“ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ: Η ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ” (ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΡΑΠΤΑΚΗ)
Γράφει ο Ίων Δραγούμης σε ένα από τα
σημαντικότερα βιβλία του, με τίτλο “Κοινότης, Έθνος και Κράτος”. “του
Ρωμιού δεν του λείπει η αξιοσύνη να κυβερνιέται πολιτικά ο ίδιος, μα
πρέπει μονάχα πρώτα να νιώσει με τι τρόπο έζησαν και ζουν οι Έλληνες
στον κόσμο, ποιος κοινωνικός οργανισμός τους βαστά. Οι Έλληνες ζουν
πάντα σε κοινά ιδιοκυβέρνητα. Λοιπόν ο Έλληνας ή οι Έλληνες πρέπει όχι
να καταστρέψουν τα κοινά αυτά, παρά να τα αφήσουν, να τα περιποιηθούν,
να τα μεταχειρίζονται, να τα εκμεταλλεύονται πολιτικά. Μ’ άλλα λόγια
είναι ανάγκη να κάνουν ίσα ίσα το αντίθετο από κείνο που έκανε ως τώρα
το Ελλαδικό κράτος….”.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟ
Ο κοινοτισμός, ως ένα σύστημα οργάνωσης και
ανάπτυξης της κοινωνίας στηρίζεται σε δύο αρχές: Στην ύπαρξη ανθρώπων με
δυνατότητες και στην επιθυμία, αυτών των ξεχωριστών ανθρώπων, να
προσφέρουν στην κοινωνία τους. Αναγκαία προϋπόθεση, για την λειτουργία
του κοινοτικού μοντέλου, είναι η ύπαρξη ομοιογενών (και όχι
ομογενοποιημένων) κοινωνιών. Άρα οι πρώτοι περιορισμοί που μας έρχονται
στον νου, πρέπει να είναι:
-η κοινότητα της καταγωγής
-η κοινότητα της διαμονής
-η κοινότητα των προβλημάτων
-η κοινότητα των συμφερόντων
-η κοινότητα των προοπτικών
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Στην εποχή της Τουρκοκρατίας, οι πέντε αυτές
προϋποθέσεις συνυπήρχαν, σε κάθε ελληνική κοινότητα εντός ή εκτός του
σημερινού, κολοβωμένου, ελλαδικού κρατιδίου. Γι’ αυτό και ο κοινοτισμός,
ως μέθοδος διοίκησης αναπτύχθηκε και συνέβαλε:
-στην διατήρηση της φυλετικής ομοιογένειας
-στην διατήρηση τόπων διαμονής
-στην αντιμετώπιση κοινών προβλημάτων
-στην προώθηση κοινών συμφερόντων και στην πίστη περί των κοινών
προοπτικών.
Η διασπορά των Ελληνικών Κοινοτήτων, η άμεση σχέση διοικούντων με
διοικούμενους, η ως εκ τούτου ανάπτυξη αποτελεσματικών μορφών
αλληλεγγύης ελεύθερη πρόσβαση σε δυνατότητες ανόδου και η εκ των
πραγμάτων αδυναμία της κεντρικής εξουσίας να ελέγχει την πορεία των
χιλιάδων κοινοτήτων είχαν ως τελικό αποτέλεσμα:
-την διατήρηση του εθνικού φρονήματος που εκφραζόταν με την γνώση και
την καλλιέργεια της διαφορετικότητας και του κοινού παρελθόντος.
-την οικονομική ενδυνάμωση και τον έλεγχο των πεδίων πλουτισμού
(κτηνοτροφία, γεωργία, του εμπορίου, της ναυτιλίας κ.α.) και την
διαμόρφωση ανθρώπων με αίσθηση ή δίψα ελευθερίας.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ
Κατά την διάρκεια των αγώνων για την ανάκτηση
της εθνικής μας ανεξαρτησίας, ο Ιμπραήμ, με το οργανωμένο τακτικό στρατό
του κέρδισε δεκάδες μάχες με αντιπάλους τα άτακτα σώματα των Ελλήνων
μαχητών της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, χωρίς όμως να κάμψει
οριστικά την αντίσταση τους. Ήταν αρκετή η ήττα της Ναυμαχίας του
Ναβαρίνο, όπου καταστράφηκε ο στόλος που εξασφάλιζε την ελεύθερη και
οργανωμένη τροφοδοσία του, για να θεωρήσει ότι << έχασε το
παιχνίδι >> και να αποχωρήσει.
Ίσως γι’ αυτό (σε πολιτικό ανάλογο) και με σκοπό την επίτευξη απόλυτου
ελέγχου, οι Βαυαροί οργανωτές του πρώτου <<ελεύθερου>>
κρατιδίου, αδυνατώντας να ελέγξουν τους ανυπότακτους (αλλά έτοιμους να
προσφέρουν τα πάντα ), Έλληνες, κατέλυσαν το κοινοτικό μοντέλο
λειτουργίας της κοινωνίας και εφάρμοσαν το δικό τους συγκεντρωτικό
μοντέλο διακυβέρνησης, επιβάλλοντας μορφές πολιτειακής οργάνωσης που
τους επέτρεπαν να αποκτήσουν τον έλεγχο στον χώρο και στους ανθρώπους.
