«Ψαχνά 2018 ή…1918; (χωρίς internet και νερό)»
Δημότες και συνδημότες ενός κατώτερου θεού, φίλες και φίλοι. Καλοκαίρι του 2018 και οι βόρειες συνοικίες στα ψαχνά- κυρίως προς Κοντοδεσπότι – δεν έχουν διαδίκτυο ούτε νερό. Συμπολίτες μας ανέφεραν ότι απευθύνθηκαν στις υπηρεσίες του δήμου και όσον αφορά το νερό δεν πήραν απάντηση. Για το πρόβλημα δε του διαδικτύου τους έδωσαν το τηλέφωνο μιας εταιρείας!!!
Φίλοι αναγνώστες, η πρωτοβουλία για το σημερινό άρθρο δεν προέρχεται από το Psaxna.gr. Προέρχεται από αγανακτισμένους πολίτες που απευθύνθηκαν σε μας σαν τελευταία ελπίδα μήπως εισακουστούν από κάποιον.
Μας ανέφεραν επίσης περιστατικά όπου οικιακές συσκευές (πλυντήρια κλπ) καταστράφηκαν από έλλειψη τρέχοντος νερού για το οποίο όλοι οι δημότες πληρώνουν πάγια τέλη, έχουν δεν έχουν νερό. Θα θυμίσω στα ξεφτέρια του δήμου ότι όταν μια ηλεκτρική συσκευή καταστρέφεται λόγω πτώσης της τάσης του ρεύματος ή κάποιας παράλειψης της ΔΕΗ τότε ο ιδιοκτήτης αποζημιώνεται. Στην περίπτωση που η βλάβη οφείλεται σε μη σταθερή παροχή νερού, τι γίνεται; ΤΙΠΟΤΑ. Οι «υπεύθυνοι» φεύγουν από τα γραφεία και πάνε για μπάνιο ή για καφέ στην πλατεία. Αυτή είναι η κατάντια μας. Δεν ιδρώνει το αυτί τους αν πολίτες ζημιώνονται από αυτό το χάλι. Αν ασθενείς και κατάκοιτοι ηλικιωμένοι παραμένουν άπλυτοι. Αν συνάνθρωποι δεν μπορούν να πλύνουν τα ρούχα τους και, για να το εκφράσω πιο ωμά, δεν μπορούν να πάνε ούτε στην τουαλέτα. Φαντάζεστε τι θα γινόταν αν το κτίριο της δημαρχίας ξέμενε κάθε μέρα από νερό;!!! Θα το λύνανε το πρόβλημα ή όχι; Και να μην γράψει κανένας ότι το νερό είναι λίγο γιατί τότε ή πρέπει να έχουν όλοι νερό- έστω και λίγο – η κανένας. Υπάρχει αντίρρηση;
Έχει τονιστεί από αυτή εδώ τη στήλη ότι η τοπική αυτοδιοίκηση υπάρχει για να εξυπηρετεί τους δημότες. Είναι υπηρέτες και εντολοδόχοι του λαού. Και όταν μιλάει ο λαός πρέπει να κάθονται σούζα. Έτσι λειτουργεί η πραγματική δημοκρατία κι όποιος έχει άλλη αντίληψη ας το δηλώσει. Δεν είναι εκεί για διακόσμηση και βλαχοεπαρχιώτικα σούρτα φέρτα ούτε για να πουλάνε μούρη. Αν θεωρούν ότι είναι εκεί για να αδιαφορούν τότε ας παραιτηθούν. Έτσι κι αλλιώς δεν προσφέρουν τίποτα. Ας μην βιαστούν να πουν ότι δεν υπάρχουν χρήματα κλπ γιατί αυτό είναι γνωστό. Το θέμα είναι τι κάνουν όσοι κατοικούν στις βόρειες συνοικίες. Έχουν οι υπεύθυνοι να τους προτείνουν κάποια λύση; Όχι; Τότε γιατί υπάρχουν; Γιατί τους πληρώνουμε; Τι τις θέλουν τις άχρηστες συνεδριάσεις αν δεν δίνουν πρακτικές λύσεις; Μεγάλο το ζήτημα και δεν εξαντλείται. Εξ ίσου μεγάλη και η ανυπαρξία υπευθυνότητας και επίγνωσης της αποστολής και του σκοπού της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η στήλη έχει ζητήσει πολλές φορές ανοικτό διάλογο. Απάντηση καμιά. Πως γίνεται εκατοντάδες- και στη περίπτωση του Σταμάτη χιλιάδες – δημότες να μας ενθαρρύνουν και να μας ζητούν συμπαράσταση και στη δημαρχία να περνάνε όλα αυτά απαρατήρητα; Δεν ξέρουν να διαβάζουν; Τα θεωρούν ασήμαντα; Εμείς περιμένουμε.
