Η μοίρα του ΕΚΠΑ Ψαχνών
Δεν πάνε παρά δυο εβδομάδες που είχαμε εδώ στο psaxna.gr μια ανταλλαγή απόψεων με το σύλλογο ιδιοκτητών φοιτητικών διαμερισμάτων. Ο σύλλογος με μια ανακοίνωση ανέφερε με πολλή σιγουριά κάποια νούμερα για εισακτέους στο παράρτημα Ψαχνών. Επίσης ανέφερε για ενέργειες και “οχλήσεις” προς το υπουργείο για τη δημιουργία των νέων τμημάτων κλπ και γιαυτό το λόγο θα έπρεπε να είμαστε πιο προσεκτικοί και καλύτερα ενημερωμένοι. Μπορείτε να δείτε την ανταλλαγή απόψεων στον ιστότοπο.
Δυστυχώς, πριν στεγνώσει το μελάνι επιβεβαιωθήκαμε.
Στην απάντηση τους είχαμε υποδείξει να κρατούν μικρό καλάθι γιατί το εν λόγω ίδρυμα έχει συνεχώς τα τελευταία χρόνια γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης. Δυο εβδομάδες αργότερα ήρθε ακόμα μια καρπαζιά σαν κι αυτές που είμαστε συνηθισμένοι να τρώμε τα τελευταία δέκα χρόνια. Και έπεται συνέχεια. Μιλήσαμε για παροιμιώδη αδράνεια και αδυναμία χειρισμού τόσο σοβαρών θεμάτων από ντόπιους φορείς. Επικίνδυνη αδράνεια και αδυναμία που κάθε λίγο και λιγάκι επιβεβαιώνεται με αρνητικές συνέπειες για τον τόπο. Που θα φτάσουμε άραγε;
Τι νόημα έχει μια κλαψιάρικη επιστολή διαμαρτυρίας κατόπιν εορτής για τα μάτια του κόσμου όταν στο παρασκήνιο έχουν γίνει από άλλους, ικανότατους και παμπόνηρους ανταγωνιστές άλλων δήμων χιλιάδες ενέργειες ενώ από εμάς τίποτα; Φανταστείτε πόσο σοβαρά θα ληφθεί η επιστολή υπ΄ όψη από τους παραλήπτες. Από τη μέχρι τώρα εμπειρία το πολύ – πολύ να λένε και κάνα ανέκδοτο μεταξύ τους.
Είναι σαν να έχεις μια διαλυμένη ομάδα, να τρως πεντάρες και εξάρες κάθε εβδομάδα και μετά να διαμαρτύρεσαι για τη διαιτησία.
Δεν είναι σκοπός του ιστότοπου να διαφωνεί και να χαίρεται αν δικαιωθεί. ΟΧΙ!
Ούτε έχουμε διάθεση να αντιδικήσουμε, ούτε μας διακατέχει κάποιου είδους εμπάθεια.
Ο γράφων είναι ιδιοκτήτης φοιτητικών διαμερισμάτων και κέντρου ξένων γλωσσών . Δηλαδή , όπως και πολλοί άλλοι δημότες, έχει κάθε λόγο να εύχεται την επιτυχία και πρόοδο του ιδρύματος. Το ίδιο και ο Σταμάτης και όλοι οι συνειδητοποιημένοι συνδημότες.
Σκοπός του ιστότοπου είναι να παρουσιάζονται δημοκρατικά όλα τα θέματα και μέσα απ΄ αυτό να διορθώνουμε τα λάθη και να προχωράμε ως Δήμος και ως κοινωνία. Αλλά μάλλον ζητάμε πολλά. Βλέπουμε συνεχώς ότι τα λάθη των τελευταίων δέκα χρόνων τα πληρώνουμε πολύ ακριβά και ακόμα δεν έχουμε πιάσει πάτο. Και τι κάνουμε;
Αν ρωτήσετε τη δημοτική αρχή θα σας πει ότι βεβαίως γίνονταν ενέργειες και ο πρύτανης του ιδρύματος μας διαβεβαίωνε κλπ. Τρέχα γύρευε.
Αν ρωτήσετε τους συλλόγους θα σας πουν ότι βεβαίως γίνονταν ενέργειες, ασκούνταν οχλήσεις κλπ, κλπ.
Αν ρωτήσετε τους βουλευτές θα σας πουν ότι βεβαίως γίνονταν ενέργειες και επερωτήσεις στη βουλή κλπ, κλπ,κλπ.
Το τι υπάρχει μετά και, κυρίως, πίσω απ΄ όλα αυτά, φίλες και φίλοι, καλύτερα να μην το χαρακτηρίσουμε. Θα περιοριστώ στο να το ονοματίσω επιεικώς πλήρη αδιαφορία εκ μέρους αυτών που παίρνουν τις αποφάσεις.
Ο νοών νοήτω. Όχι αυτός που εθελοτυφλεί αλλά ο “νοών” που θέλει να αντιλαμβάνεται και έχει επίγνωση.
Για να μην πολυλογούμε, τα αποτελέσματα της τελευταίας δεκαετίας μιλάνε από μόνα τους.
Ο Δήμος που έτρεχε με ασύλληπτες ταχύτητες προόδου και εξέλιξης έχει μετατραπεί σε ένα τόπο μιζέριας που κάθε μέρα μετράει ήττες. Και πολύ φοβάμαι ότι με τέτοιους ερασιτεχνισμούς μόνο κι άλλες ήττες μπορούμε να περιμένουμε.
Αιτία όλων αυτών; Τα έχουμε ξαναπεί.
Πίσω από κάθε αποτυχία ή επιτυχία βρίσκεται η προσωπική μας παιδεία. Προσοχή: όχι η προσωπική-ατομική ευφυΐα αλλά η προσωπική – ατομική παιδεία. Να μην τα μπερδεύουμε.
Και από αυτό περνάμε στην κοινωνική μας παιδεία και κουλτούρα.
Όσο η μικρή μας κοινωνία επιμένει και δεν αποτάσσεται αντι-αξίες όπως κόμπλεξ και φθόνος, συκοφάντηση και επαρχιωτίλα, μετριότητα και ανεπάρκεια και κυριαρχείται κυρίως από ανεπίγνωστη ακαταλληλότητα, τότε δεν έχουμε καμιά ελπίδα. Αν όλα αυτά μας καθοδηγούν στις επιλογές μας, τότε όλα αυτά θα στραφούν εναντίον μας και θα είμαστε θύματα του εαυτού μας. Τότε υπονομεύουμε και το παρόν και το μέλλον του τόπου, δηλαδή των παιδιών μας.
Είναι νόμος της φύσης και της λογικής.
Δηλαδή κάτι σαν να επιζητούμε την αυτοκαταστροφή μας.
Δυστυχώς δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα κανένα ίχνος αισιοδοξίας. Εύχομαι, ωστόσο, ολόψυχα
να δικαιωθούν όσοι πιστεύουν το αντίθετο.
Εδώ στο psaxna.gr δεν φοβόμαστε ούτε κρύβουμε την αλήθεια. Θα είμαστε οι πρώτοι -και ο Σταμάτης και ο γράφων – που θα χαρούμε και θα ζητήσουμε συγγνώμη δημόσια.
Β. Παπαμιχαήλ
ΥΓ. Διαρκής παράκληση για αποφυγή της χυδαιολογίας στα σχόλια των fb. Δεν προσφέρουν τίποτα σε κανένα. Το βήμα είναι ελεύθερο και ανοικτό σε όλες τις σοβαρές απόψεις.
Η