«H μεγάλη επιτυχία του Psaxna.gr» (του Βαγγέλη Παπαμιχαήλ)
Μήπως είναι πολύ νωρίς να μιλάμε για επιτυχία; Μήπως πρέπει να περιμένουμε λιγάκι να δούμε την πορεία και την εξέλιξη αυτού του εγχειρήματος στο βάθος του χρόνου και στην ποιοτική του διάρκεια; Μήπως πρόκειται για κάτι ευκαιριακό και επιφανειακό; Μήπως μιλάμε για μια φούσκα που θα σκάσει στην πρώτη ανατάραξη; Μήπως είναι ένας απλός ενθουσιώδης αυθορμητισμός χωρίς υπόβαθρο και ανάλογη υποδομή; Μήπως είναι μια πρόφαση (μια μάσκα) πίσω από την οποία κρύβονται σκέψεις και υπολογισμοί; Μήπως έχουμε να κάνουμε με μια φτηνή «δηθενιά» που κοροϊδεύει τον εαυτό της και τους αναγνώστες; Μήπως έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα αριβιστών με δόλια σχέδια; Μήπως είναι μια απλή αυταρέσκεια που ικανοποιεί την ματαιοδοξία της; Μήπως είναι μια κρυφή πηγή κερδοσκοπίας; Μήπως, μήπως ,μήπως…
Τίποτα απ’ όλα αυτά, φίλοι αναγνώστες. Η επιτυχία δεν είναι πρόσκαιρη και οφείλεται στην απλότητα, στην αμεσότητα, στην αντικειμενικότητα, στη γνησιότητα, στη σεμνότητα, στη σιγουριά και στην αγάπη για τον τόπο από ανθρώπους που κατάγονται, μένουν και ζουν για τον τόπο. Από τα Ψαχνά, από την Τριάδα, από την Καστέλλα, από την Μακρυκάπα.
Με το Σταμάτη συναντιόμαστε αραιά και πού μόνο για κάτι πεντάλεπτα. Η επικοινωνία γίνεται μέσω μηνυμάτων λόγω έλλειψης χρόνου. Αυτά που γράφει τα μαθαίνω αφού τα έχει αναρτήσει και αντιστρόφως. Μέσα σε μια αμοιβαία και απόλυτα σεβαστή δημοκρατικότητα. Απλά είναι περισσότερο συγκρατημένος και ισορροπημένος αν και πολύ νεώτερος. Ίσως και ωριμότερος. Δηλαδή, απαραίτητος για τον τόπο.
Θα ήθελα να σταθώ λιγάκι στα παιδιά που πλαισιώνουν την ομάδα της αρθρογραφίας. Τον Καρατζά και την Αρβανίτη τους ξέρω από μικρά παιδιά. Ο Καρατζάς με έπρηζε στις εκθέσεις γιατί έγραφε συνέχεια για τον Στέλιο Γιαννακόπουλο. Τώρα σαν επιστήμονας διδάσκει σοβαρότητα, ήθος και γνωστική λεπτομέρεια σε βαθμό που χαρακτηρίζει τους δυνατούς κατόχους του αντικειμένου τους.
Η Αρβανίτη είχε τρομάξει και έβαλε τις φωνές όταν την είχε πρωτοφέρει η μητέρα της στο Φροντιστήριο. Αλλάζουν όμως οι καιροί, αντιστρέφονται οι όροι και τώρα την ρωτάω εγώ να μου λύσει απορίες στον επιστημονικό της χώρο όπου οι διακρίσεις είναι πολλές.
