Πόσους φόρους πληρώνουμε πραγματικά στην Ελλάδα;
Ακούμε , φίλες και φίλοι του psaxna.gr, για χώρες με ψηλή φορολογία όπως Ελβετία, Γερμανία, Σουηδία κλπ και μας πιάνει τρόμος.
Λάθος. Σε όλα τα σοβαρά κράτη πληρώνεις φόρους επειδή έχεις σοβαρά εισοδήματα. Και όταν έχεις σοβαρά εισοδήματα δεν βαρυγκωμάς να πληρώσεις φόρους γιατί έχεις και σοβαρές παροχές.
Έχετε ποτέ υπολογίσει πόσα πληρώνουμε στη χώρα μας;
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα πρόχειρο – όχι λογιστικό – αλλά κοντά στο πραγματικό.
Ας υποθέσουμε ότι ένας φορολογούμενος βγάζει 10 000 το χρόνο.
Ως ελεύθερος επαγγελματίας πληρώνεις 2 500 ευρώ φόρο εισοδήματος (άμεση φορολογία). Ως εργαζόμενος λιγότερα. Ας πούμε κατά μέσον όρο 1000 ευρώ.
Μένουν 9 000.
Όλα αυτά τα χρήματα ξοδεύονται για τις ανάγκες σε αγαθά και υπηρεσίες. Αν υπολογίσουμε τον ΦΠΑ κατά μέσον όρο στο 14% (4, 13, 24% κλπ) πληρώνουμε περίπου 1250 ευρώ ΦΠΑ (έμμεση φορολογία).
Μένουν 7 750.
Υπολογίστε τώρα πόσα πληρώνουμε για τέλη επιτηδεύματος, εισφορά αλληλεγγύης, τέλη κυκλοφορίας, φόροι στο πετρέλαιο θέρμανσης ή φυσικό αέριο, στη βενζίνη ή στο πετρέλαιο κίνησης, ΕΝΦΙΑ, ρυθμιζόμενες χρεώσεις στο ρεύμα κλπ και θα φτάσουμε, φαντάζομαι, σε ένα ποσό 1800 ευρώ.
Μένουν περίπου 6 χιλιάρικα καθαρής αξίας το χρόνο με την προϋπόθεση ότι δεν θα αρρωστήσει ή δεν θα πάθει κάποια ζημιά στο σπίτι ή στο αυτοκίνητο.
Αυτός είναι ο καθαρός μισθός ενός εργαζόμενου που υποτίθεται ότι παίρνει 800 ευρώ το μήνα.
Δηλαδή ένα πεντακοσάρικο καθαρά το μήνα.
Αν θέλει να κάνει οικογένεια απλά θα ζητιανεύει.
Και για τον εργαζόμενο του βασικού μισθού κάτω των 600 ευρώ το μήνα είναι ζήτημα αν του μένουν 450 ευρώ για να ζήσει στον 21ο αιώνα. Δηλαδή 15 ευρώ τη μέρα.
Όσο για τις παροχές που του δίνει το Ελληνικό κράτος για όλα αυτά, καλύτερα να μην εκφραστούμε.
Με άλλα λόγια ακόμα και ο πιο φτωχός Έλληνας πληρώνει 40% φόρους. Όσο ανεβαίνουμε την εισοδηματική κλίμακα φτάνουμε στο 50, 60% και πάει λέγοντας.
Μιλάμε για την πραγματική φορολογία και όχι αυτή που μας έρχεται με το εκκαθαριστικό.
Ζούμε με διαφορά στην πιο φτωχή αλλά και πιο ληστρικά φορολογούμενη χώρα της Δυτικής Ευρώπης.
Ζούμε στη χώρα με τη μικρότερη αγοραστική δύναμη, μικρότερη τώρα πια ακόμα και από αρκετά κράτη του πρώην Ανατολικού Μπλοκ. Μπορεί να φαίνεται ότι έχουν μικρότερους μισθούς αλλά εκεί η ΔΕΗ δεν στοιχίζει περισσότερο από 30 ευρώ, το ψωμί δεν ξεπερνά το 0,5 ευρώ και η φορολογία είναι ελάχιστη έως ανύπαρκτη για χαμηλά εισοδήματα. Στο τέλος ενός οικονομικού έτους ο μέσος Σέρβος έχει βάλει κάποια χρήματα στην άκρη. Ο μέσος Έλληνας, αντίστοιχα, βλέπει τα χρέη του προς το κράτος και τις τράπεζες να αυξάνονται.
Πρόκειται για ένα πανεθνικό, οικονομικό έγκλημα εις βάρος της χώρας σε βαθμό εσχάτης προδοσίας.
Δεν υπάρχει καμιά προοπτική αισιοδοξίας. ΚΑΜΙΑ.
Δυστυχώς δεν υπάρχει και ΚΑΜΙΑ αντίδραση.
Δυστυχώς ο Ελληνικός λαός δεν αντέδρασε όπως ο λαός της Ισλανδίας που τιμώρησε τους πραγματικούς ενόχους της χρεωκοπίας του και σε χρόνο μηδέν επανέφερε τη χώρα του στην ευημερία που είχε πριν την οικονομική κρίση του 2009.
Β. Παπαμιχαήλ