«14 Φεβρουαρίου: Ένα μικρό οδοιπορικό αγάπης…» (Από το JJ Cale μέχρι το Στράτο Διονυσίου)
Ας κάνουμε ένα διάλειμμα από τη μιζέρια για να το ρίξουμε λίγο στο συναίσθημα λόγω Αγίου Βαλεντίνου. Τώρα που οι ευαισθησίες του έρωτα χτυπάνε κόκκινο και στην αγαλλίαση και στην κατάθλιψη.
Όλοι έχουν μια ευαίσθητη χορδή, μια “αδυναμία”. Όλοι έχουν πάρει κι έχουν δώσει χαρά και αντίστροφα. Έχουν πάρει και έχουν δώσει πίκρα. Όλοι. Έτσι δουλεύει αυτή ή ερωτική, αισθαντική, χημική αντίδραση. Κι ανάλογα με την περίσταση ανεβάζει ένταση και κατεβάζει. Κοντράρεται με την ψυχή και τη λογική σε ένα παιχνίδι που δεν ελέγχεται, δεν κουμαντάρεται. Παίζει με την ίδια τη ζωή και δεν καταλαβαίνει τίποτα. Δεν “παλεύεται”. Δεν πα να λες εσύ ό,τι θέλεις, αυτή σε κυβερνά και σε κάνει ό,τι θέλει.
Φαίνεται ότι πίκρανε o μοναχικός τροβαδούρος εκεί μακριά στην Οκλαχόμα. Το μετάνιωσε, όμως, και μαλώνει τον εαυτό του. Δεν έπρεπε να της φερθεί άσχημα, λέει, γιατί…
Φαίνεται ότι πικράθηκε ο Στράτος. Υπομένει, όμως, κι ελπίζει. Και τι δεν κάνει… Ακούστε και το δικό μας βάρδο της νύχτας σε μια από τις καλύτερες στιγμές του λαϊκού τραγουδιού.
Χρόνια πολλά στους ερωτευμένους.
Β. Παπαμιχαήλ