Μια κυρία από την Τουρκία (Μέρος πρώτο)
Γιατί τόση πολλή τρομοκρατία καθημερινά στον γραπτό και ηλεκτρονικό τύπο σχετικά με τα προβλήματα με την Τουρκία, αναρωτιέται ο απλός άνθρωπος που δέχεται βομβαρδισμό πολεμικών απειλών και καταστροφολογίας.
Είναι πράγματι υπαρκτός αυτός ο κίνδυνος; Θα κάνουν οι Τούρκοι έφοδο στα νησιά; Έχουμε να κάνουμε με μια χώρα θρασύτατων, πολεμοχαρών βαρβάρων που θέλουν να μας πάρουν τα νησιά και άλλα τέτοια ή έχουμε να κάνουμε για χιλιοστή φορά με ένα βρώμικο παιχνίδι των απάτριδων συμμοριτών που κυβερνούν τις δυο χώρες εις βάρος των δυο λαών που μόνο πόλεμο δεν θέλουν ;
Θα σας παρουσιάσουμε μέσα από το psaxna.gr τρία άρθρα σχετικά με αυτή τη διένεξη και στο τέλος θα βγάλετε τα συμπεράσματά σας.
Η ιστορία που θα σας διηγηθώ σήμερα αφορά μια τυχαία προσωπική-οικογενειακή εμπειρία.
Ήταν, αν θυμάμαι καλά, το 2015 όταν απευθυνθήκαμε στις Γερμανικές αρχές για ένα θέμα ακαδημαϊκής φύσεως της μεγάλης μου κόρης. Η Γερμανική νομοθεσία διαφέρει στις λεπτομέρειες από κρατίδιο σε κρατίδιο και έτσι μπλέξαμε σε ένα λαβύρινθο τοπικών νόμων και ρυθμίσεων.
Γνωρίζαμε επίσης ότι ήταν πολύ δύσκολο να περάσει η υπόθεση επειδή δεν είχαμε ακριβώς ισοτιμία στο τυπικό μέρος των στοιχείων του φακέλλου. Και όντως η υπόθεση σταμάτησε-απορρίφθηκε γιατί έτσι έπρεπε να γίνει και ήταν αναμενόμενο. Σε ένα μέρος της Κάτω Σαξωνίας, στο Όσναμπρουκ, η υπόθεση παραδόξως προχώρησε. Πέρασε το πρώτο διοικητικό στάδιο, πέρασε το δεύτερο, έφτασε μέχρι το τρίτο κι εκεί σταμάτησε. Παράξενο. Γιατί εκεί και σε κανένα άλλο μέρος ; Λογικά έπρεπε να είχε απορριφθεί κι εκεί από την αρχή. Όσοι γνωρίζουν από Γερμανική γραφειοκρατία αντιλαμβάνονται τι σημαίνουν αυτά.
Τέλος πάντων μετά απ΄όλα αυτά θελήσαμε να επικοινωνήσουμε με τους αρμόδιους στο Όσναμπρουκ να τους πούμε έστω ένα ευχαριστώ για την προσπάθεια και την καλή θέληση άσχετα με το τελικό αποτέλεσμα.
Κι εκεί διαπιστώσαμε ότι την υπόθεση στο Όσναμπρουκ την χειριζόταν μια κυρία Τουρκικής καταγωγής. Η κυρία είχε δει ότι το θέμα αφορούσε μια Ελληνίδα και έκανε τα αδύνατα δυνατά για να βοηθήσει μέχρι εκεί που μπορούσε ξεπερνώντας ακόμα και τα όρια της αρμοδιότητάς της.
Είναι στιγμές, φίλες και φίλοι, που σου πέφτει το τηλέφωνο από τα χέρια. Είναι στιγμές που θα έλεγε κανείς ότι θα ήταν πολύ καλύτερα τον κόσμο να τον κυβερνούσαν γυναίκες.
Φίλες και φίλοι, θα πρέπει κάποτε να κατανοήσουμε ότι όσο αυτονόητο είναι να διεκδικείς τα δικαιώματά σου, άλλο τόσο ιερό είναι να σεβαστείς και τα δικαιώματα του άλλου. Πρέπει να κατανοήσουμε και να θεωρούμε ως εθνικό μόνο ότι είναι αληθές και όχι αυτά που προπαγανδίζουν ανελλιπώς και οι δυο κυβερνητικές πλευρές του Αιγαίου, η κάθε μια από τη δική της σκοπιά.
Θα ήταν δώρο θεού αν οι δυο χώρες κυβερνιόνταν από πατριώτες και όχι από συμμορίτες. Θα είχαν βρεθεί ειρηνικές λύσεις και δεν θα υπήρχε αυτή η διαρκής εχθρότητα που έχει κάνει τους δυο λαούς να αιμορραγούν οικονομικά και να γίνονται έρμαιο των ισχυρών τρίτων που υποδαυλίζουν, φυτιλίζουν και δυναμιτίζουν την ειρήνη στην περιοχή προς δικό τους όφελος.
Τουρκία δεν είναι μόνο οι Γκρίζοι Λύκοι. Και Ελλάδα δεν είναι μόνο κάποιοι ευκολόπιστοι που νομίζουν ότι θα αναστήσουν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία σε μια ιστορική φάση που δεν έχουμε δεύτερο βρακί να αλλάξουμε. Συγγνώμη για την έκφραση αλλά έτσι είναι.
Πίσω από τις συμμορίες που μας κυβερνούν – με το αζημίωτο, φυσικά – και πίσω από τις φερέφωνες, εκτελεστικές ομάδες τους υπάρχουν δυο λαοί που στη μεγάλη τους πλειονότητα θέλουν την ησυχία τους, τη δουλειά τους και την υγεία τους.
Θα δούμε στα δυο επόμενα άρθρα τι ισχύει από πλευράς Διεθνούς Δικαίου στο Αιγαίο, πια ήταν η πρακτική των δυο κρατών και ποια τα λάθη κυρίως της Ελληνικής πλευράς τα οποία εκμεταλλεύεται η εδώ και δεκαετίες σταθερή οπτική των απέναντι επαγγελματικών συμμοριτών που σε τέτοια θέματα είναι αιώνες μπροστά από εμάς.
Και φυσικά αν όλα αυτά τα ανάγουμε στις πραγματικές τους αιτίες θα καταλήξουμε στην ίδια, πανάρχαια και παγιοποιημένη μεθοδολογία του “divide et impera” (διαίρει και βασίλευε) από αυτούς που είναι στο κρυφά επιτελικά γραφεία του κόσμου και δεν θέλουν να φαίνονται.
Απλά θα θυμίσω εδώ ότι αυτή η παρουσίαση θα γίνει με την αποκηρυγμένη ιδιότητα του γράφοντος που αφιέρωσε οκτώ χρόνια σπουδάζοντας πολιτικά και νομικά και όχι αυτή του δάσκαλου ξένων γλωσσών.
Πιστεύουμε ότι έτσι βοηθάμε καλύτερα ακόμα και αν υπάρξουν κάποιες αντιρρήσεις και διαφωνίες.
Ραντεβού, λοιπόν.
Β. Παπαμιχαήλ
Υγ. Συγγνώμη για τον όρο “συμμορίτες” που χρησιμοποιώ τόσο συχνά αλλά με τέτοιους έχουμε να κάνουμε όσο και να μη θέλουμε να το πιστέψουμε. Κοινοί συμμορίτες που δεν έχουν πατρίδα και πουλάνε ακόμα και τη μάνα τους για την εξουσία και το χρήμα..