Οι επεμβάσεις του Δημάρχου στο γήπεδο
Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθές, έγραφε κάποτε ο Διονύσιος Σολωμός.
Τα Ψαχνά, φίλοι αναγνώστες, είναι μια μικρογραφία της Ελλάδας με κλίμακα ένα προς χίλια (1:1000) και στα στραβά και στα ελάχιστα –τώρα πια- καλά. Ο Ελληνικός λαός βιώνει στο σύνολό του την οικονομική και κοινωνική εμπειρία μιας εξόντωσης παρόμοιας με αυτή της Μικράς Ασίας. Με τη διαφορά ότι τώρα είμαστε χαμένοι σαν πρόσφυγες μέσα στην ίδια μας τη χώρα. Είναι αυτονόητο ότι σ΄αυτή την καταστροφή είμαστε όλοι, λίγο-πολύ, συνυπεύθυνοι με μικρό ή μεγάλο μερίδιο ενοχής. Δεν μπορεί κανείς να υπολογίσει ακριβώς. Το σίγουρο είναι ότι όποιος τόλμησε από το 1981 και μετά να μας ζητήσει να μαζευτούμε λιγάκι σατιρίστηκε, χλευάστηκε, απολύθηκε και καταψηφίστηκε. Φώναζε ο Στέφανος Μάνος, φώναζε ο Μανώλης Δρετάκης, φώναζε ο Αλέκος Παπαδόπουλος φώναζε ακόμα και ο Μητσοτάκης. Ο Ελληνικός λαός έκλεινε τα αυτιά του. Συνέχισε να ζει και να απαιτεί παράλογα, παράνομα, αντιδημοκρατικά, διεφθαρμένα, νεποτικά, εκβιαστικά. Δυο Τουρκικές λέξεις: μπαχτσίσι και ρουσφέτι, υπήρξαν τα δυο εννοιολογικά και πρακτικά εργαλεία για να ανελιχθεί κάποιος στην ενεργή κοινωνία και πολιτεία. Κάθε τι άξιο, νόμιμο και αξιοκρατικό ήταν υπό διωγμόν γιατί «χάλαγε» την παγιοποιημένη κατάσταση σαπίλας και αισχρότητας. Ήταν θέμα χρόνου πότε θα έσκαγε αυτή η βόμβα της απελπιστικής σαθρότητας. Τα πολιτικά κόμματα (υποκόμματα, αποκόμματα, ξεκόμματα) κατάντησαν μεγάλες, νομότυπες συμμορίες συμφερόντων- μικρών και μεγάλων- τσαλαπατώντας ιδεολογίες και αρχές. Έκαναν την ξεφτίλα οδηγό και την προδοσία απόδειξη μαγκιάς και πονηριάς.
Τελικά ξεγυμνωθήκαμε και τώρα ζούμε υποταγμένοι και σκλάβοι αυτών που κάποτε ονομάζαμε κουτόφραγκους και νομίζαμε ότι τους τρώγαμε τα λεφτά. Το αναποδογύρισμα της κατάστασης βρήκε όπως πάντα τα λαμόγια – πρωταθλητές της ευρηματικότητας – να επιπλέουν σαν τους φελλούς ενώ οι νομοταγείς νοικοκυραίοι εξαπατήθηκαν ακόμα μια φορά πιο άδικα, πιο κραυγαλέα, πιο οδυνηρά. Ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα; Ο νοικοκύρης της πόλης και του χωριού, φυσικά, γιατί τα μικρά λαμόγια δεν έχουν τίποτα για να τους πάρεις ενώ τα μεγάλα λαμόγια με την σιωπηρή συγκατάθεση της άθλιας πολιτείας φρόντισαν σιγά – σιγά και κατέφυγαν σε εναλλακτικές λύσεις και πρακτικές με το σιγοντάρισμα όλων των συμμοριτοκομμάτων. Πολιτικοί, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι καλλιτέχνες – όλη η «καλή» κοινωνία. Ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα στον τόπο μας , κύριε δήμαρχε; Μια απ΄ τα ίδια…
Ο χώρος μας είναι μια μικρογραφία της Ελλάδας, όπως είπαμε στην αρχή. Η πορεία των δυο θεσμών κράτους και δήμων είναι παράλληλη, φίλοι αναγνώστες. Το ίδιο παράλληλη είναι και η μεθοδολογία τους. Το ίδιο παράλληλη και η ηθική τους. Υπάρχει όμως και μια διαφορετική πτυχή. Εδώ όλοι γνωριζόμαστε, χαιρετιόμαστε, συναντιόμαστε στο δρόμο, στο μαγαζί, στη γιορτή. Το άδειασμα και η απογοήτευση έχουν πια προσωπικό χαρακτήρα.
Πριν λίγο καιρό ο δήμαρχος έκανε μια δυναμική παρέμβαση στο γήπεδο και έβαλε στη θέση τους μερικούς βλάκες που προσπάθησαν να δημιουργήσουν επεισόδια. Καλά έκανε. Δεν ξέρω αν έδωσε και μερικές κλωτσιές αλλά και πάλι καλά θα έκανε όπως είχε ξανακάνει λίγους μήνες πριν όταν κάποιος υπό την επήρεια ναρκωτικών προκάλεσε ζημιές στο κέντρο της πόλης. Πρέπει να πέσουν πολλές σφαλιάρες ακόμα, Γιώργο, και σε πολίτες και σε υπαλλήλους. Αν συμβιβαστείς με ύποπτα προβληματικές καταστάσεις θα κερδίσεις μεν την άδικη εύνοια μερικών που επωφελούνται καιροσκοπικά, θα χάσεις όμως την εμπιστοσύνη κάποιων άλλων και δεν θα διαφέρεις σε τίποτα από αυτούς που κυβερνούν πιο ψηλά. Υπάρχει ένα μεγάλο μέρος πολιτών που απαιτεί ενεργές παρεμβάσεις για την αποκατάσταση της τάξης και της δημοκρατίας. Έτσι για να δημιουργηθεί μια ειδοποιός διαφορά και να ελπίζουμε ότι σε τοπικό, τουλάχιστον, επίπεδο κάτι πάει να αλλάξει. Επεμβάσεις που μπορούν να γίνουν αν υπάρχει πραγματική θέληση. Σε διαφορετική περίπτωση αυτή η θητεία θα περάσει σαν μια ακόμη αδύναμη, άχρωμη, άοσμη και άγευστη παρένθεση που ενέδωσε στα κατά συνθήκην ψεύδη παρευρισκόμενη τυπικά μόνο σε ξεπερασμένες διοργανώσεις και τελετές αφήνοντας πίσω ένα στίγμα φτηνής σύμπραξης με το γνωστό παρελθόν του τόπου και ότι αυτό εκπροσωπεί.
Στο ξεκίνημα αυτής της νέας προσπάθειας είπαμε ότι δεν προσκυνάμε κανένα και δεν χαριζόμαστε σε κανένα γιατί μόνο έτσι θα κρατήσει αυτός ο ιστότοπος την αξιοπιστία του.
Θα επανέλθω σύντομα με σαφείς τοποθετήσεις.