«Μια εικόνα χίλιες λέξεις» (Ένα μήνυμα για τα Χριστούγεννα)
Όχι, δεν είναι το κοριτσάκι με τα σπίρτα του Άντερσεν που έχει βγει στην σύνταξη του ΟΓΑ. Είναι μάλλον η σημερινή απόδοση μιας τραγικής ηρωίδας του Παπαδιαμάντη που ξαναζούμε 150 χρόνια μετά στον 21ο αιώνα.
Η φωτογραφία είναι δανεισμένη από τον ιστότοπο της κυρίας Παπαστάμου – Κουδουμνάκη και είναι πέρα για πέρα αληθινή. Απεικονίζει τη μεγάλη και πραγματική πτώχευση των ηθών και αξιών της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας. Κανένας δεν διαμαρτύρεται για την εικόνα της γιαγιάς και απ΄ότι φαίνεται κανένας δεν θα δικαστεί ισόβια γι αυτό το έγκλημα.
Παρακολουθώ λόγω ενασχόλησης πολλά μικρά παιδιά και τη λαχτάρα με την οποία περιμένουν αυτές τις μέρες πανηγυρίζοντας που άναψαν τα φώτα και στόλισαν τα δέντρα στις πλατείες. Τα παιδιά είναι παιδιά και καλά κάνουν. Οι μεγάλοι γιατί πανηγυρίζουν; Τι περιμένουν; Να τους φέρει ο Άι-Βασίλης τα δώρα;
“Άσε εμάς να πανηγυρίζουμε που άναψαν τα λαμπάκια και να μη σε νοιάζει” θα πουν οι γνωστοί θαμώνες στο facebook και μπορεί να έχουν δίκιο. Έτσι κατάντησαν τον περήφανο Έλληνα που με φιλότιμο είχε μάθει να δίνει στον συνάνθρωπο και να χαίρεται. Τώρα, σαν να έχουν πάθει μαζικό εγκεφαλικό ή κάτι σαν μαζική ανεπίγνωστη αποβλάκωση, κοιτάζουν τα λαμπάκια και χειροκροτούν. Και μόλις σβήσουν τα λαμπάκια σε καμιά εικοσαριά μέρες θα συνειδητοποιήσουν ότι χρωστούν (δανεικά κι αγύριστα) στη ΔΕΗ, στο συγγενή, στο φίλο, στο μπακάλικο και πάει λέγοντας. Έτσι κατάντησαν τον περήφανο Έλληνα που δεν δεχόταν να χαίρεται όταν δίπλα του υπήρχαν εικόνες όπως αυτή της γιαγιάς στη φωτογραφία. Τώρα το δέχεται όπως δέχεται και ξεπέρασε τη ντροπή απέναντι στους συνανθρώπους κάνοντας τις ιερόδουλες να φαίνονται άγιες μπροστά σ΄αυτή την κοινωνική αναλγησία. Και η πτώση των ανθρώπινων αρχών και αξιών συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς.
Πέντε ευρώ κάνουν και δεν κάνουν τα πράγματα που πουλάει η γιαγιά στο δρόμο. Ξέρετε πόσα παίρνουν κάποιες “κυρίες” (δεν θέλω να χρησιμοποιήσω άλλες λέξεις) στο ξεφτιλισμένο κοινοβούλιο για να κόψουν το ΕΚΑΣ της γιαγιάς; Ξέρετε τι προνόμια έχουν όλα τα αποκτηνωμένα κομματικά και πρόστυχα σκουπίδια της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της επαρχίας; Το ξέρετε. Όλοι το ξέρουμε. Και αυτή η ξεδιάντροπη αποκτήνωση μας πήρε και μας σήκωσε όλους. Με διαφορετική ίσως μορφή και κάπως παραλλαγμένα αλλά την υιοθετήσαμε παθητικά στο μέτρο που μπορούσαμε, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά (ποιόν) νομίζοντας πως έτσι θα σώσουμε το τομάρι μας κι ας πάνε να βουλιάξουν όλοι οι άλλοι. Μεγάλη πλάνη…
Χειροκροτούν μερικοί συντοπίτες μας όπως χειροκροτούσαν οι αλλοδαποί στην πλατεία Συντάγματος επί εποχής Αβραμόπουλου του οποίου το μόνο “κατόρθωμα” στη ζωή ήταν να φτιάξει ένα μεταλλικό έκτρωμα με λαμπάκια και να καμαρώνει γι αυτό. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ!