180 χρόνια μετά οι, εξ Εσπερίας, προωθούμενοι ως κυβερνήτες της Ελλάδος,
διαπίστωσαν πως <<των Ελλήνων οι κοινότητες>> παρέμεναν
ανυπότακτες. Οι Έλληνες, έχοντας συνέλθει από δοκιμασίες και εποποιίες
δύο αιώνων (εθνικοαπελευθερωτικοί πόλεμοι, διχασμοί, απώλεια της
Ανατολικής Ελλάδος, κατοχή και εμφύλιος διχασμός) επιχειρούσαν, στο
προνομιακό για τον λαό, πεδίο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, να αναδείξουν
πρόσωπα και συμπεριφορές ανυπότακτα. Ανυπότακτα στους
<<προσκυνημένους ανθρώπους>> που είχαν ήδη προωθηθεί σε
κομβικά σημεία του συστήματος, ελέγχοντας με τον τρόπο αυτό (-δια των
κομμάτων και της κεντρικής διοίκησης) το Ελλαδικό κρατίδιο και τους
Ελλαδίτες κατοίκους.
Έτσι, οδηγήθηκαν στην απόφαση κατάλυσης των μικρών μονάδων Τοπικής
Αυτοδιοίκησης οι οποίες είχαν ξεκινήσει και προσπαθούσαν, διεκδικούσαν
και πετύχαιναν, να λειτουργούν κατ’ αναλογία των ελληνικών
κοινοτήτων της εποχής της Τουρκοκρατίας.
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΑΥΑΡΟΥΣ ΣΤΟ ΝΟΜΟ <<ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ>>
Το μεγάλο εγχείρημα κατάλυσης του κοινοτικού
υποβάθρου, γνωστό ως νόμος <<Καποδίστριας>>, που εφάρμοσε το
ΠΑΣΟΚ με υπουργό τον Αλέκο (όχι Αλέξανδρο) Παπαδόπουλο, το αποκάλεσαν
<<εκσυγχρονιστικό>>. Η πραγματικότητα όμως τους διαψεύδει.
Οι Κοινότητες, όπου οι πολίτες είχαν προσωπική επαφή με τα όργανα που
επέλεγαν να χειρισθούν τις υποθέσεις τους, έλυναν όλα τα θέματα και
ανέπτυσσαν πλήθος δράσεων προστασίας της ιστορίας, του πολιτισμού και
του περιβάλλοντος τους, σφραγίστηκαν. Τα σχολεία έκλεισαν. Ο
Κοινοτάρχης, ο Γραμματικός, ο Χωροφύλακας και ο Αγροφύλακας χάθηκαν. Η
ερήμωση και η ερείπωση ήταν το επόμενο βήμα. Όπως βέβαια και η δομική
αλλαγή του τρόπου αντιμετώπισης των συμπολιτών που τώρα μετατρέπονται σε
απρόσωπους εγγεγραμμένους στα μητρώα, κατοίκους. Οι παράνομοι
μετανάστες κλήθηκαν να γεμίσουν τα κενά, χωρίς κανένα μέτρο και έλεγχο.
Παρ’ όλα αυτά και έξω από κάθε πρόβλεψη του συστήματος, οι χίλιοι Δήμοι,
που απέμειναν, έδειξαν να ξαναβρίσκουν στην πλειοψηφία τους τον
αρχικό-κοινοτικό προορισμό τους. Ο έλεγχος της κεντρικής εξουσίας και
των κομματικών οργάνων χαλάρωσε, επικίνδυνα για τους εντολοδόχους
κυβερνήτες και τους προωθούμενους υπαλλήλους. Τα κομβικά σημεία ελέγχου
παρέμεναν πολλά και ο έλεγχος δύσκολος γιατί η ανεύρεση τόσων χιλιάδων
ανθρώπων -υποτακτικών – δεν ήταν δυνατή.
Η ΧΑΡΙΣΤΙΚΗ ΒΟΛΗ
Είναι γνωστή η απόφαση ξένων κέντρων εξουσίας,
με τα οποία ο Ελληνισμός βρίσκεται σε πόλεμο αξιών από αιώνων, και η
οποία προβλέπει τον έλεγχο του Ελλαδικού χώρου και του Ελληνικού λαού.
Το χρήμα (άφθονα και εύκολα δανεικά) για προώθηση του καταναλωτικού
προτύπου ως κορυφαίας αξίας, τα ΜΜΕ (αλλοίωση της κοινωνίας με προώθηση
ξένων προτύπων),η πτώχεια της γλώσσας και της εκπαίδευσης (φτιάχνουμε
Έλληνες που δεν έχουν πρόσβαση στις ρίζες τους),δεν στάθηκαν αρκετά για
το προσδοκώμενο αποτέλεσμα της μετατροπής των Ελλήνων σε παθητικούς
αποδέκτες.
