Η Κωνσταντίνα Καραμπατσώλη μιλάει για τη γνωριμία της με τη νέα πρέσβη των ΗΠΑ
Psaxna.gr
Posted On 10 Σεπτεμβρίου 2025
«Πολυτάλαντη, με βαθιά στοχοπροσήλωση και με ξεκάθαρη πρόθεση να σταθεί δίπλα στην Ελλάδα»
«Η ΔΕΘ δεν είναι ανάσα για το κόμμα, αλλά ένα μήνυμα σταθερότητας και εμπιστοσύνης για τη χώρα» λέει, μιλώντας σήμερα στην «Espresso», η βουλευτής Ευβοίας της Ν.Δ.Κωνσταντίνα Καραμπατσώλη, απαντώντας στο ερώτημα εάν τα μέτρα που ανακοινώνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπορέσουν να συσπειρώσουν το κόμμα της.
- Aπο τη Βίβιαν Μπενέκου
Η ίδια πιστεύει ότι οι οικονομικές ανακοινώσεις του πρωθυπουργού δεν στοχεύουν να κλείσουν επικοινωνιακές τρύπες, αλλά να απαντήσουν σε πραγματικές κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες. Η βουλευτής Ευβοίας υποστηρίζει ότι όποιο «καλάμι» θεωρούν κάποιοι ότι μπορούν να «καβαλήσουν», ελλείψει σοβαρής αντιπολίτευσης, η κυβέρνηση φροντίζει να το σπάσει πριν ριζώσει… Η ίδια χαρακτηρίζει την αντιπολίτευση ένα patchwork, χωρίς αφήγημα διακυβέρνησης.
Η Κωνσταντίνα Καραμπατσώλη γνώρισε στην ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ τη νέα πρέσβη της Αμερικής στη χώρα μας Κίμπερλι Γκίλφοϊλ. «Είναι μια εμβριθής προσωπικότητα, πολυτάλαντη, με βαθιά στοχοπροσήλωση» λέει. Μιλώντας για την εμπειρία της από την πολιτική, επιμένει ότι «η πολιτική είναι κατηφορικός δρόμος, και όχι το κόκκινο χαλί που πολλοί πιστεύουν».
Στις 11 Σεπτεμβρίου, στο χτύπημα των κουδουνιών στα σχολεία, η βουλευτής θα είναι παρούσα για να συνοδέψει το μικρό της κοριτσάκι, τη γλυκιά Ισαβέλλα, στην έκτη δημοτικού. Εχει και μία ακόμη κόρη, τη Νίκη, που είναι αρκετά μεγαλύτερη και φοιτήτρια. Στηρίγματά της στη ζωή, καθώς η ίδια ανήκει στις μονογονεϊκές οικογένειες, είναι οι δυο αδελφές της. «Κοντεύουν δύο χρόνια από τότε που έχασα τον πατέρα μου, και ο πόνος της απουσίας του βαθαίνει» συμπληρώνει η Κωνσταντίνα Καραμπατσώλη, που άνοιξε την καρδιά της στη σημερινή μας κουβέντα.
Πιστεύετε ότι τα μέτρα που εξαγγέλλονται θα συσπειρώσουν και θα ενδυναμώσουν το κόμμα σας, το οποίο βρίσκεται σε δημοσκοπική κάμψη;
Η ΔΕΘ ποτέ δεν ήταν, ούτε και πρέπει να είναι, μια απλή ευκαιρία για κομματική συσπείρωση. Είναι το βήμα όπου ο πρωθυπουργός καταθέτει τον οδικό χάρτη της χώρας για την επόμενη περίοδο. Τα μέτρα που θα ανακοινωθούν δεν έχουν στόχο να κλείσουν επικοινωνιακές τρύπες, αλλά να απαντήσουν σε πραγματικές κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες. Το κυβερνητικό αφήγημα είναι ξεκάθαρο: μεταρρυθμίσεις που αγγίζουν την καθημερινότητα, στήριξη της μεσαίας τάξης και προστασία των αδυνάτων, προσέλκυση επενδύσεων και ένα κοινωνικό δίχτυ ασφάλειας που δεν είναι θεωρία, αλλά πράξη. Αν αυτό παράγει και πολιτική δυναμική, είναι γιατί η κοινωνία αναγνωρίζει τη συνέπεια και τη συνέχεια. Η παράταξή μας αντλεί δύναμη όχι από δημοσκοπικές διακυμάνσεις, αλλά από την ικανότητα να μετατρέπει τις προκλήσεις σε σχέδιο και προοπτική. Γι’ αυτό και η ΔΕΘ φέτος δεν θα είναι μια «ανάσα» για το κόμμα, αλλά ένα μήνυμα σταθερότητας και εμπιστοσύνης για τη χώρα.
