Στην απέραντη μοναξιά του Κορωνοιού
Κάπως έτσι θέλουν τον άνθρωπο του 21ου αιώνα. Άρρωστο. Απομονωμένο. Φυλακισμένο. Τρομοκρατημένο. Αδύνατο. Ανήμπορο. Λοβοτομημένο. Αποπροσανατολισμένο. Διχασμένο. Δύσπιστο. Καχύποπτο. Εχθρικό. Ακοινώνητο. Πειθήνιο. Μηχανοποιημένο. Εξαρτημένο και υποταγμένο. Κλειστοφοβικό και συνάμα αγοραφοβικό! Ούτε μέσα ούτε έξω.
ΑΣΉΜΑΝΤΟ, ΑΝΎΠΑΡΚΤΟ, ΦΤΩΧΕΥΜΈΝΟ, ΠΑΘΗΤΙΚΟ, ΑΚΙΝΔΥΝΟ, ΑΒΟΥΛΟ.
Ο άνθρωπος του 21ου αιώνα θέλουν να λειτουργεί με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης όχι με το συναίσθημα της κοινότητας. Να λειτουργεί με βάση το σήμερα χωρίς να τολμά να κοιτάξει ούτε καν το αύριο.
Η στρατηγική τακτική του “διαίρει και βασίλευε” έγινε κοινωνική τακτική του “απομόνωνε και βασίλευε”.
Και το κατάφεραν. Τόσο απλά, τόσο εύκολα, τόσο τραγικά. Δημιούργησαν μια πραγματική, υπαρκτή, μεταδοτική και επικίνδυνη ίωση και τον έδεσαν χειροπόδαρα. Έχει ξαναγίνει στο παρελθόν αλλά δεν είχε τόσο πολλή επιτυχία (γρίπη των χείρων κλπ). Χρειαζόταν κάτι πιο δραστικό αυτή τη φορά. Χρειαζόταν και τη βοήθεια του τύπου και των κυβερνήσεων με το αζημίωτο, φυσικά. Και αυτά τα καλά παιδιά πρόθυμα συνεργάστηκαν.
Στη συνέχεια του έδωσαν τα πάντα με μορφή εικονικής πραγματικότητας μέσα στους τέσσερις τοίχους του κελιού του.
Εικονική εκπαίδευση, εικονική ψυχαγωγία, εικονική κοινωνικοποίηση, εικονική συναναστροφή, εικονική επικοινωνία, εικονική φιλία.
Πολλή βιομηχανική σκουπιδοτροφή, πολλή τηλεοπτική πλύση εγκεφάλου, πολύ πορνό δωρεάν
και ό,τι χρειάζεται κάποιος για να εκφυλιστεί από την φύση του, να απολέσει την ιδιότητα του “συν-ανθρώπου”.
Κι όπως ήταν φυσικό ακόλουθο, ο κρυφός, υποκείμενος ατομικισμός βγήκε στην επιφάνεια, ευκαιρίας δοθείσης, στο πρώτο ταρακούνημα.
Κάπου διάβαζα ότι κάποιος αποφάσισε να παντρευτεί την πλαστική του κούκλα. Είναι – δεν είναι αλήθεια, αυτή είναι η γελοιογραφία της απόλυτης κενότητας του σημερινού μεταλλαγμένου ανθρώπου που δεν δικαιούται τώρα πια αυτή την προσωνυμία.
Κάποτε η μάνα έπαιρνε στην αγκαλιά το παιδί για να μοιραστεί τον πυρετό και τη λύπη όταν γύριζε από το σχολείο και ήταν άρρωστο.
Τώρα αναρωτιέται… διστάζει… φυλάγεται!
Φίλες και φίλοι, φοβάμαι ότι όταν όλα αυτά περάσουν και κοιτάξουμε τον καθρέφτη, ξέρετε τι μπορεί να δούμε;
Έναν άνθρωπο κακομοίρη, δειλό, συμβιβασμένο, οριστικά ηττημένο.
Καλώς – κακώς, είτε μας αρέσει είτε όχι ο Covid – 19 υπάρχει και τρομάζει. Ένοχος δεν είναι αυτός που κόλλησε. Ένοχος είναι αυτός που τον κατασκεύασε και τον εμπορεύεται. Αντί να στοχοποιούμε και να πετροβολούμε τα θύματα θα έπρεπε να δικάσουμε τους δράστες. Τους διεστραμμένους επιστήμονες που τον κατασκεύασαν και τους διεφθαρμένους πολιτικούς που τον προμοτάρησαν.
Αντισταθείτε , φίλες και φίλοι. Αντισταθείτε όσο μπορείτε για να μην καταντήσουμε σαν ρομπότ της παρενέργειας και της άνευ όρων παράδοσης. Σεβαστείτε το φόβο του άλλου, φορέστε μάσκες και κρατάτε αποστάσεις. Προστατέψτε τους ηλικιωμένους που έχουν υποκείμενες παθήσεις. Αλλά μην χάσετε την ψυχή σας. Είτε φοβάστε τον Κορωνοϊό είτε όχι, μην αφήσετε να σας περάσουν τις ανθρώπινες αντι-αξίες που επιδιώκουν.
Αντισταθείτε όχι μόνο στην πανδημία αλλά – κυρίως – και σε όλα τα άλλα που σκοπό έχουν να αναποδογυρίσουν όλα όσα ξέραμε και ζούσαμε μέχρι τώρα.
ΑΝ ΗΤΤΗΘΟΎΜΕ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΕΥΚΟΛΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΟΡΕΞΕΙΣ ΤΟΥΣ.
Ας πάρουμε αυτή την παρατεταμένη περίοδο τρομοκρατίας σαν ευκαιρία αυτοέρευνας και αυτοκριτικής. Σαν μια προσπάθεια να κρατήσουμε την ανθρώπινή μας ιδιότητα. Σαν άμυνα σε ό,τι προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Αυτή η κρίση ψυχής είτε θα μας ισοπεδώσει, είτε θα μας κάνει πιο δυνατούς.
Πάρτε ό,τι προφυλάξεις θέλετε. Καταπολεμήστε τον Κορωνοϊό με όλους τους τρόπους αλλά να μην τους δώσουμε τη χαρά της νίκης στα υπόλοιπα.
Το χρωστάμε στον εαυτό μας και στα παιδιά μας.
Αλλιώς θα καταντήσουμε σαν το κοριτσάκι της φωτογραφίας.
ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ.
Β.Παπαμιχαήλ