Δεν θέλω να το πάω πολύ βαθειά μέρες που είναι αλλά το νόημα των Χριστουγέννων δεν είναι να ανάβεις λαμπάκια και να χαζογελάς. Θα το πω όσο πιο απλά γίνεται. Το νόημα των ημερών είναι η αναγέννηση του ανθρώπου μέσω του θεού, είναι η ελπίδα που συνοδεύει τη γέννηση ενός παιδιού, είναι τελικά η υπενθύμιση ότι είμαστε άνθρωποι και ως μεγαλύτερη αξία πρέπει να έχουμε τον ίδιο τον άνθρωπο και όχι τα καρακιτσομπλέ στολίδια στην πλατεία και στο δρόμο. ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΘΕΙΑΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ ΕΊΝΑΙ ΚΑΙ ΌΧΙ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΦΩΤΟΡΥΘΜΙΚΩΝ ΣΕ ΝΑΙΤ ΚΛΑΜΠ.
Είναι υποκρισία ( ή βλακεία) να χειροκροτείς το σαχλοθέαμα την ώρα που στο διπλανό σπίτι δεν έχουν κανένα λόγο να χαίρονται. Το χαρακτηριστικό αυτό της δυτικής κοινωνίας, του απόλυτου ατομικισμού, όπως προαναφέραμε, έφτασε και σε μας. Δεν ήταν στα ήθη μας αυτή η μαζική αποχαύνωση και αδιαφορία του τραλαλί-τραλαλά. Μας το επιβάλανε διαλύοντας το Ελληνικό φιλότιμο και μαζί μ΄αυτό και την ανθρωπιά που μας χαρακτήριζε.
Θα προτιμούσα να έβλεπα άλλες πρωτοβουλίες εκεί στο υποβαθμισμένα εικονικό δημαρχείο του Τρίτου Κόσμου. Αντί να πανηγυρίζουν στα λαμπάκια θα μπορούσαν να διοργανώσουν εράνους να μαζέψουν ότι μπορούν και να βοηθήσουν συνανθρώπους που δεν έχουν λόγο να χαίρονται. Να μαζέψουν χρήματα, τρόφιμα, ξύλα για το τζάκι, ρούχα για τα μικρά παιδιά με τα παγωμένα χέρια. Να προσφέρει ο καθένας ότι μπορεί. Να δώσουν λίγη χαρά εκεί που υπάρχει ανάγκη και να πάρουν χαρά σαν ανταπόδοση.
Δεν επιθυμώ να κάνω κήρυγμα κατηχητικού και θεολογικού τύπου– δεν είναι το στοιχείο μου. Πιστεύω αληθινά πως αν αυτοί που αυτοαποκαλούνται χριστιανοί έκαναν αυτά που προτείνονται εδώ θα πήγαιναν να κοιμηθούν τη νύχτα των Χριστουγέννων με πιο ήσυχη συνείδηση και πιο απαλή ψυχή. Τότε θα είχαν ένα λόγο να χειροκροτήσουν και τον εαυτό τους ξέροντας ότι και στο διπλανό σπίτι χαμογέλασαν λιγάκι. Τότε θα είχαν και τα στολίδια στα δέντρα ένα νόημα. Good tidings we bring, όπως λένε στα Αγγλικά κάλαντα (καλά μαντάτα σας φέρνουμε).
Μην κοιτάτε μόνο ψηλά στα λαμπάκια του δρόμου και της πλατείας, φίλες και φίλοι, κοιτάξτε και τι γίνεται δίπλα σας. Η ανθρώπινη ψυχή και το μοίρασμα του πόνου και της στέρησης έχουν μεγαλύτερη αξία. Αυτό είναι και το πραγματικό μήνυμα της στήλης για τα Χριστούγεννα.
ΥΓ. Για όσους δεν κατάλαβαν απλά προτείνουμε στην “ηγεσία” του τόπου να μεριμνήσει πρώτα λιγάκι για τους συνδημότες που έχουν ανάγκη κι έπειτα ας ανάψουν όσα λαμπάκια θέλουν κι ας γλεντήσουν όσο μπορούν….