Τα άλλα δυο κορίτσια, την Κατερίνα και την Μένη τα γνωρίζω μόνο μέσα από την αρθρογραφία τους . Ήταν, όπως αποδείχτηκε, δυο πολύ σωστές επιλογές του Σταμάτη μετά από μια μικρή ανταλλαγή απόψεων μέσω μηνυμάτων. Έχουν πολλά να ωφεληθούν οι αναγνώστες από τα κείμενά τους. Διαθέτουν ακριβώς αυτό που λείπει απελπιστικά από τον τόπο: ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ. Αν είχαν την νοοτροπία και το στυλ της πλατείας του χωριού, που ενώ νομίζει ότι τα ξέρει όλα στην ουσία δεν ξέρει ούτε την τύφλα της και παρ΄όλα αυτά εκφέρει άποψη επί παντός επιστητού, τότε να είστε σίγουροι ότι δεν θα είχαν θέση σ΄αυτόν τον ιστότοπο. Η αρθρογραφία αυτών των παιδιών είναι το βήμα που περνάει από την χωριατιά στη αρχοντιά. Από την άγνοια στην αναζήτηση. Από την ημιμάθεια στην τεκμηριωμένη γνώση. Από την (απαλλασσόμενη λόγω ασχετοσύνης ) έπαρση στη σύνεση. Από τη βαρβαρότητα στον πολιτισμό. ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΣΤΗ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΗΤΑ. Κοιτάξτε την άφθαρτη καθαρότητα στα πρόσωπά τους και συγκρίνετε το ήθος και το ύφος του λόγου τους με ένα αηδιαστικά «ξερολικό» κουβεντολόι στις καφετέριες ή, ακόμα χειρότερα, με μια συζήτηση στα δημοτικά συμβούλια και θα καταλάβετε…
Το πιο σημαντικό, φίλοι αναγνώστες, είναι ότι υπάρχουν στον τόπο νέοι άνθρωποι με πεντακάθαρα μυαλά, με, ασύλληπτη για εμάς τους παλιούς, ευφυΐα και άρτιο επιστημονικό υπόβαθρο. Είχα την τύχη να συνεργαστώ εδώ και τριάντα χρόνια με εκατοντάδες νέα παιδιά που τώρα είναι πετυχημένα στον επιστημονικό τους χώρο. Το κακό είναι ότι η κουλτούρα αυτού του συμπλεγματικά αυτοκαταστροφικού τόπου δεν κατάφερε (δεν άντεχε και ούτε ήθελε) να τους κρατήσει. Δικαιώθηκαν και πέτυχαν κάπου αλλού, πιο μακριά. Αν ήταν εδώ ίσως θα είχαν αμφισβητηθεί από την απελπιστική μετριότητα και την εμετική κουταμάρα που κυριαρχεί. Το παρήγορο από την άλλη πλευρά είναι ότι υπάρχει ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων- πόσο μεγάλο, δεν ξέρω – που θέλει, που ζητά, που επιμένει και στηρίζει ΣΙΩΠΗΛΑ κάθε καλή προσπάθεια. Μπορεί η φωνή του να πνίγεται και η παρουσία του να χάνεται μέσα στην οχλαγωγία της πλειονότητας των “άδειων τενεκέδων” που βροντάνε. ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ κι αυτό αποτελεί μια όαση μέσα στην γενική κατρακύλα.
Σ’ αυτό το κοινό και στην άξια παρουσία αυτών των νέων παιδιών οφείλεται η επιτυχία του PSAXNA.GR. Ένα μπράβο κι από μένα τόσο στο κοινό όσο και στα παιδιά.
Η προσπάθεια συνεχίζεται για ακόμα μεγαλύτερα νούμερα και το τραίνο το οδηγεί με σταθερό χέρι ένας καλός, ακούραστος, νεαρός μηχανοδηγός.
ΥΓ. θα έχετε προσέξει, φίλοι αναγνώστες, ότι μερικά σχόλια κόβονται – κυρίως στο facebook. Αυτό γίνεται για να κρατηθεί ο ιστότοπος σε ένα επίπεδο. Όσοι έχουν άποψη μπορούν ελεύθερα να την διατυπώσουν αρκεί να είναι τεκμηριωμένη και να μην πέφτει στα όρια της χυδαιότητας και της αλητείας προς τους συνομιλητές. Για τους πολιτικούς γράψτε ό,τι θέλετε…