Όμορφος κόσμος ηθικός,αγγελικά πλασμένος
Βούρκος παντού, φίλες και φίλοι του Psaxna.gr
Και τώρα και πάντα. Και πριν και μετά. Διαστροφή , σαδισμός, ψυχανωμαλία και σχιζοφρένεια.
Αυτά είναι τα λούκια μέσα από τα οποία πρέπει να περάσει κάθε νέος άνθρωπος που φιλοδοξεί να κάνει κάποια καριέρα με βάση μόνο το ταλέντο του ή τις γνώσεις του. Έτσι κονιορτοποιούνται τα όνειρά του από τα σιχαμερά ερπετά με ύφος αγίου που παίρνουν τις αποφάσεις.
Αν γινόταν ένα πρωτάθλημα βρομιάς, ποιος χώρος θα το διεκδικούσε; Δύσκολη απάντηση. Η τέχνη; Η πολιτική; Η οικονομία; Η δημοσιογραφία; Η δικαιοσύνη; Η ιατρική; Ο αθλητισμός;
Η παιδεία; Το Δημόσιο;
Επιλέξτε, ψηφίστε και καμαρώστε τους.
Όλοι τα υποψιαζόμασταν. Απλά δεν θέλαμε να το πιστέψουμε. Δεν φανταζόταν ο απλός άνθρωπος το βάθος της σαπίλας ακόμα και σε άτομα υπεράνω υποψίας. Είναι ασύλληπτο για τον απλό άνθρωπο τι διακλαδώσεις έχει αυτή η κλίκα της φρίκης όπου ο ένας έχει τον άλλο στο χέρι και αναγκαστικά αλληλοκαλύπτονται. Αυτά που βγήκαν στη φόρα τώρα τελευταία, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Και όμως εμείς οι ίδιοι τους είχαμε σαν ινδάλματα και τους χειροκροτούσαμε ζητωκραυγάζοντας.
Πίσω από τη γκλαμουριά της δημοσιότητας και τη λάμψη του χρήματος ο άνθρωπος μπορεί να κρύβει ένα θρασύδειλο κτήνος. Τώρα τους βλέπετε έναν – έναν. “Μεγάλοι” της τέχνης, του θεάτρου, της μουσικής, της πολιτικής. Αρρωστημένοι Νάρκισσοι. Ανώμαλοι εκπορνευτές. Αρσενικές ντίβες πάνω στη σκηνή ,στην πίστα, στο βήμα. Χαμερπή σκουλήκια για φτύσιμο στα παρασκήνια.
“Αρσενικά παλαιάς κοπής”, αυτοαποκαλούνται.
“Γουρούνια νέας γενιάς”, αποκρίθηκε πολύ εύστοχα η Ευβοϊκή Γνώμη.
Έρχεται κάποτε η ώρα που βγαίνουν όλα στη φόρα και τότε αναρωτιόμαστε: “μα είναι δυνατόν”;
Βεβαίως και είναι.
Και όσο πιο ψηλά, τόσο πιο βρομερά. Και φυσικά όχι μόνο στο χώρο της “τέχνης”.
Αλλιώς δεν μπορείς να σταθείς εκεί ψηλά. Είναι έτσι δομημένο όλο αυτό το κολαστήριο που για να μπεις μέσα πρέπει να ικανοποιήσεις όλα τους τα βίτσια. Ψυχικά , οικονομικά, σεξουαλικά, κλπ. Διαφορετικά είσαι απλά γραφικός.
Είναι άραγε όλα τόσο απόλυτα; Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις; Φυσικά. Παντού. Είναι όμως εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν το μεγάλο κανόνα.
Φίλες και φίλοι, έχουμε ξαναπεί ότι από σ΄ αυτόν εδώ τον ιστότοπο δεν μασάμε τα λόγια μας. Δεν χαϊδεύουμε τα αυτιά κανενός. Όλα αυτά που ακούγονται και δημοσιεύονται κατά κόρον εξυπηρετούν και την άλλη εξ ίσου βρόμικη αρένα, της πολιτικής. Για να αποσπάται η προσοχή από τα άλλα, πολύ μεγαλύτερα προβλήματα. Πανάρχαια και επαίσχυντη συνταγή που , όμως, βρίσκει ακόμα και τώρα εφαρμογή.
Παράλληλα με την αηδία , όμως, και τη θλίψη που προκάλεσαν οι επώνυμοι διάσημοι θύτες υπάρχουν και μερικά υπο-ερωτήματα.
