Ποιο το χρώμα της αγάπης…
Καλοκαίρι είναι, φίλες και φίλοι του Psaxna.gr. Παρά τις γκρίνιες έχει και τα καλά του. Σπάνια στις ψυχές των ανθρώπων τραγουδήθηκε ο χειμώνας. Ούτε στην Ελλάδα του ήλιου, ούτε στη Σκανδιναβία της νύχτας, ούτε στην Ευρώπη της ψυχρότητας.
Ούτε στον Ελύτη άρεσε:
“Με πνίγει το παράπονο
γιατί στον κόσμο αυτόνα
τα καλοκαίρια τα ΄χασα
κι έφτασα στο χειμώνα”.
Ζήστε τις μικροχαρές που μας προσφέρει και ξεχάστε έστω και για λίγο τα προβλήματα.
Πηγαίνετε το βράδυ σε μια παραλία και αντί για μουσική ακούστε τον ήχο των κυμάτων. Αντί για συναυλία ακούστε τα τραγούδια που παίζουν οι παρεούλες. Αντί για κοκτέιλ σε ένα κλαμπ πάρτε μια μπυρίτσα στο χέρι ή ένα καραφάκι ούζο. Χαζέψτε και λιγάκι τον φεγγαρόδρομο και ψάξτε στις εφαρμογές του κινητού να δείτε το όνομα του αστεριού που κοιτάζετε με την αυτόματη κίνηση του κεφαλιού προς τα πάνω.
Όχι, δεν μας έπιασε ξαφνικά ο νεορομαντισμός. Απλά λέμε να ξαναδούμε με άλλο μάτι αυτά τα οποία ξεχνάμε τόσο εύκολα και τα περιφρονούμε τόσο ειρωνικά.
Μπορεί λεφτά να μην μας περισσεύουν. Μπορεί διάθεση να μην έχουμε τόσο καλή. Μπορεί τα προβλήματα να μας πνίγουν. Μπορεί το αύριο να μας τρομάζει. Μπορεί, μπορεί , μπορεί…
Κάποτε ήμασταν πιο ευτυχισμένοι και με πολύ λιγότερα.
Ας κάνουμε ένα διάλειμμα απ΄ όλα αυτά και μια δέηση να μην μας βρουν τα προηγούμενα δεινά. Δεν μας μένει και τίποτα άλλο.
Κι επειδή το καλοκαίρι είναι πιο ερωτικό από τις άλλες εποχές, έχει και πιο ερωτικές απορίες.
Έχει όνειρα ανεκπλήρωτα. Έχει και κάτι πικρές απορρίψεις…
Τι να κάνουμε;
Έτσι είναι το παιχνίδι του καλοκαιριού.
Έτσι είναι το παιχνίδι της ζωής.
Ακούστε το Λουδοβίκο:
Βαγγέλης Παπαμιχαήλ