Έρχομαι στο θέμα του διαδικτύου. Το διαδίκτυο δεν είναι πολυτέλεια. ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ! Όλες οι συναλλαγές γίνονται μέσω διαδικτύου και έχουν τυπική και νομική ισχύ. ΟΛΕΣ! Εμπορικές, επαγγελματικές, τραπεζικές, εκπαιδευτικές, ΟΛΕΣ! Είναι αδιανόητο στις μέρες μας να μην υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης στο διαδίκτυο. Ούτε στην Αφρική να ζούσαμε. Όσοι έχουν παιδιά που πάνε σχολείο και είναι ενεργοί πολίτες το καταλαβαίνουν και βιώνουν καθημερινά αυτή τη τυραννία. Στη δημαρχία, όχι! Προθυμοποιήθηκαν μάλιστα να δώσουν το τηλέφωνο μιας τηλεφωνικής εταιρείας σε όσους ζήτησαν βοήθεια. Δηλαδή: «Δεν μας ενδιαφέρει. Πληρώστε ένα σωρό λεφτά μόνοι σας, βάλτε κολώνες με δική σας πρωτοβουλία , συνεννοηθείτε με την εταιρεία και παρατάτε μας». Το κόστος όμως αυτό για τα νοικοκυριά είναι δυσβάσταχτο στις μέρες μας. Πως γίνεται και ο Λιμνιώνας έχει διαδίκτυο ενώ λίγα μέτρα από το κέντρο της πόλης δεν υπάρχει τίποτα; Δεν μπορεί η δημαρχία να αναλάβει αυτό το κόστος; Υπάρχει πάλι θέμα χρημάτων; Τότε πως καλούν ακριβούς καλλιτέχνες του πανηγυριού και του σκυλάδικου από την Αθήνα και εκστασιάζονται μέσα σε μια βλακώδη ευδαιμονία στην πλατεία; Γι αυτούς υπάρχουν λεφτά; Το ίδιο πρόβλημα έχουν και στον Πισσώνα. Ένα ολόκληρο χωριό περιμένει ώρες να δει κάποια γραμμούλα στο σήμα του διαδικτύου όπως κάναμε πριν 25 χρόνια. Όποιος είναι τυχερός και υπομονετικός μπορεί να μπει κάποια λεπτά της ώρας. Και ερωτώ: Τι είναι πιο σημαντικό για τους δημότες; Να έχουν όλα τα σπίτια διαδίκτυο ή δυο μέρες ξενόφερτα ακριβοπληρωμένα πανηγύρια; Δυστυχώς, για τους «υπεύθυνους» μάλλον το δεύτερο. Ζητώ συγγνώμη για τις σκληρές διατυπώσεις αλλά ας μου απαντήσει κάποιος τι είναι τελικά πιο σημαντικό;
Κάθε μέρα που περνάει διαπιστώνουμε ότι οπισθοδρομούμε όλο και περισσότερο μέσα σε ένα κλίμα παραίτησης και ευτελούς περιφρόνησης των πολιτών (ζαμανφουτισμός) από το μπερντέ της πλατείας Συντάγματος μέχρι έξω από την πόρτα μας. Πολλοί συνδημότες περιμένουν απεγνωσμένα όχι μόνο απαντήσεις αλλά διαδίκτυο και νερό.