Το βασικό ερώτημα που πλανάται παράλληλα με την πτώση αυτών των “ειδώλων” αφορά τα ίδια τα θύματα.
Πολλά από αυτά ήταν σε κάποια ηλικία που είχαν πλήρη αντίληψη των πραγμάτων. Έπρεπε να βγουν και να καταγγείλουν από την πρώτη στιγμή αυτά που έζησαν στα χέρια του κάθε διάσημου και “φτασμένου” κτηνάνθρωπου.
Δεν το έκαναν όμως…
Σιώπησαν για πολλά χρόνια…
Γιατί…;
Από φόβο;
– Ισως.
Αν , όμως, δεν ήταν φόβος, τότε τι ήταν; …
Δύσκολη απάντηση κι εδώ. Ή, μήπως, όχι και τόσο δύσκολη; …
Και η δική τους ιστορία επαναλήφθηκε κι άλλες φορές, πολλές φορές, με άλλους θύτες και θύματα.
Θα μπορούσαν να έχουν σωθεί εκατοντάδες νεαρές ψυχές από τα νύχια των αδηφάγων θηρίων που, στερημένα από τα απλά, φυσιολογικά πράγματα που η ζωή και η φύση παρέχουν δωρεάν, πέφτουν και εκτονώνουν τα ζωώδη απωθημένα τους εμετικά πάνω σε όποιον βρεθεί μπροστά τους και έχει την ανάγκη τους. Τιποτένιοι μικράνθρωποι που όταν όταν αποκτήσουν κάποια δύναμη βγάζουν όλη τους την ανωμαλία πάνω σε ανθρώπους που δεν μπορούν να αντιδράσουν. Και αυτή η εκτόνωση της ψυχανωμαλίας δεν έχει όρια ούτε στο φύλλο ούτε στην ηλικία.
Φίλες και φίλοι, αναφέρομαι στην Ελληνική κοινωνία στο σύνολό της- όχι μόνο στο χώρο της “τέχνης”- γιατί αυτή ζούμε και μέσα σ΄ αυτή πορευόμαστε. Μέσα σ΄ αυτή λειτουργούμε. Με τα ήθη, τις αρχές και τις αξίες της.
Με αυτές τις σιωπές και τους συμβιβασμούς σπρώχνουμε κι εμείς τη δική μας κοινωνία, ως μέλη της, ακόμα ένα βήμα πιο κάτω. Άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο.
Κι αυτή η κοινωνία δεν βαδίζει σωστά, έχει χαράξει λάθος γραμμή – πολύ λάθος.
Ας κάνουμε όλοι μια βαθιά και ειλικρινή αυτοκριτική. Από το θύμα και τους συγγενείς του μέχρι τον ανώτατο εισαγγελέα και τον πρόεδρο της δημοκρατίας. Ας αντισταθούμε σ΄ αυτή την κατρακύλα κι ας φωνάξουμε όταν χρειαστεί. ΟΧΙ ΝΑ ΣΙΩΠΟΥΜΕ.
Πολύ φοβάμαι ότι ο δυτικός “πολιτισμός”, ρίχνοντας το βάρος αποκλειστικά και μόνο στο χρήμα, βρίσκεται ήδη σε φάση προχωρημένης σήψης σε όλους τους άλλους τομείς.
Μόνη σωτηρία είναι η οικογενειακή συνοχή, ο διάλογος και η διαρκής επαγρύπνηση. Και μην εμπιστεύεστε τίποτα απ΄ ό,τι βλέπετε αν δεν το τεστάρετε σε βάθος χρόνου. Όσο περισσότερη βρομιά, τόσο περισσότερο φτιασιδωμένη μοστράρεται.
Όσον αφορά τις περιπτώσεις με τα νεαρότερα, ανήλικα θύματα θα παραθέσω τα λόγια που διάβασα σε μια ανάρτηση της Γιώτας Σωτηροπούλου, χωρίς κανένα σχόλιο:
“Αν η παιδοφιλία είναι απλά μια μορφή σεξουαλικότητας, όπως θέλουν να το περάσουν στον “προχωρημένο” κόσμο, τότε το θάψιμο των παιδόφιλων είναι απλά μια μορφή κηπουρικής”.
Β. Παπαμιχαήλ
Υγ. Ο τίτλος είναι δανεισμένος από ποίημα του Διονυσίου Σολωμού.
Δείτε επίσης...