«Καλοκαίρι 2020 στα Ψαχνά»
Όταν είσαι παιδί ο χρόνος είναι ατέλειωτος. Οι διακοπές και η ανεμελιά δεν άφηναν τη σκέψη να φτάσει ως το τέλος του καλοκαιριού. Όλα ήταν μακριά. Όλα κυλούσαν αθώα, αργά, ράθυμα , ξέγνοιαστα.
Τώρα πια ο χρόνος κυλάει γρήγορα. Τα προβλήματα τρέχουν και διογκώνονται. Ο Δήμος μοιάζει με ένα καράβι ακυβέρνητο που το πάνε όπου θέλουν τα κύματα. Βουνό τα προβλήματα. Οι κάτοικοι διαμαρτύρονται αλλά δεν εισακούγονται. Όποιος θέλει περνάει ότι θέλει. Τυχοδιώκτες πολιτικοί και λυσσασμένες, αιμοβόρες εταιρίες που ισοπεδώνουν τα πάντα χωρίς καμιά ουσιαστική αντίσταση από αυτούς που ορκίστηκαν να εργαστούν για το καλό του τόπου.
Φωνάζουν οι συνδημότες στους Καθενούς, στη Στενή, στα Ψαχνά. Ποιός τους ακούει ; ΚΑΝΕΝΑΣ.
Όλα σε λάθος πορεία με λάθος αντιλήψεις. Κάθε μέρα που περνάει είναι χρόνος χαμένος και χαμένος χρόνος σημαίνει οπισθοδρόμηση.
Φωνάζουν οι κάτοικοι των Καθενών. Δεν ζητούν και πολλά. Απλά να περάσουν οι σωλήνες λίγο πιο πέρα και όχι μπροστά στην πόρτα τους.
Διαμαρτύρονται στη Στενή για τα σιδερένια τέρατα που θα γεμίσουν τον ορίζοντα χωρίς κανένα όφελος για τον τόπο. Για πέντε χρόνια κανένας αρμόδιος δεν μίλαγε παρ΄όλο που ήξεραν τα πάντα.
Στεναχωριέται ο Γρηγόρης Παπαγεωργίου: ” Φτιάξτε το κλειστό στα Ψαχνά” λέει, τόσο διακριτικά, “αλλά μην εγκαταλείπετε κι αυτό στους Καθενούς”. Δεν ξέρει όμως ο Γρηγόρης τι σημαίνει Ψαχνιώτικο στύλωμα των ποδιών.
Αγανακτεί ο Ναύαρχος Θεοδοσίου για το χάλι των συνεδριάσεων . Ποιός να τον ακούσει μέσα σε μια χάβρα βαρβαρότητας και ασχετοσύνης;
Εκλιπαρούν οι κάτοικοι των Ψαχνών στο Καλκαντρί. Κινδυνεύουν να αποκοπούν από τότε που γκρεμίστηκε το γεφυράκι. Κι αν καθυστερήσει η επισκευή κι αρχίσουν οι βροχές, τότε θ ΄αρχίσουν να σιχτιρίζουν. Προς το παρόν μας παρακαλούν να αναδείξουμε το πρόβλημα. Δεν έχουν που αλλού να αποταθούν. Θα το αναδείξουμε το πρόβλημα τους σύντομα και αναλυτικά κι ας γίνουμε κακοί. Δεν πειράζει.
Τρέμουν οι κάτοικοι της Δάφνης μήπως πάρουν σειρά στους εμπρησμούς. Κάτι λέγαμε τις προάλλες για εθελοντικές ομάδες επιτήρησης. Είδατε τίποτα;
Κι άλλα πολλά, πάρα πολλά για τα οποία δεν έχουμε πάρει καμιά απάντηση εδώ στο ακυβέρνητο καράβι της αυτοδιοίκησης.
Φίλες και φίλοι, η φωτογραφία που βλέπετε δείχνει το Πανεπιστήμιο και αριστερά, στο βράχο, τη Δεξαμενή.
Πίσω από τη Δεξαμενή έχουν χωροθετήσει τους ανοιχτούς βόθρους του ΒΙΟΚΑ. Δεν ξέρω αν θα υπήρχε έστω κι ένας νοήμων άνθρωπος πάνω στον πλανήτη που θα έλεγε “ναι” σ΄αυτό το έγκλημα.
Κι όμως, στα Ψαχνά υπάρχουν…
Κι έτσι με τη λογική του νηπιαγωγείου, με την αίσθηση του χρόνου των μαθητών του δημοτικού, πορεύεται ένας Δήμος στο πουθενά κάνοντας διαρκώς βήματα αυτοκαταστροφής. Ευτυχώς υπάρχουν και μερικές πρωτοβουλίες νέων ανθρώπων που θέλουν να προσφέρουν στον τόπο όπως τα παιδιά που έφτιαξαν τον Τουριστικό Οδηγό με τη στήριξη της ΔΗΚΑΔΙΜΕ. Ελπίζουμε τα όνειρά τους να μην γκρεμιστούν από τους παραλογισμούς των “αναρμόδιων”.
Μέρες Αυγούστου του 2020 θα έλεγε ο Καβάφης… Δύσκολες μέρες του Αυγούστου 2020 θα λέγαμε εδώ μετά τι εμπειρίες των τελευταίων ετών. Μακάρι να μην έχουμε τα ίδια.
Για όσους έχουμε κάποια ηλικία ο χρόνος είναι αμείλικτος κι αρχίζουμε να βιαζόμαστε να δούμε τον τόπο σε καλύτερη μοίρα. Με την παρούσα κατάσταση πραγμάτων δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι.
Κι ένα τελευταίο. Την λογική της κατινιάς και της κωμικής προειδοποίησης του τύπου “κάτσε καλά” στο κρυφό παρασκήνιο ο γράφων δεν την έμαθε ποτέ, δεν την πήρε στα σοβαρά ποτέ, δεν την δίδαξε ποτέ και δεν θα την εφαρμόσει ποτέ.
Όποιος θέλει, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται, ας κοπιάσει στα φανερά. Ελάτε.
Β. Παπαμιχαήλ