Πόσο έξυπνα είναι τα παιδιά σήμερα;
Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει και αυτό το προαιώνιο ζήτημα, φίλες και φίλοι.
” Που θα καταλήξεις, τι μυαλά κουβαλάς, είσαι άχρηστος, είσαι ανίκανη, τεμπέλα ” κλπ, κλπ.
Από τις αρχές του κόσμου μέχρι σήμερα το χάσμα των γενεών καλά κρατεί.
Αν λάβει κανείς υπ΄ όψη αυτή τη θέση πολλών γονιών θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα νέα παιδιά είναι ήδη καταδικασμένα.
Είναι, όμως, έτσι; Πόση αλήθεια περιέχει αυτή η εκτίμηση των μεγαλύτερων σε ηλικία;
Πολλοί είναι οι γονείς στις μέρες μας που αδυνατούν να κατανοήσουν ότι οι ταχύτητες και ο πολιτισμός του 21ου αιώνα απέχουν πολύ από τον προηγούμενο όπου μεγάλωσαν οι ίδιοι.
Παρακολουθώ μαθητές εδώ και 35 χρόνια. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω αμήχανα όταν ζητάω τη βοήθεια δεκατετράχρονων να μου διορθώσουν τα προγράμματα στον υπολογιστή ή τις εφαρμογές στο smartphone. Νιώθω σαν αγράμματος. Σαν τους παππούδες μας που πήγαιναν στο γραμματικό του χωριού για τους διαβάσει ένα χαρτί ή να τους γράψει μια επιστολή.
Ο δείκτης νοημοσύνης των νέων παιδιών στο μέσο όρο τους είναι κατά πολύ υψηλότερος από αυτόν των γονιών τους. Το ίδιο ισχύει και για την συναισθηματική τους ευφυΐα. Όσο για την ευστροφία, εδώ πια μιλάμε για ένα αβυσσαλέο χάσμα.
Πρώτα απ΄ όλα υπάρχει η φυσική εξέλιξη της φύσης και της ζωής. Κάθε νέα γενιά είναι ψηλότερη, ομορφότερη και ευφυέστερη. Και ευτυχώς.
Δεύτερον, οι συνθήκες ζωής – όσο δύσκολες κι αν είναι – είναι πολύ καλύτερες από αυτές που έζησε η δική μου γενιά.
Το τρίτο και σημαντικότερο είναι ο νέος πολιτισμός μιας νέας εποχής. Τα παιδιά από τη στιγμή που θα γεννηθούν μπαίνουν σε ένα κόσμο απίστευτης ταχύτητας και ανταποκρίνονται με τόσο δυναμικό τρόπο που κάνει εμάς τους παλαιότερους να “χάνουμε τη μπάλα”. Δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε. Η ηλεκτρονική εποχή έχει περάσει σε όλους τους χώρους. Από το χωράφι μέχρι το δορυφόρο και το αυτοκίνητο χωρίς οδηγό. Αυτό που για εμάς φαινόταν αδύνατο και αδιανόητο, είναι για τη νέα γενιά εύκολο και αυτονόητο.
Ας μην έχουν τόση αγωνία οι γονείς για τα παιδιά τους. Αλίμονο αν ένας νέος άνθρωπός δεν ακολουθεί την εποχή του και ό,τι αυτή απαιτεί. Αλίμονο αν κοιτάζει μόνο πίσω. Αλίμονο αν δεν μπορεί να “πιλοτάρει” τον ηλεκτρονικό του υπολογιστή με τις άπειρες δυνατότητες που τους προσφέρει.
Δεν λέμε να ξεκόψει από τις ρίζες του και τις καταβολές του, την ιστορία του και τον πολιτισμό του, αλλά πρέπει να κοιτάζει και μπροστά αν θέλει να επιβιώσει κοινωνικά και επαγγελματικά.
Όχι μόνο προς τα πίσω. Όλα μπορούν να συνδυαστούν.
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν στη νέα γενιά. Αν δεν πίστευα στις δυνατότητές τους θα κινιόμουν επαγγελματικά σε ένα διαφορετικό, νομικο-πολιτικό χώρο για τον οποίο δεν τρέφω και τα καλύτερα συναισθήματα.
Οι γονείς θα πρέπει να δεχτούν ότι καθένας πρέπει να ζει στην εποχή του και να αντιληφθούν ότι τα νέα παιδιά έχουν διαφορετικές και περισσότερες δυνατότητες. Αν δεν το δεχτούν θα πρέπει να γυρίσουμε στο αριθμητήριο και στην κιμωλία.
Αυτό είναι το συμπέρασμά μου και χαίρομαι ιδιαίτερα να βλέπω νέους ανθρώπους να σκέφτονται με την ταχύτητα του φωτός και – γιατί όχι; – να με διορθώνουν μερικές φορές.
Όσο για τα μειονεκτήματα που μπορεί να ακολουθούν αυτή την αυξημένη ευφυΐα όταν περνάει στην ηλεκτρονική υπερβολή και γίνεται αρνητική εξάρτηση, θα μιλήσουμε μια άλλη φορά γιατί το θέμα έχει πολλές παραμέτρους και θα χρειαζόταν διαφορετική προσέγγιση.
Β. Παπαμιχαήλ
ΥΓ Το παρόν άρθρο δεν αποτελεί επιστημονική διάλεξη αλλά απλή κατάθεση εμπειρίας.
Kι επαναλαμβάνω: Για τους κινδύνους αυτής της νέας ηλεκτρονικής πραγματικότητας θα μιλήσουμε μια άλλη φορά.