Η κυβέρνηση έχει πληγεί από δυσώδεις υποθέσεις τελευταία. Μπορεί κάποιοι να καβάλησαν τα… καλάμια και ελλείψει αντιπολίτευσης;
Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι πράγματι τεράστιο, όμως η ουσία είναι στο πώς αντέδρασε η κυβέρνηση. Ξέρετε, η πολιτική γίνεται στην πράξη, δεν είναι σούσουρο, ούτε προπαγάνδα. Και πρέπει να καταγραφεί ότι η αντίδραση ήταν άμεση – τέσσερα μέλη της κυβέρνησης έδειξαν την πολιτική τους ευθιξία και υπευθυνότητα. Από την πρώτη στιγμή υπήρξαν παραιτήσεις, ενεργοποιήθηκαν οι υπηρεσίες και πριν από λίγες μέρες ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, παρουσίασε το πρώτο πόρισμα: ελέγχθηκαν 6.354 ΑΦΜ, εντοπίστηκαν 1.036 παράνομες περιπτώσεις, καταλογίστηκαν 22,66 εκατομμύρια ευρώ και ήδη έχουν δεσμευτεί περιουσιακά στοιχεία. Αυτό αποδεικνύει ότι τίποτα και κανείς δεν μένει στο απυρόβλητο. Η κυβέρνηση δεν κουκουλώνει, δεν καθυστερεί, αντίθετα φέρνει τα στοιχεία στο φως και δίνει θεσμική απάντηση. Αυτή είναι η διαφορά της πολιτικής μας κουλτούρας: η αυτοκάθαρση, η διαφάνεια και η λογοδοσία στην πράξη. Ας το πούμε και λίγο πιο σκωπτικά: όταν λείπει μια σοβαρή αντιπολίτευση, μερικοί θεωρούν πως το πεδίο είναι ελεύθερο. Μόνο που, σε αυτή την κυβέρνηση, το «καλάμι» σπάει πριν προλάβει να ριζώσει. Αυτό είναι και το στοίχημα της θεσμικής μας ανθεκτικότητας.
Βλέπετε κοντά τις εκλογές;
Ξέρετε, στην Ελλάδα έχουμε μια ιδιότυπη εμμονή: κάθε τρεις μήνες «βλέπουμε» εκλογές στον ορίζοντα. Η πραγματικότητα όμως είναι πως ο πρωθυπουργός από το 2019 έχει χαράξει μια θεσμική στρατηγική σταθερότητας: τετραετίες που ολοκληρώνονται, θεσμικές τομές που υλοποιούνται και καθαρή εντολή από τους πολίτες. Οποιος λοιπόν προβλέπει να έρχονται εκλογές μάλλον μπερδεύει την πολιτική με τις μετοχές στο χρηματιστήριο. Η κυβέρνηση έχει εντολή, έχει σχέδιο και έχει την ευθύνη να ολοκληρώσει τη θητεία της.
Εχετε άποψη για την αντιπολίτευση – Ζωή Κωνσταντοπούλου, Νίκο Ανδρουλάκη κ.λπ.;
Η αντιπολίτευση, θα έλεγα, θυμίζει ένα μωσαϊκό patchwork. Η κυρία Κωνσταντοπούλου κινείται με εκρηκτική ρητορική, στη βάση μιας δογματικής ανυπακοής στην κανονικότητα. Ο κύριος Ανδρουλάκης προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο παλιό και το νέο, αναζητώντας ηγετικά χαρακτηριστικά που θα προκαλέσουν τη μεταδοτικότητα στο εκλογικό του κοινό, ενώ τα υπόλοιπα κόμματα παλεύουν να βρουν λόγο ύπαρξης. Δεν είναι κακό να υπάρχουν τόσα κόμματα, η πολυφωνία είναι στοιχείο δημοκρατίας. Το πρόβλημα είναι πως απουσιάζει ένα συνεκτικό αφήγημα διακυβέρνησης στο πλαίσιο του Συντάγματος και των διεθνών κανόνων δικαίου.
Με την Κίμπερλι Γκίλφοϊλ στις ΗΠΑ
Ο Τσίπρας και το επικείμενο κόμμα του μπορεί να πλήξει τη Ν.Δ.;
Ξέρετε, στην πολιτική ισχύει κάτι απλό: αυτή σε επιλέγει, δεν την επιλέγεις εσύ. Και, πράγματι, ο κόσμος της Κεντροαριστεράς, και όχι μόνο, το απέδειξε αυτό πριν από περίπου 20 χρόνια, όταν ο κ. Τσίπρας κατάφερε να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ από το 3% μέχρι την καρέκλα της διακυβέρνησης το 2015. Την ίδια όμως χρονιά υπέστη το μεγάλο πολιτικό του πλήγμα με την περίφημη «κωλοτούμπα». Εξαντλώντας τα περιθώρια του Συντάγματος με ένα αμφίσημο δημοψήφισμα, γύρισε την πλάτη στο ίδιο του το αφήγημα. Από τότε ακολούθησαν διαδοχικές ήττες, στην Ελλάδα και διεθνώς, που σφράγισαν οριστικά την πολιτική του εικόνα. Είναι δικαίωμά του να επιχειρεί επιστροφές με νέο κόμμα. Μπορεί να πλήξει την κυβέρνηση; Οχι. Περισσότερο κινδυνεύει να πλήξει την ήδη εύθραυστη αξιοπιστία της αντιπολίτευσης, η οποία ακόμη αναζητά στρατηγικό βηματισμό.
Ο ρόλος της βουλευτού ήταν όπως τον περιμένατε;
Ο σοφός λαός λέει «κατεβαίνεις στην πολιτική», δεν λέει «ανεβαίνεις». Και δεν το λέει τυχαία: η πολιτική είναι κατηφορικός δρόμος, γεμάτος δυσκολίες, όχι στρωμένο κόκκινο χαλί που πιστεύουν κάποιοι στερεοτυπικά. Ο ρόλος της βουλευτού είναι απαιτητικός, συχνά σκληρός, με ζόρια και απογοητεύσεις, κυρίως γιατί έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με την αγωνία των πολιτών. Υπάρχει ωστόσο ένα οξύμωρο: η άσκηση νομοθετικής εξουσίας, που είναι η πραγματική δουλειά του βουλευτή, δημιουργεί προσδοκίες για την υλοποίηση έργων που συχνά απαιτούν πολλά χρόνια. Μια μεταρρύθμιση δεν είναι κουμπί σε ένα πρόγραμμα Τεχνητής Νοημοσύνης που θα παραγάγει ακαριαία αποτελέσματα. Χρειάζονται χρόνος, επιμονή και θεσμική συνέχεια. Ομως, μέσα σε αυτή τη δυσκολία κρύβεται και η αληθινή χαρά: όταν βλέπεις ότι μια θεσμική σου παρέμβαση, μια πίεση ή μια απόφαση αλλάζει, έστω και αργά, κάτι στην καθημερινότητα. Αυτό είναι που δίνει στην πολιτική το νόημά της.
Γνωρίσατε και τη νέα πρέσβη, που έχουμε κάνει «μαύρα μάτια» να τη δούμε. Είναι καλή επιλογή, πιστεύετε;
Ναι, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τη νέα πρέσβη των Ηνωμένων Πολιτειών, Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, στην ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ, στην οποία παραστάθηκα ως προσκεκλημένη του Γκας Μπιλιράκη. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια εμβριθή προσωπικότητα, πολυτάλαντη, με βαθιά στοχοπροσήλωση. Στην πρώτη μας συνάντηση έδειξε άνθρωπος με βαθιά κατανόηση της περιοχής και με ξεκάθαρη πρόθεση να σταθεί δίπλα στην Ελλάδα σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα: ασφάλεια, ενέργεια, επενδύσεις. Αυτό έχει ιδιαίτερη αξία, γιατί οι σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ δεν είναι τυπικές, είναι στρατηγικές και πολυεπίπεδες. Ολα δείχνουν πως την επόμενη εβδομάδα η νέα πρέσβης θα λάβει την έγκριση από το Κογκρέσο, και τον Οκτώβριο θα την υποδεχθούμε στην Αθήνα. Θα πρέπει να επισημάνω ότι η τοποθέτησή της δεν είναι μια τυπική διαδικασία, αλλά η επιβεβαίωση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες επενδύουν σε μια δυναμική γυναίκα που μπορεί πραγματικά να κάνει τη διαφορά. Για εμάς, η προσωπική της δέσμευση είναι το ίδιο σημαντική με τον θεσμικό της ρόλο, γιατί οι συμμαχίες γράφονται τελικά μέσα από ανθρώπινες σχέσεις και ειλικρινή κατανόηση. Και μην ξεχνάμε ότι έχει το προνόμιο της άμεσης πρόσβασης, χωρίς μεσολαβητές, στον Αμερικανό πρόεδρο.
Παρατήρησα ότι ευχηθήκατε η αρχή του Σεπτεμβρίου να συμπεριλάβει «την καλύτερη και πιο δυνατή εκδοχή του εαυτού μας». Η δική σας καλύτερη εκδοχή τι περιλαμβάνει;
Για μένα, αυτή η εκδοχή δεν είναι ατομική, αλλά συλλογική. Περιλαμβάνει την ικανότητα να ακούω πραγματικά τις αγωνίες των πολιτών, να μεταφράζω αυτές τις αγωνίες σε πολιτικές πράξεις και να παραμένω σταθερή απέναντι στις αξίες που με έφεραν εδώ.
Βρίσκομαι στη Βουλή έπειτα από μια συγκυρία γεγονότων, και γνωρίζω απόλυτα τη σκληρή πλευρά της αμφισβήτησης από τους πολίτες, αλλά και από τα συμφέροντα της περιοχής στην οποία εκλέχθηκα. Η καλύτερη εκδοχή λοιπόν του εαυτού μου είναι να ισορροπώ ανάμεσα στην ευθύνη της εκπροσώπησης και την ανθρώπινη πλευρά, που δεν πρέπει να χάνεται. Γιατί μόνο έτσι η πολιτική έχει ουσία, όταν δεν γίνεται άσκηση εξουσίας, αλλά πράξη ενσυναίσθησης και προσφοράς.
Μιλήστε μου λίγο για την οικογένειά σας. Θα χτυπήσει και για εσάς το κουδούνι;
Ναι, το κουδούνι θα χτυπήσει σε λίγες μέρες για τη μικρή μου κόρη, που θα πάει έκτη δημοτικού. Η μεγάλη είναι ήδη φοιτήτρια, κι εγώ μητέρα που προσπαθεί να είναι όσο πιο κοντά τους γίνεται, αλλά με τον διαφορετικό τρόπο που χρειάζεται καθεμιά. Τα τελευταία δε χρόνια αντιμετωπίζω τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει μια γυναίκα σε μονογονεϊκή οικογένεια, τις ευθύνες, τις αγωνίες, τις δύσκολες ισορροπίες. Πιστεύω πολύ και σταθερά στην αξία της οικογένειας, στην τεράστια σημασία που έχει το μοίρασμα και η αγκαλιά της στη ζωή μας. Προέρχομαι, εξάλλου, από μια πολύ δεμένη και δυνατή οικογένεια, και νιώθω ευγνώμων για αυτό. Οι δύο αδερφές μου είναι όχι μόνο αδερφές μου, αλλά και οι καλύτερες φίλες μου, ο φάρος μου όταν έχω ανάγκη να στηριχθώ κάπου. Και οι γονείς μου η βάση μου, η ταυτότητά μου, ο οδηγός μου. Μάλιστα, ενώ κοντεύουν δύο χρόνια από τότε που έχασα τον πατέρα μου, πέρα από τον πόνο της απουσίας του που βαθαίνει, το ψυχικό του σθένος και η έντονη προσωπικότητά του ακόμα νιώθω να με καθοδηγούν και να με ενδυναμώνουν.
Βλέπετε τηλεόραση; Εχετε αγαπημένο σίριαλ;
Αν έχω αγαπημένο σίριαλ; Ναι, εκείνο που παίζεται καθημερινά στην κοινωνία, στα χωριά, στους δρόμους, στις γειτονιές, στα καφενεία με τους ηλικιωμένους που σχολιάζουν τα πάντα. Είναι το πιο αληθινό και το πιο σκληρό «ριάλιτι». Η πολιτική, αν το σκεφτείτε, μοιάζει με σίριαλ χωρίς σενάριο, κι εκεί χρειάζεται να κρατάς ανοιχτή γραμμή με το κοινό, αλλιώς αλλάζουν κανάλι.
Trending Now
