Το “Αμαρτωλό” κι ο Τράγκας
“Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι” γράφει χαρακτηριστικά η Γαλάτεια Καζαντζάκη στο “Αμαρτωλό”, φίλες και φίλοι του psaxna.gr και όχι μόνο. Είναι ένα ποίημα γραμμένο τη δεκαετία του 1930 και αναφέρεται στη διαδρομή ζωής μιας ιερόδουλης.
Θα δείτε στο τέλος του άρθρου τι λέει.
Τι σχέση έχουν αυτά με το μακαρίτη τον Τράγκα;
Φίλες και φίλοι, με αφορμή πολλά δημοσιεύματα για τον βίο και την πολιτεία του Τράγκα από τον Αθηναϊκό Τύπο και τα κανάλια της θεσμοθετημένης και παγιοποιημένης – τώρα πια – διαφθοράς,
θα ήθελα να κάνω μερικές αυτονόητες παρατηρήσεις που ο καθένας μας έχει κάνει σχετικά με όλο αυτό το θέμα.
Πως γίνεται και όλος ο δημοσιογραφικός κόσμος του παρακράτους της πρωτεύουσας που γνωρίζει τα πάντα και δεν του ξεφεύγει τίποτα να μην είχε ιδέα του τι γινόταν στο παρασκήνιο όλης αυτής της σάπιας δημοσιογραφικής υποκρισίας και κραυγαλέας διαπλοκής;
Πως γίνεται και μέσα σε μόλις λίγες εβδομάδες βγαίνουν στον αέρα όλα αυτά τα απίστευτα για τον κοινό άνθρωπο περιουσιακά στοιχεία με τόσες λεπτομέρειες και τα βίντεο με τις βίλες και τόσα άλλα;
Τώρα τα έμαθαν;
ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ:
Αν όλα αυτά που μαθαίνουμε για τη μαύρη περιουσία του αποθανόντος ισχύουν και υπάρχουν κι άλλα που δεν ξέρουμε ακόμα, τότε πόσο μεγάλα είναι τα μαύρα ποσά και τα επίσης μαύρα περιουσιακά στοιχεία αυτών που εκβιάζονταν από τον μακαρίτη και του έδιναν εκατομμύρια για να εξαγοράσουν τη σιωπή του;
Ασύλληπτα ποσά και νούμερα, αγαπητοί φίλοι.
Ασύλληπτα για τον κοινό νου, για τον κοινό άνθρωπο του εργοστασίου και του χωραφιού. Ασύλληπτα για τον οδηγό του φορτηγού, για τον υπάλληλο του καταστήματος και για τον μικρό ελεύθερο επαγγελματία.
Ασύλληπτα για το δάσκαλο των 800 ευρώ στο μακρινό χωριό ή στο νησί της εξορίας.
Ασύλληπτα για τον αστυνομικό που ρισκάρει τη ζωή του για 900 ευρώ και για τον πιλότο που δεν ξέρει αν θα γυρίσει πίσω μετά από κάποια αναχαίτιση στο Αιγαίο.
Ασύλληπτα για τον συνταξιούχο που η σύνταξή του δεν φτάνει να πληρώσει ούτε τη ΔΕΗ .
Είμαστε όλοι τόσο, μα τόσο βαθιά νυχτωμένοι.
Είμαστε τόσο μακριά από αυτό το βούρκο της ακολασίας και της ακόρεστης σχιζοφρένειας για χρήμα και δύναμη.
Το ποίημα που ακολουθεί δεν είναι κατάλληλο για μικρά παιδιά. Θα μπορούσε να είναι η απάντηση και αφιέρωση του μακαρίτη Γιώργου Τράγκα σε όλους αυτούς τους υπεράνω πάσης υποψίας μεγαλοδημοσιογράφους, μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλοπολιτικούς που είχαν
“πλήρη άγνοια” για όλα αυτά και τώρα, κατόπιν εορτής, προσποιούνται τους εξοργισμένους, πάναγνους, αψεγάδιαστους επικριτές της δημόσιας παρανομίας.
ΕΛΕΕΙΝΟΙ ΚΑΙ ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΟΙ ΨΕΥΤΕΣ! ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ!
Αφιερωμένο, λοιπόν, από το μακαρίτη σε όλους αυτούς που προσπαθούν να αντλήσουν προσωπική και υλική ευτυχία και καταξίωση μέσα από το βόρβορο της ψυχανώμαλης,
άπληστης και ακόρεστης διαφθοράς.
Αφιερωμένο κι από τον γράφοντα σε όλους τους κρυφούς και πολυάριθμους υποστηρικτές τους.
Γαλάτειας Καζαντζάκη, “Το Αμαρτωλό”:
Στη Σμύρνη Λέλα, Ηρώ στη Σαλονίκη
στο Βόλο Κατινίτσα έναν καιρό…
Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Νίκη
Ο τόπος μου ποιός ήταν; Ποιοί οι δικοί μου;
Αν ξέρω, ανάθεμά με.
Σπίτι, πατρίδα μου έχω τα μπορντέλα…
Ως κι οι αθώοι χρόνοι οι παιδικοί μου
θολές σβησμένες ζωγραφιές
κι είναι άδειο σεντούκι η θύμησή μου
Το σήμερα χειρότερο απ΄ το χθες
και τ΄ αύριο απ΄ το σήμερα θε να΄ναι
Φιλιά από στόματα άγνωστα, βρισιές
κι οι πολισμάνοι να με τραβολογάνε…
Γλέντια, καυγάδες ως να φέξει,
αρρώστιες, αμφιθέατρο Συγγρού
κι ενέσεις 606
πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι
όλη η ζωή μου του χαμού.
Μ΄ από την κόλασή μου στο φωνάζω:
ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΩ.
Β. Παπαμιχαήλ