Τι σημαίνει να είσαι ηγέτης και να παίρνεις αποφάσεις
Θα παραθέσω σήμερα δυο ιστορικά – οff the record – περιστατικά με πρωταγωνιστές τους Κωνσταντίνο Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου. Δυο πολιτικούς άνδρες που ομολόγησαν άμεσα ή έμμεσα ότι έκαναν μεγάλες υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Υπήρξαν όμως στιγμές που έπαιρναν ανάποδες και τότε καταλάβαιναν όλοι ότι είχαν να κάνουν με ηγέτες.
Όταν ξεκίνησε το πρότζεκτ των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων, πρωθυπουργός στην Ελλάδα ήταν ο Παπανδρέου, στο Ηνωμένο Βασίλειο η Θάτσερ και στη Γαλλία πρόεδρος ο Μιτεράν. Η Θάτσερ αντιδρούσε έντονα γιατί αυτό θα σήμαινε μεγάλη μεταφορά πόρων από τις πλούσιες χώρες του βορρά προς τις φτωχότερες χώρες του νότου. Η Γερμανία του Χέλμουτ Κολ δεν είχε πρόβλημα. Η Θάτσερ όμως δεν έκανε πίσω με τίποτα στις συνεδριάσεις. Ο Μιτεράν – πρόεδρος Μεσογειακής χώρας – ήταν άνθρωπος με τρομερή αυτοσυγκράτηση αλλά είχε ξεπεράσει τα όριά του και δεν άντεχε άλλο. Παρακάλεσε τον Παπανδρέου να καθαρίσει. Αυτό ήθελε ο Παπανδρέου και, έχοντας τη συμπαράσταση των Μεσογειακών χωρών, σε μια στιγμή έντασης φώναξε στη Θάτσερ: “Μy lady, you are breaking our b@lls!”. Πάγωσαν όλοι στη σύνοδο κορυφής και ο Μιτεράν πήρε μια ανάσα. Στην επόμενη συνεδρίαση η Θάτσερ επέμενε και πάλι. Με τον αέρα της προηγούμενης ατάκας ο Παπανδρέου έκανε καινούργια επίθεση με μια παραπλήσια φράση : “My Lady, stop breaking our b@lls”!
Φυσικά υποτίθεται ότι αυτά είναι off the record αλλά όλα διέρρευσαν στον Ευρωπαϊκό τύπο. Τελικά η αντίσταση της Θάτσερ κάμφθηκε και τα Μεσογειακά Προγράμματα πέρασαν. Από τότε κάθε φορά που η Θάτσερ διασταυρωνόταν με τον Παπανδρέου στις συσκέψεις, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, φρόντιζε να κρατά αποστάσεις ασφαλείας (κυριολεκτικά).
Λίγο αργότερα πρωθυπουργός ήταν πάλι ο Παπανδρέου και ο Καραμανλής πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πρωθυπουργός στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν ο Τζον Μέιτζορ. Τότε γινόταν διερευνήσεις να δημιουργηθεί ο Οργανισμός Άμυνας της Δυτικής Ευρώπης. Ο Μέιτζορ λόγω καλών σχέσεων με την Τουρκία επέμενε να μην συμπεριληφθεί η Ελλάδα στον Οργανισμό. Ο Καραμανλής έστειλε μαντάτα στον Μέιτζορ να αναιρέσει. Ο Παπανδρέου ήταν ήδη άρρωστος και δεν μπορούσε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην συνδιάσκεψη που επρόκειτο να γίνει. Με βάση το σύνταγμα της χώρας αυτό θα το έκανε ο πρόεδρος της δημοκρατίας. Ο Καραμανλής έστειλε δεύτερη και αρκετά πιο έντονη ειδοποίηση στον Μέιτζορ τονίζοντας ότι θα παρευρισκόταν ο ίδιος στην συνδιάσκεψη για τη δημιουργία του Οργανισμού. Όταν έγινε η συνδιάσκεψη ο Μέιτζορ παρουσιάστηκε πολύ διαφορετικός, πολύ “διαλλακτικός”. Ήξερε καλά τι τον περίμενε. Ήξερε καλά ότι ο Καραμανλής ήταν σε θέση να σηκωθεί και να του πετάξει καμιά καρέκλα στο κεφάλι μπροστά σε όλους τους συνέδρους . Άλλωστε έχει μείνει στην ιστορία πως είχε διαολοστείλει τον Κίσσινγκερ, τον τότε ισχυρότερο πολιτικό άνδρα του κόσμου.
Ο Μέιτζορ δέχτηκε να συζητήσουν … τα πάντα!
Για την ιστορία, ο εν λόγω οργανισμός δεν δημιουργήθηκε τελικά γιατί λίγο αργότερα το Ανατολικό Μπλοκ μπήκε σε φάση διάλυσης και δεν είχε πια κανένα νόημα. Οι περισσότερες ανατολικές χώρες εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ.
Οι δυο πολιτικοί άνδρες δεν ήταν αναμάρτητοι ούτε αλάνθαστοι. Ο Παπανδρέου έκανε την αναξιοκρατία και την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος σημαία και θεσμό ενός εντελώς ανεξέλεγκτου κράτους. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο λάθος του, όχι ότι χρέωσε την Ελλάδα. Την χρέωσε, ΔΕΝ ΤΗΝ ΥΠΕΡΧΡΈΩΣΕ. Αν είχε καλύτερους χειρισμούς τώρα η Ελλάδα θα ευημερούσε. Το ζήτημα της χρεοκοπίας είναι μια άλλη πολύπλοκη ιστορία που δεν βαρύνει μόνο αυτόν και που δεν μπορεί να αναλυθεί εδώ. Ίσως κάποια άλλη στιγμή. Όσον αφορά τις σχέσεις με την Τουρκία είναι γνωστό ότι οι Τούρκοι δεν τόλμησαν το παραμικρό όσο ήταν πρωθυπουργός.
Ο Καραμανλής μέσα σε λίγες εβδομάδες στην ουσία “συνυπέγραψε” την διχοτόμηση της Κύπρου και έχασε τον επιχειρησιακό έλεγχο του μισού Αιγαίου το 1974. Το αναφέρει ο ίδιος έμμεσα στα απομνημονεύματά του. Η άλλη επιλογή θα ήταν ένας ολοκληρωτικός πόλεμος με την Τουρκία που στο παρασκήνιο είχε τη στήριξη όλων – ΟΛΩΝ – των μεγάλων δυνάμεων. Εκεί έκανε πίσω. Δείλιασε και προτίμησε εκείνη την ήττα από έναν πολύ μεγαλύτερο πόλεμο με άγνωστο αποτέλεσμα. Σαν πολιτικός μάνατζερ της δημόσιας οικονομίας, όμως, ήταν με διαφορά ο άνθρωπος με την καλύτερη διαχείριση και τις μακροχρόνιες προοπτικές. Είναι γνωστό πως έτρεμαν οι υπουργοί όταν χτυπούσε το κόκκινο τηλέφωνο. Μ΄αυτόν η Ελλάδα δεν θα είχε χρεοκοπήσει.
Τα δυο περιστατικά που αναφέραμε είναι ιστορικά γεγονότα πίσω από τις κλειστές πόρτες. Δείχνουν ότι όταν κάποιος είναι γεννημένος ηγέτης έχει δύναμη και πυγμή. Και όταν υψώνει το ανάστημα, κάνουν όλοι πίσω. Κανένας διεστραμμένος Σόυμπλε, καμιά ανύπαρκτη Μέρκελ, καμιά πολιτική μαϊμού όπως ο Σαρκοζύ, ο Ολάντ, ο Μακρόν κλπ δεν θα έκαναν μ΄αυτούς ότι έκαναν με τους μεταγενέστερους μισθοφόρους αχυράνθρωπους της Ελλάδας και όλους τους υπόλοιπους τυχοδιώκτες που τους πλαισίωσαν.
Δυστυχώς δεν υπάρχουν πια άντρες όπως ο Ντε Γκωλ, ο Αντενάουερ, ο Σμιτ, ο Κολ, ο Μιτεράν, ο Περτίνι, ο Ντελόρ, ο Σαντέρ. H Eυρωπαϊκή Ένωση έχει πέσει σε χέρια ατζέντηδων.
Και έτσι συνεχίζουμε ως πολίτες μιας αποικίας χάνοντας κάθε μέρα και ένα κομματάκι της εθνικής , οικονομικής και τώρα πια της προσωπικής μας αξιοπρέπειας. Όποιος έχει ακόμα κάποια ίχνη υπομονής, ίσως να επιβιώσει. Όσο για τις προοπτικές του τόπου θα διαπιστώσετε ακόμη μια φορά πως οι σύγχρονες πολιτικές μαριονέτες εξακολουθούν να κοροϊδεύουν τον Ελληνικό λαό χωρίς ίχνος ντροπής. Κι ένα μεγάλο μέρος του λαού θα συνεχίσει να τους χειροκροτεί.
Θα σας θυμίσω εδώ, φίλες και φίλοι, τα λόγια του μεγάλου διανοητή George Orwell: ” Ένας λαός που εκλέγει διεφθαρμένους, κλέφτες, προδότες και απατεώνες δεν είναι θύμα, ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΡΓΟΣ ΤΟΥΣ”.
Επιτρέψτε μου εδώ να συμπληρώσω κι εγώ κάτι : Στην προηγούμενη ομάδα βάλτε και τους ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΣ. Αυτοί είναι ακόμα πιο επικίνδυνοι.
Β. Παπαμιχαήλ