ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΦΙΛΕ ΓΙΩΡΓΟ …
1999-2000
Πλατεία Λευκωσίας στην Κύπρο.
Η πρώτη μου έξοδος στην πλατεία της Λευκωσίας (εξοδούχος) ως νεοσύλλεκτος φαντάρος.
Μόνος στα στενά της πλατείας Ελευθερίας περιπλανιέμαι αναγνωριστικά…
Ξαφνικά ακούω μία φωνή από το πουθενά….
Μια φωνή που κάτι μου θυμίζει,
αλλά λέω μέσα μου “μπα δεν φωνάζουν εμένα αποκλείεται…”
Κι όμως εμένα φώναζαν.
Ήταν ο Γιώργος ο Παρδάλης, παλιός φαντάρος τότε στην 35 μοίρα καταδρομών…
Ο Γιώργος με αγκάλιασε και με φίλησε και από τότε και για πολύ καιρό αν και στην ίδια ηλικία,
έγινε ο “πατέρας” μου στο νησί μέχρι να προσαρμοστώ…
Ο φίλος μου και συνομήλικός μου ο Γιώργος από τα Ψαχνά έφυγε πριν από εμένα από την Κύπρο και γύρισε πίσω στην γενέτειρα.
Του χρωστούσα πολλά…
Όταν γύρισα τον βρήκα και πάλι εδώ στο χωριό μας και καθόμασταν για καφέ για να αναπολήσουμε τις στιγμές μας στην Κύπρο.
Χρόνια μετά και αφού οι δρόμοι μας χώρισαν,
έμαθα πως ο Γιώργος αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα,
πίστευα όμως ότι θα τα ξεπεράσει γιατί ήταν πραγματικά πολύ δυνατός….
Πράγματι.
Ο Γιώργος κατάφερε και τα ξεπέρασε όλα με ένα μακρύ ταξίδι στην Ισπανία,
από την οποία και γύρισε έτσι ακριβώς όπως τον θυμόμουν στην στρατιωτική μας θητεία….
Ο Γιώργος ήταν και πάλι καλά.
Εργαζόταν ως υπάλληλος σεκιούριτι και στην συνέχεια ως οδηγός λεωφορείου και η ζωή του κυλούσε και πάλι ομαλά όπως και πριν…
Στις 30 Μαρτίου ο ίδιος ανέβασε συναισθηματικά προφανώς φορτισμένος ένα status στο facebook με το οποίο φάνηκε ξακάθαρα πως κάτι και πάλι δεν πάει καλά…
Ο καιρός πέρασε και δυστυχώς λίγο καιρό πριν,
έμαθα πως ο Γιώργος είχε και πάλι προβλήματα και μάλιστα πολύ περισσότερα..
Στεναχωριόμουν πάρα πολύ από αυτά που μάθαινα και από τον σταυρό που κουβαλούσε,
ήμουν όμως ανήμπορος προσωπικά να βοηθήσω…
Πίστεψα πως θα τα ξεπεράσει και πάλι…
Δυστυχώς,
την Παρασκευή έμαθα τα “κακά μαντάτα”..
Ο Γιώργος έφυγε ξαφνικά από την ζωή την Πέμπτη το βράδυ,
την ώρα που κοιμόταν μέσα στο ίδιο του το σπίτι…
Τα λόγια είναι περιττά….
Γιώργο,
καλό ταξίδι φίλε…
Σταμάτης Ρουσόδημος
16 Νοεμβρίου
Αδελφέ μου..τι μπορω να κανω τώρα πια για σένα,μόνο λόγια να σου πώ τραγουδισμένα………….Την στιγμή αυτή με δάκρυα και πόνο ,το τραγούδι αυτό στο αφιερώνω!!
Posted by ΣΤΑΜΑΤΟΥΚΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ on Σάββατο, 14 Νοεμβρίου 2015