«Πάνω στο κουφάρι του ΤΕΙ»
Κάποτε ήταν το καμάρι του χωριού. Ο κινητήριος μοχλός της εκπαίδευσης, της οικονομίας και της αναβάθμισης του τόπου. Κάποτε ήταν σαν το κάστρο στο πιο ψηλό σημείο που δεσπόζει περήφανα σε όλη τη γύρω περιοχή. Κάποτε όλος ο χώρος έξω από τα κτίρια δεν επαρκούσε για να παρκάρουν τα αυτοκίνητα. Κάποτε η πλατεία του χωριού έσφυζε από ζωντάνια και νιάτα. Κάποτε περπάταγες στους δρόμους και έβλεπες πρόσωπα άγνωστα σαν να βρισκόσουνα σε ένα τουριστικό μέρος με κοσμοσυρροή. Κάποτε η προοπτική να μείνεις και να κάνεις προκοπή στα Ψαχνά ήταν προνόμιο που είχαν ελάχιστες πόλεις στην Ελλάδα. Κάποτε… κάποτε… κάποτε…
Αφορμή για αυτό το άρθρο ήταν μια δήλωση του πρώην δήμαρχου ότι ο διάδοχός του έβγαζε μόνο φωτογραφίες με την Αναγνωστοπούλου και δεν έκανε τίποτα άλλο για να επαναφέρει ένα σημαντικό τμήμα του ΤΕΙ που αυτός ο ίδιος είχε «χάσει». Για όσους δεν ξέρουν ποια είναι η κυρία, υπάρχει μια φωτογραφία στο προηγούμενο άρθρο (στο τμήμα της αρθρογραφίας) με τίτλο «Παραιτηθείτε ελεεινοί». Είναι η κυρία στην τέταρτη φωτογραφία, υπεύθυνη για την παιδεία του έθνους. Δείτε και θα καταλάβετε.
Όταν το ΤΕΙ ήταν στις δόξες του, φίλοι αναγνώστες, όλοι οι τότε κοντινοί δήμοι έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν να το υπονομεύσουν. Θυμίζω τον τότε δήμαρχο Ληλαντίων που είχε προτείνει μια έκταση στη Νέα Λάμψακο για να στεγάσει κάποια τμήματα. Θυμίζω στον πρώην δήμαρχο Διρφύων ότι είχε προτείνει μέσω εφημερίδων της Χαλκίδας το εδώ και χρόνια μισοερειπωμένο κτίριο κοντά στο γήπεδο της Στενής για να στεγάσει κάποιο τμήμα. Σαν τους λιμασμένους επιδρομείς που επιχειρούν να κάνουν πλιάτσικο στα γειτονικά μέρη όπου υπάρχει λεία.
Λίγο αργότερα σαν δήμαρχος Διρφύων-Μεσσαπίων ( με την εκλογική συγκατάθεση των ντόπιων ψηφοφόρων) κατάφερε- από ανικανότητα, φαντάζομαι – να διαλύσει αυτό που κάποτε ονειρευόταν να λεηλατήσει. Τα γεγονότα είναι γνωστά.
Τώρα κατηγορεί την σημερινή δημαρχιακή αρχή ότι δεν έκανε τίποτα για να ξανακερδίσει αυτό που ο ίδιος δεν μπόρεσε να κρατήσει. Δεν είμαι από αυτούς που μασάνε τα λόγια τους. Έχω γράψει ότι η προηγούμενη δημοτική αρχή δεν ήταν σε θέσει να διοικήσει ούτε μια στάνη με πρόβατα. Τώρα, σαν να μην τρέχει τίποτα, κάνει δηλώσεις για μια ακόμα ήττα στο δεύτερο γύρο χωρίς αντίσταση. Το αποτέλεσμα μάλλον την δικαιώνει.
Φίλοι αναγνώστες, οι πολιτικές μας επιλογές – σε εθνικό ή τοπικό ή προσωπικό επίπεδο- καθορίζουν και την τύχη μας. Ας μη δυσανασχετούμε γιατί ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης είναι καθαρά δικό μας. Όπως δική μας είναι η συν-ευθύνη γιατί είμαστε άνεργοι. Συνυπεύθυνοι είμαστε όταν το παιδί με ψεύτικα πτυχία και φουλ αντιγραφή στις πτυχιακές εξετάσεις νόμιζε – με την ενθάρρυνση των γονιών- ότι θα τους κορόιδευε όλους και θα ήταν και περιζήτητο. Τώρα παρακαλάει για ένα μισθό-χαρτζιλίκι των 360 ευρώ κι ας είναι ό,τι θέλει: Από σερβιτόρος μέχρι φορτοεκφορτωτής. Συνυπεύθυνοι είμαστε όταν από κόμπλεξ και περισσή βλακεία παίρνουμε αποφάσεις για τις οποίες μετά μετανιώνουμε πικρά. Συνυπεύθυνοι είμαστε για την υβριστική μας προσωπική και άρρωστη αλαζονεία που μας έκανε να πιστεύουμε ότι ήμασταν σπουδαίοι , τρανοί και άτρωτοι ενώ στην ουσία δεν ήμασταν τίποτα. Συνυπεύθυνοι είμαστε όταν θεωρούμε τον εαυτό μας αλάνθαστο και παντογνώστη ενώ δεν είμαστε σε θέση να χωρίσουμε σανό για δυο γαϊδούρια. Για όλα είμαστε συνυπεύθυνοι και γι αυτό χρεοκοπήσαμε και σαν κράτος και σαν κοινωνία όπου το ένα μέλος επιδιώκει και εύχεται αρρωστημένα την καταστροφή του άλλου.
Δυστυχώς για μια ακόμη φορά η αρθρογραφία δεν είναι ευχάριστη. Ας είναι τουλάχιστον αυτό μια αφορμή για αυτοκριτική. Όχι για να ελπίσουμε σε κάτι καλύτερο. Αυτό θα αργήσει πολύ να έρθει – αν και όταν έρθει μετά από κάποιες δεκαετίες. Ας γίνει μια ευκαιρία για αυτοκριτική για να μην αφήσουμε την κοινωνική εμπάθεια να συνεχίσει να μας οδηγεί στην αυτοκαταστροφή.
Όσον αφορά την μοίρα του ΤΕΙ, από την στιγμή που εμείς οι ίδιοι προδοτικά ανοίγουμε τις κερκόπορτες, αυτή είναι προδιαγεγραμμένη. Κανένας δεν θα θέλει να σπουδάσει σε ένα κουτσουρεμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα που θα μοιάζει με γυμνάσιο ή λύκειο αρρένων ή, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση, με στρατόπεδο για φαντάρους. Λογικό και ανθρώπινο είναι. Η εγκληματική ζημιά είναι μη αναστρέψιμη. Με την έμμεση συνυπογραφή όλων μας.