Το σχέδιο Β’ που προωθήθηκε, με βιτρίνα πάλι τον εκσυγχρονισμό,
προέβλεπε δραστικό περιορισμό των Δήμων σε 300.Την Αντικατάσταση των
αιρετών ανεξάρτητων εκπροσώπων του λαού με <<Μάνατζερς>>
διορισμένους (δια της μεθόδου της κομματικής υποστήριξης στις
εκλογές).Οργάνων δηλαδή που δεν αντλούν την ουσιαστική τους ισχύ από τον
λαό αλλά από τα κόμματα και τα συμφέροντα που επιδρούν επί των
κομμάτων.
Ο Καλλικράτης επεβλήθη αναίμακτα. Ταυτόχρονα με την επιβολή μιας
κυβέρνησης που λαμβάνει αποφάσεις ακολουθώντας υποδείξεις ξένων
συμβούλων και που οι βουλευτές της έχουν ενστερνιστεί το δόγμα της
μειωμένης εθνικής κυριαρχίας. Οι Δήμοι, πλέον, αντιμετωπίζονται ως
<<Πολυεθνικές εταιρίες>> (Κάτι σαν την France Telecom όπου
κάθε χρόνο αυτοκτονούν 25 υπάλληλοι της, μη αντέχοντας τις συνθήκες
εργασίας).
Η φιλαλληλία των κοινοτήτων μεταλλάχθηκε σε τμήμα υπαλληλικών καθηκόντων
και δράσεων από επιδοτούμενες (με διαβλητά κριτήρια) από τον κρατικό
κορβανά, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Η διαφύλαξη και μεταλαμπάδευση του
πολιτισμικού παρελθόντος των κοινοτήτων ,μετατράπηκε σε
<<αξιοποίηση>> για λόγους τουριστικής προβολής των
Δήμων-Επιχειρήσεων. Τα τοπικά ιδιώματα, τα τοπικά έθιμα, οι τοπικές
γεύσεις, αντικαταστάθηκαν με Γκρίκλις, καραγκιοζιλίκια και διάφορες
σος.
Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ
Οι διαφορετικοί, οι Άξιοι, οι Ανιδιοτελείς και
οι απροσκύνητοι, <<δεν χωρούν>> στην ομάδα των 3.000
εκλεκτών που λειτουργούν προσκυνημένοι στους κυβερνήτες ή στους
Ευρωπαίους παράγοντες που διαχειρίζονται το χρήμα. Το χρήμα που παράγει
έργα, διαφθορά και ψήφους.
Ο Καλλικράτης κατέστρεψε την ελπίδα ενός κοινοτικού συστήματος για μια
ανθρώπινη κοινωνία, λειτουργώντας όπως ακριβώς μια τρίτη-συνεχόμενη-
πυρκαγιά στο ίδιο δάσος.
Αυτοί που επέβαλαν τον “Καλλικράτη” γνωρίζουν ότι ,η πρώτη πυρκαγιά
(Βαυαροί),έκαψε το δάσος .Η δεύτερη πυρκαγιά (νόμος
<<Καποδίστρια>>),έκαψε τις φύτρες που βγάζει η γη και ότι
ακόμα είχε απομείνει. Και πως η τρίτη και φαρμακερή,(νόμος
<<Καλλικράτης>>), θα φτιάξει έναν <<κρανίου
τόπο>>.
Ξεχνούν όμως τον ελληνικότατο μύθο της αειφόρου ύπαρξης και εξέλιξης του
Ελληνισμού. Αυτόν που ζητά τον Φοίνικα να αναγεννάτε από τις στάχτες
του. Και ο κοινοτισμός. θα επανέλθει! Θα επανέλθει γιατί, όπως γράφει ο
Ίων Δραγούμης στο βιβλίο του “Κοινότης Έθνος Κράτος”:….”Ο άνθρωπος του
κάθε τόπου, εκείνος και καλύτερα μπορεί να φροντίζει για τον τόπο του,
γιατί εκείνος και πιο κοντά είναι και κάθε μέρα τον βλέπει, δηλαδή τον
ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον και τον πονεί περισσότερο…..”
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Οι κανόνες είναι γνωστοί:
-Αν έναν λαό δεν μπορείς να τον κατακτήσεις, τότε, ή τον αφανίζεις ή προωθείς στην διακυβέρνηση τους δικούς σου ανθρώπων.
-Η οργάνωση είναι <<το εργαλείο>> επιβολής των πολιτικών αποφάσεων στον χώρο ή τους ανθρώπους.
– Αν θέλεις να ελέγξεις κάποιον χώρο, οργάνωσε τον και έλεγξε τα κομβικά σημεία του συστήματος.
ME ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΡΑΠΤΑΚΗΣ