«O Homo Mutsunius στο έλεος του Κορωνοιού και όχι μόνο…»
Μη ψάχνετε να βρείτε την επιστημονική προέλευση του όρου, φίλες και φίλοι. Είναι ένα απλό ευφυολόγημα ενός απλού, αποστασιοποιημένου (από επιλογή) κατοίκου μιας επαρχιακής πόλης της Εύβοιας.
Όπως οι ανθρωπολόγοι ή οι ιστορικοί μιλούν για τον homo erectus, τον homo sapiens, τον homo economicus κλπ, έτσι και στο μέλλον θα μιλούν για τον άνθρωπο με τη μουτσούνα. Αυτόν τον τύπο ανθρώπου που εμφανίστηκε στις αρχές του 21ου αιώνα εντελώς ξαφνικά και αναπάντεχα και μέσα σε ένα μήνα (!) κυριάρχησε σε όλο τον πλανήτη όχι ενεργητικά με κάποια καινούργια δύναμη αλλά παθητικά, παθολογικά με κάτι καινοφανές σε ταχύτητα και ένταση: τον πανικό. Μερικοί μάλιστα θα τσακώνονται για την ονομασία προτείνοντας τον όρο homo panicovlitus.
Φίλες και φίλοι, θα σας δώσω διό παραδείγματα.
Βράδυ Δευτέρας (16-3) κάνουμε μια βόλτα στην πλατεία με το αυτοκίνητο. Ερημιά. Ένας μόνο άγνωστος συνάνθρωπος περπατούσε αργά βολτάροντας ολομόναχος φορώντας μάσκα. Στην κοινή γνώμη ο ιός συγχέεται και θεωρείται εξίσου επικίνδυνος με τη ραδιενέργεια.
Αυτό εννοούσαμε λέγοντας υπερβολή στην προηγούμενη αρθρογραφία. Μ΄αυτό το σκεπτικό δεν είσαι ασφαλής πουθενά, ούτε καν μέσα στο σπίτι σου.
Την επόμενη μέρα είδα ένα ζευγάρι μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Και οι διό φορούσαν μάσκα! Σύζυγος με σύζυγο; αδερφός με αδερφή; φίλος με φίλη; συνάδελφος με συνάδελφο; Δεν έχει πια καμιά σημασία. Το θέμα είναι ότι οι μάσκες που φορούσαν μόνο από τη σκόνη προστατεύουν. Μισή ώρα μέσα στο μετρό για παράδειγμα σημαίνει κάτι δισεκατομμύρια ιοί κολλημένοι στη μάσκα και στα ρούχα που μεταφέρονται στο σπίτι.
Όσο και να θέλει όμως κάποιος να το δει διαφορετικά, ένα είναι το σίγουρο. Ο αόρατος κίνδυνος είναι εδώ και περιμένει την ευκαιρία. Υπάρχει όμως κάτι άλλο, φίλες και φίλοι, που όπως είχα πει στο προηγούμενο άρθρο είναι το χειρότερο απ΄όλα. Εξηγούμαι:
Ο ιός θα αφήσει στο πέρασμά του πολλά θύματα. Κανένας δεν ξέρει πόσα. Τι χειρότερο από αυτό;
Η ανεργία; Οι χρεοκοπίες; Όχι!
Εκείνο που τρομάζει είναι η ΑΛΛΟΤΡΊΩΣΗ ΤΟΥ ΊΔΙΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΏΠΟΥ. Μιλάμε για ένα νέο τύπο ανθρώπου που βγήκε στην επιφάνεια την ώρα του κινδύνου και του πανικού. Ο τρομοκρατημένος άνθρωπος που φοβάται τη σύζυγο, τον αδερφό, το φίλο, το συνάδερφο, το γείτονα, ακόμα και το ίδιο του το παιδί . Ο άνθρωπος που βγάζει ένα ζωώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης. Βγήκε στη φόρα ένας τρομακτικός ατομικισμός που κρύβαμε μέσα μας. Πολύ μεγάλο το θέμα.
Να το προχωρήσω;
Βλέποντας τις στάσεις και τις συμπεριφορές τολμώ να πω ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν βάζει καμιά αξία μπροστά από την αυτοσυντήρησή του. Θα φτάσουμε άραγε στο σημείο να κρατά σε μόνιμη απόσταση η μάνα το παιδί ή αντίστροφα; Ο αδερφός τον αδερφό; Το ζευγάρι μεταξύ τους ; Μήπως φτάσαμε ήδη εκεί; Και μη μου πείτε ότι το ζευγάρι μέσα στο αυτοκίνητο φορούσε μάσκα για να προστατέψει ο ένας τον άλλο γιατί θα βουρκώσουμε από συγκίνηση. Υπάρχει ένα ποσοστό που όντως σκέφτεται έτσι. Πόσο είναι αυτό; 5% , 10% ; Το υπόλοιπο ;.. Θα ρωτούσε κάποιος : Και τι να κάνουμε; Να κολλήσουμε όλοι τον ιό; Είναι καλύτερο αυτό; Βοηθάμε έτσι την κατάσταση; Η απάντηση είναι: όχι, φυσικά. Και έτσι, για να μην κολλήσουμε το γονιό, το παιδί , το φίλο έχουμε ένα ακλόνητο ΑΛΛΟΘΙ: την προστασία του άλλου!
ΨΕΜΜΑ, ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΜΑ…
Αν νοιαζόμασταν πραγματικά για το συνάνθρωπο, τότε δεν θα είχαμε τραβήξει τα πάνδεινα της τελευταίας δεκαετίας. Δεν θα είχαμε αφήσει να αυτοκτονήσουν χιλιάδες συνάνθρωποι που πλήρωσαν με τη ζωή τους την παγίδα που τους έστησε το διεστραμμένο Ελληνικό πολιτικό κατεστημένο. Δεν θα είχε πάει ούτε μια πρώτη κατοικία σε χέρια των νομότυπων τοκογλύφων που καλύπτονται και προστατεύονται από ένα ακόμα πιο παράνομο κράτος. Θα είχαμε πιάσει όλους τους πραγματικά ένοχους του χρηματιστηρίου, των δανείων, της εθνικής προδοσίας κλπ, και θα τους είχαμε δικάσει στην Πλατεία Συντάγματος παραδίδοντάς τους στο λαό. Αν νοιαζόμασταν πραγματικά για τον συνάνθρωπο δεν θα καλύπταμε την τραγουδίστρια με λουλούδια στο σκυλάδικο για να εκτονώσουμε την αδυναμία μας στο βλακώδες, στο αλήτικο, στο βάρβαρο. Θα τα δίναμε σε καμιά φιλανθρωπία, για να το κάνω λίγο πιο κατανοητό. Αν νοιαζόμασταν πραγματικά για το συνάνθρωπο θα σκεφτόμασταν τους φαντάρους που διαβιούν υποχρεωτικά όλοι μαζί. Δηλαδή αυτούς τους θυσιάζουμε για να νιώθουν τα παράσιτα του κοινοβουλίου ασφαλή; Και κατ΄επέκταση όλοι μας;
ΝΑΙ! ΑΥΤΌ ΚΆΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΝΤΡΕΠΌΜΑΣΤΕ!
Τρόμαξε ο άνθρωπος του 21ου αιώνα. Απομονώθηκε και ταμπουρώθηκε. Όταν όλα αυτά θα έχουν τελειώσει δεν θα είναι πια ο φίλος, ο συγγενής, ο συνάδερφος που ξέραμε. Θα είναι ένα εντελώς διαφορετικό άτομο. Ένα εγωκεντρικό, εγωιστικό, τρομαγμένο, διχασμένο, αυτοκαταστροφικό ον
χωρίς πραγματικούς φίλους. ξεγυμνωμένο, ντροπιασμένο και κυρίως αντικοινωνικό. Με τους σημερινούς ρυθμούς ταχύτητας και έντασης η παρακμιακή αλλοτρίωση του ανθρώπινου είδους δεν είναι και πολύ μακριά με ότι αυτό συνεπάγεται. Η σχέση ανθρώπου προς άνθρωπο υπέστη ένα βαθύ πλήγμα. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΙΔΙΟ στις σχέσεις των ανθρώπων-συνανθρώπων. Κι έτσι θα προχωράει το κοινωνικό σύνολο, εντελώς συμβατικά, και όσοι έχουν λιγάκι περισσότερη επίγνωση θα αναρωτιούνται αν έκαναν το σωστό ή δείλιασαν και πρόδωσαν. Και θα το ξανακάνουν αν χρειαστεί ξανά και ξανά. Τώρα έμαθαν το παιχνίδι. Και θα προβάλλουν την ίδια καραμέλα για το καλό του άλλου αλλά χωρίς, δυστυχώς, να πείθουν. Και οι συντοπίτες μας θα θυμούνται ότι δεν αντέδρασαν όταν έστειλαν πίσω άρον – άρον την εικόνα του Αη Γιάννη που τόσο πολύ “λατρεύουν”. Και οι χριστιανοί θα θεωρήσουν καλύτερο να μείνουν στο σπίτι τους παρά να πάνε να πάρουν το άγιο φως που θα έρθει -αν έρθει – με τσάρτερ από το Ισραήλ.
“Και τι είναι πιο σωστό, Βαγγέλη; Να βγούμε όλοι έξω και να σφιχταγκαλιαστούμε ;”
Κάνετε ότι θέλετε. Κάνετε το πιο λογικό: φυλαχτείτε. Όταν όμως περάσει ο κίνδυνος και αφήσουμε πίσω τον άνθρωπο με τη μουτσούνα ας αναρωτηθούμε πως θα χαρακτηρίσουμε τον άλλο εαυτό μας που κρύφτηκε πίσω από τη μάσκα:
Homo egoisticus ή, καλύτερα, homo hypocriticus;
Η συνέχεια στο επόμενο…
Β. Παπαμιχαήλ
ΥΓ. Το κείμενο γράφτηκε πριν ο ανθρωπάκος που παρουσιάζεται ως πρωθυπουργός αναγγείλει – χωρίς γάντια και μάσκα – τα νέα μέτρα για την κυκλοφορία. Συμπέρασμα: Ή αγαπάει τόσο πολύ το λαό ή …
Ας μη συνεχίσω γιατί τα γραφόμενα μεταφέρονται από τους γνωστούς καλοθελητές…