανυπομονησία, να βρίσκομαι κοντά στο μέρος του νέου ραντεβού. Έκανα μερικές βόλτες, πάνω κάτω την οδό, για να έλθει πιο κοντά η ώρα της συνάντησης.
Εν τω μεταξύ, έμαθα κι ένα δυσάρεστο. Μου το είπε ένας φίλος, γιατί καταλάβαινε ότι θα με ενδιέφερε. Στο διπλανό Ρότερνταμ, που απέχει μόλις μισή ώρα με το τρένο από εδώ, πυροβόλησαν έναν Έλληνα ναυτικό. Του έριξαν μια σφαίρα στο κεφάλι, μέσα στις τουαλέτες σ’ ένα μαγαζί, τα Δελφίνια. Αυτό ήταν στο λιμάνι και ήταν στέκι για ναυτικούς. Μου είπαν ότι έπαιζε ελληνική μουσική και είχε πολλές γυναίκες για κονσομασιόν. Σίγουρα θα έγινε καυγάς για κάποια από τις γυναίκες. Οι ναυτικοί πίνουν και μπορούν να σκοτώσουν για τα μάτια μιας πουτάνας του λιμανιού. Αυτό γίνεται σχεδόν σε όλα τα λιμάνια, πόσο μάλλον στο Ρότερνταμ, που είναι το μεγαλύτερο λιμάνι στον κόσμο.
Υπάρχει η πολύ άγρια πλευρά στον άνθρωπο όλοι το ξέρουμε αυτό. Αν δεν υπήρχε η απειλή για μεγάλη τιμωρία από την πλευρά του Νόμου, είτε από την άλλη πλευρά, του Θεϊκού νόμου και των θρησκειών, ο αριθμός από τα θύματα θα ήταν πραγματικά μεγάλος.
Θυμήθηκα, ότι πριν από καιρό είχα διαβάσει για μια συνέντευξη σε έναν μανιακό κατά συρροή δολοφόνο. Νομίζω στην Αμερική είχε γίνει αυτό. Τον ρώτησαν, ποιος κατά την γνώμη του, μπορεί να σκοτώσει, άλλους ανθρώπους. Η απάντηση του ήταν ότι υπάρχουν δυο ειδών δολοφόνοι. Αυτοί που δεν μπορούν να ελέγξουν τα αισθήματα τους και αυτοί που δεν έχουν αισθήματα.
Ίσως, πρέπει να ρωτήσω την Μιράντα, την κατάλληλη στιγμή ποιο να ήταν το βαθύ κίνητρο της. Τι ήταν αυτό που την πίεσε τόσο ώστε να αφαιρέσει μια ζωή. Για μένα μάλλον είχε σχέση με καταπιεσμένο συναίσθημα. Γιατί αν τον σκότωσε εν ψυχρώ, τότε κινδυνεύω κι εγώ. Ένας ψυχρός δολοφόνος δεν διστάζει. Μπορεί και να τον ευχαριστεί μερικές φορές. Όλοι κάνουμε δολοφονικές σκέψεις, έντονες, εναντίον ανθρώπων που μας δυσκολεύουν την ζωή. Αλλά κανείς δεν περνά την κόκκινη γραμμή. Γιατί το ένστικτο, η προσωπική μας ηθική, μας τονίζει, πόσο πολύτιμη είναι μια ζωή, ακόμα κι αν είναι βουτηγμένη μέχρι τον λαιμό στον βούρκο.
Λένε ότι μπορεί να σου πάρει μια ζωή μέχρι να καταλάβεις ποιος είσαι. Εγώ νομίζω ότι δεν καταλαβαίνεις ποτέ ποιος ακριβώς είσαι. Ο λόγος είναι ίσως, ότι ανάλογα με τις προτροπές, από συνθήκες απρόσμενες, εμφανίζεται ένας εαυτός που πρέπει να παρουσιάσει όλο του το μέγεθος, για να καταλαβαίνεις ότι είναι δικό σου κομμάτι. Αυτός ο εαυτός που είναι μια παραλλαγή, της αρχαίας, της πρωτόγονης φύσης, αναλαμβάνει να τα καταφέρει σε μια κατάσταση δύσκολη. Γι’ αυτό, στην πραγματικότητα εσύ τον έχεις καλέσει. Για να σε προστατέψει, απ’ ότι ο κεντρικός εαυτός, υπέθεσε ότι κινδυνεύει. Είναι ένας από τους φύλακες σου. Γι’ αυτό, κανείς με την θέληση του, δεν είναι κακός. Αυτός λοιπόν που θα σκοτώσει, έχει την ηθική δικαιολογία, ότι έπρεπε, ήταν αναγκαίο να σκοτώσει….”
Συγγραφέας: Γιάννης Μαρκουίζος