“ΟΤΑΝ Ο ΛΕΥΚΑΔΙΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΗΝ ΑΝΤΖΕΛΑ…” (ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ)
φώτα, κλείσε μάτια και θα κάνω εγώ κομμάτια…έλεγε κάποτε η Άντζελα. Ακόμα κι
εγώ το τραγούδησα, ίσως επειδή τους στίχους είχε γράψει μια καλή μου φίλη από
την εποχή της Αθήνας. Όλα έχουν θέση, φίλοι αναγνώστες στην Ελληνική
ψυχοσύνθεση. Ένας ετερόκλιτος, αλλοπρόσαλλος συνδυασμός.
κείμενο που σας παρουσίασα την περασμένη εβδομάδα το έγραψε ο Έλληνας Λευκάδιος
Χερν, ένας από τους εθνικούς ποιητές της Ιαπωνίας η όπως τους αποκαλούν οι ίδιοι
οι Ιάπωνες, εθνικούς θησαυρούς και η ιστορία έχει τίτλο ‘οσιντόρι’ . Όλοι
ξέρουν την Άντζελα… Πόσοι ξέρουν τον Λευκάδιο; Τον τιμούν όμως
150.000.000 Ιάπωνες. Του έχουν αφιερώσει τρία, αν δεν απατώμαι πνευματικά
κέντρα-μουσεία και τον έχουν αναδείξει εθνικό τους ήρωα. Την Παρασκευή μου
τηλεφώνησε μία από τις καλύτερες μαθήτριες που είχα ποτέ, η Ελένη Μαχαίρα
και μου ανακοίνωσε ότι η ιστορία του Λευκάδιου υπάρχει στο διαδίκτυο και δεν
χρειαζόταν να βασανίζομαι με μεταφράσεις κλπ. Η κλασσική περίπτωση του μαθητή
που ξεπερνάει το δάσκαλο – τρέμε τώρα Μπαμπινιώτη! Εύχομαι ολόψυχα, Ελένη, του
χρόνου να πας στο Βερολίνο και να εκπροσωπήσεις το πανεπιστήμιο σαν Ελληνίδα.
Εκεί θα σε περιμένει η Χρυσούλα που θα κρατάει (τραγική ειρωνεία) τη σημαία ενός Αγγλικού πανεπιστημίου
εκπροσωπώντας μια άλλη χώρα που της είπε: «Δεν μας ενδιαφέρει από που είσαι, πάρε
το λάβαρο και μπες μπροστά». Δείξτε και στους Γερμανούς τι δύναμη έχετε
και να θυμάσαι : άλλο πράγμα η βρώμικη πολιτική της οικονομίας και της
διαφθοράς και άλλο πράγμα η επιστήμη. Εκεί υπερέχουμε και στο στίβο μάχης το
αποδεικνύουμε.
ο Λευκάδιος δεν συνάντησε ποτέ την Άντζελα, έχει πεθάνει εδώ κι έναν αιώνα. Γιός
της Ελληνίδας Ρόζας Κασιμάτη και του Ιρλανδού γιατρού Τσαρλς Χερν, γεννήθηκε σε
ένα μικρό ταπεινό σπιτάκι στη Λευκάδα το οποίο υπάρχει ακόμα και έζησε μια
ζωή χωρίς χαρές. Βρέθηκε στην Ιαπωνία και μπήκε τόσο πολύ μέσα στο πνεύμα
αυτού του λαού που ο λόγος του έγινε μέσα σε λίγα χρόνια λόγος εθνικός, ιερός,
χαραγμένος μέσα στη ψυχή τους. Κανένας άλλος, φίλοι αναγνώστες, δεν θα
μπορούσε να το κατορθώσει αν δεν είχε το Ελληνικό DΝΑ της σκέψης και της αρετής
που φύτρωσε σ’αυτό το χώμα που πατάμε. Κανένας Πολωνός, Τσέχος, Σλοβένος,
Λιθουανός. Κανένας από αυτούς τους ασήμαντους λαούς που τώρα πια μας κουνούν
απειλητικά το χέρι ενώ πριν λίγο καιρό μας παρακαλούσαν. Λαοί που ζουν
μηχανικά, άχρωμα, άοσμα, άγευστα χωρίς συναίσθημα. Στο διάολο κι η Ευρώπη που
πάνε να φτιάξουν και όλα.
δύναμη, Συνέλληνες, αλλά την διοχετεύσαμε και την δρομολογήσαμε στραβά.
Κάναμε είδωλα μόνο τον Καρά, το Μαργαρίτη και την Πάολα. Μ΄αυτούς συντονίζονται η Γεροβασίλη και ο
Κοντζιάς που άνοιξε κι εγώ δεν ξέρω πόσες σαμπάνιες στα γενέθλιά του. Το
γιόρταζε την ώρα που χιλιάδες οικογένειες δεν έχουν να ανοίξουν ένα κουτί γάλα
για τα παιδιά και τρέχουν στις φιλανθρωπικές οργανώσεις. Γι αυτό τους έχουν τώρα πια για κλωτσιές και για
φτύσιμο. Τους έχουν καταλάβει τι είδους «αριστεροί» είναι.
Έλληνες, κι ένα κομματάκι από την Άντζελα για κάποιες νταλκαδιάρικες στιγμές
αλλά ρίξτε και καμιά ματιά σε ανθρώπους σαν το Λευκάδιο. Δεν παθαίνετε τίποτα,
μην το αποφεύγετε όπως ο διάολος το λιβάνι.. Μπείτε στο διαδίκτυο και μάθετε για
το Λευκάδιο. Αφιερώστε λίγα λεπτά και μετά ξαναγυρίστε στην Άντζελα.
κλείσω αυτή την παρένθεση, φίλοι, αναγνώστες με μια επιγραφή των Ιαπώνων που
αφιέρωσαν στον Λευκάδιο: ΣΤΟ
ΛΕΥΚΑΔΙΟ ΧΕΡΝ, ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ Η ΠΕΝΑ ΥΠΗΡΞΕ ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΜΦΑΙΑ ΤΟΥ
ΕΝΔΟΞΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΕ, ΕΘΝΟΥΣ ΠΟΥ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΤΙΜΗ ΥΠΗΡΞΕ ΟΤΙ ΤΟΝ
ΔΕΧΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΓΚΑΛΕΣ ΤΟΥ ΩΣ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΠΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕ, ΑΛΙΜΟΝΟ, ΤΟΝ
ΤΑΦΟ.
επόμενη εβδομάδα θα σας μιλήσω για μια απάτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής
Τράπεζας.