«Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός»: Μία παλιά ιστορία…
Οχι, δεν θα ασχοληθούμε με κάποιο συγκεκριμένο ντέρμπυ , ούτε με συγκεκριμένες αδικίες και στημένες διαιτησίες, φίλες και φίλοι του Psaxna.gr
Θα ήταν καλό απλά να ρίξουμε μια ματιά στην ιστορική κοινωνιολογία των δυο μεγάλων ομάδων του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Το 1908, λοιπόν, μαζεύτηκαν μερικοί πλούσιοι της αστικής τάξης των Αθηνών και αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο όπως ήταν η μόδα εκείνη την εποχή σε όλη την Ευρώπη. Σήμα, το τριφύλλι της καλοτυχίας, Επικεφαλής ο Γιώργος Καλαφάτης που είχε αποχωρήσει από τον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο λόγω κάποιων διαφωνιών.
Το πρώτο γήπεδο ήταν εκεί που βρίσκεται τώρα η Ανωτάτη Εμπορική στην οδό Πατησίων. Αργότερα παραχωρήθηκε ο χώρος στη λεωφόρο Αλεξάνδρας και κατασκευάστηκε το γήπεδο που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα.
Τα έβλεπαν αυτά οι Πειραιώτες και λίγο αργότερα συγκεντρώθηκε μια ομάδα αστών του Πειραιά από την αριστοκρατική περιοχή της Καστέλλας και δημιούργησαν τον Εθνικό Πειραιώς το 1923.
Έτσι δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτα από τους Αθηναίους.
Κάτω στο λιμάνι, όμως, υπήρχε όλη η φτωχολογιά, η εργατιά, η προσφυγιά κλπ.
“Τι;” είπαν. “Θα έχουν οι πλούσιοι αριστοκράτες ποδοσφαιρικά σωματεία κατά το πρότυπο της Ευρώπης κι εμείς θα καθόμαστε να τους παρακολουθούμε;”
Υπήρχε το ιστορικό προηγούμενο της Αγγλίας με την Έβερτον και τη Λίβερπουλ. Την Εβερτον την έφτιαξαν οι πλούσιοι της πόλης, εξ ού και το προσωνύμιο “Εφοπλιστές”.
Θύμωσε η φτωχολογιά στο λιμάνι και έκανε αντεπίθεση φτιάχνοντας τη Liverpool FC.
Ακόμα και τα δυο γήπεδα, μετά από ιδιοκτησιακές διαμάχες, είναι πολύ κοντά.
Μια κατηφόρα είναι. Όποιος έχει πάει στο Λίβερπουλ το ξέρει.
Με το ίδιο σκεπτικό λοιπόν δημιουργήθηκε ο Ολυμπιακός το 1925 από τη συγχώνευση του Πειραϊκού Συνδέσμου και της Πειραϊκής Ένωσης.
Η λαϊκή ομάδα των μη προνομιούχων.
Άντε και λίγο η πρόσφατη Οκτωβριανή Επανάσταση με το κόκκινο χρώμα στη σημαία και βρέθηκε και το χρώμα της ομάδας χωρίς πολλή κούραση.
Δηλαδή μέσα σε όλο αυτό το κλίμα αθλητικής αντιπαράθεσης υπήρχε και μια δόση κρυφής πολιτικής αντιπαλότητας.
Αυτό πέρασε αδιόρατα και στις επόμενες γενιές με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα οι κοινωνιολογικές και στατιστικές αναλύσεις των δυο μεγάλων ομάδων δείχνουν ότι η πλειοψηφία των οπαδών του Παναθηναϊκού βλέπει λιγάκι προς τα δεξιά ενώ η πλειοψηφία των οπαδών του Ολυμπιακού στρέφεται ελαφρώς προς τα αριστερά.
Μιλάμε πάντα για γενικότητες προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.
Κάτι ανάλογο έγινε και στη Θεσσαλονίκη με τον Άρη και τον ΠΑΟΚ.
Αυτή ήταν η αθλητική φιλοσοφία εκείνης της εποχής που οι παίκτες έπαιζαν για τη “φανέλλα”,για την “ιδέα”.
Ήταν θέμα ανταγωνισμού σε πολλά επίπεδα – όχι μόνο αθλητικά.
Φυσικά η τωρινή κατάσταση δεν έχει καμιά σχέση με το σκεπτικό εκείνης της εποχής, ιδιαίτερα μετά την καθιέρωση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου που οι ομάδες πέρασαν στην ιδιοκτησία μεγάλων οικονομικών παραγόντων και χρησιμοποιήθηκαν για πολλούς και ανίερους σκοπούς.
Χαρακτηριστική είναι η παρασκηνιακή δήλωση ενός παλαιότερου προέδρου προς τον τότε πρωθυπουργό της χώρας : “Έχω πίσω μου 3.500 000 ορκισμένους οπαδούς. Αν τους δώσω σήμα, έπεσες την επόμενη μέρα”.
Δηλαδή έχουμε και περιπτώσεις πολιτικού εκβιασμού!!!
Και μ΄αυτά και μ΄αυτά, φτάσαμε στο σημερινό χάλι που οι ομάδες δεν ανήκουν στη “φανέλλα” αλλά στον επιχειρηματικό κόσμο του τζόγου.
Μπορεί πολλοί να δυσκολεύονται ή δεν θέλουν να το πιστέψουν αλλά έτσι είναι.
Οι ομάδες είναι πια ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΕΣ ΑΝΩΝΥΜΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ και φροντίζουν να βγάλουν κέρδος με οποιονδήποτε τρόπο.
ΜΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ. ΟΛΕΣ ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
Αλλιώς δεν εξηγούνται με την αθλητική λογική τα “παράξενα” αποτελέσματα και οι ακόμα πιο “παράξενες” ανατροπές τους. Πολλά από αυτά είναι προϊόν οικονομικών διαπραγματεύσεων.
Οπότε μην χαίρεστε και μην πανηγυρίζετε ούτε να στεναχωριέστε και να υποφέρετε, φίλες και φίλοι, αν τα αποτελέσματα δεν είναι καλά. Και, κυρίως, ΜΗ ΣΚΟΤΩΝΕΣΤΕ!
Μια ομάδα μπορεί να βγάλει παρασκηνιακά πολύ περισσότερα απ΄ ότι αν κερδίσει κάποιον τίτλο είτε τοπικά είτε πανευρωπαϊκά. Αυτό τους ενδιαφέρει, όχι τα συναισθήματα των οπαδών.
Όσο για την “ιδέα” καλύτερα να μην το σχολιάσουμε.
Αυτή έχει μείνει παρηγοριά μόνο για τους αγαθούς , ανιδιοτελείς και ρομαντικούς φιλάθλους.
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΜΑ.
Αν δεν αλλάξουν νοοτροπίες, αν δεν μάθουν να χάνουν και να κερδίζουν κανονικά μέσα στον αγωνιστικό χώρο και όχι στο παρασκήνιο το Ελληνικό ποδόσφαιρο είναι καταδικασμένο στη μιζέρια ενώ υπάρχουν και οι προϋποθέσεις και τα ταλέντα.
Ευτυχώς που σε άλλα αθλήματα , μπάσκετ κλπ, τα κρούσματα είναι πολύ λιγότερα.
Μπορεί κι εκεί να γίνονται κάποιες αδικίες αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό. Γι αυτό και έχουμε και περισσότερες διακρίσεις.
Αυτά για τις δυο μεγάλες και εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσες ομάδες που σιγά-σιγά τις μιμήθηκαν και άλλες ομάδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Σε αρκετές δε περιπτώσεις οι ποδοσφαιρικές ομάδες εργαλειοποιούνται από την πολιτική σκηνή για να αποσπάσουν την κοινή γνώμη από άλλα πολύ μεγαλύτερα προβλήματα.
Ένας φαύλος κύκλος συμφερόντων και διαφθοράς.
Β. Παπαμιχαήλ
Για να ενημερώνεστε άμεσα με ειδοποίηση στο κινητό σας τηλέφωνο μέσω Viber για ότι σημαντικό συμβαίνει στα Ψαχνά πατήστε εδώ