Ευχές, ευχές, ευχές…. και ούτε μια συγνώμη
Τελειώνει η πιο δύσκολη χρονιά από συστάσεως του Δήμου Μεσσαπίων – τώρα πια και Διρφύων.
Η χειρότερη- με διαφορά – χρονιά απ΄ όλες τις πλευρές.
Δεν μας έφταναν τα αμφιλεγόμενα ψευτοπανδημιακά και τα τραγικά οικονομικά, μας βρήκαν και τα υπόλοιπα γνωστά της θεομηνίας.
Όσο έτρεχαν τα λεφτά τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν όλα καλά. Στην πρώτη μεγάλη τρικυμία φάνηκε όλη η γύμνια, η απουσία και η ανεπάρκεια. Η στήλη φωνάζει εδώ και καρό. Είμαστε θύματα του εαυτού μας. Θύματα του καθρέφτη μας και των επιλογών μας. Όσο δεν φτάνει το φτωχό μυαλό μας να το κατανοήσουμε τόσο χειρότερα θα βιώσουμε και θα υποστούμε στο μέλλον.
Από το βρόμικο πολιτικό παιχνίδι του ΤΕΙ και τώρα Πανεπιστημίου μέχρι τα ανύπαρκτα έργα υποδομής που συζητούνται εδώ και σαράντα χρόνια. Καλά διαβάσατε, 40!
Εδώ και 40 χρόνια υπήρχε προβληματισμός για τους κινδύνους μιας φυσικής καταστροφής, μιας θεομηνίας στον τόπο μας.
Ποιος νοιάστηκε; ποιος συνειδητοποίησε το μέγεθος του κινδύνου; ποιος ανέθεσε μελέτες με βάση τη γεωμορφολογία του δήμου και τις πιθανότητες μιας ακόμα -τώρα πια σίγουρης -οργήςη της φύσης για να μπορέσει αργότερα να χρηματοδοτηθεί;
ΚΑΝΕΝΑΣ!
Λαμπάκια, πανηγυράκια, μασκαράτες του καρακιτσαριού, σκυλάδικες “πολιτιστικές” εκδηλώσεις της ντροπής και πάει λέγοντας. Για τέτοια είμαστε πρώτοι. Γιάλινες χάντρες προς ιθαγενείς από ιθαγενείς. Έτσι έχουμε καταντήσει. Άντε και κάνα δυο ασφαλτοστρώσεις για να λέμε ότι κάτι κάνουμε ακολουθώντας την πάγια Ελληνική πρακτική του ράβε – ξήλωνε κάθε τόσο. Τη μια για τη ΔΕΗ, την άλλη για τις επικοινωνίες, λίγο μετά για το αποχετευτικό και πάλι από την αρχή.
Σε ένα δήμο που σέβεται τους δημότες του αυτά γίνονται ΜΙΑ ΦΟΡΑ με πρόβλεψη για οτιδήποτε χρειαστεί στο μέλλον. ΌΧΙ ΔΕΚΑ!
Καλές είναι οι ευχές και τα χαμόγελα αλλά ο κόσμος θα προτιμούσε μια συγγνώμη για όσα υπέστη σ΄αυτή τη χρονιά και θα το εκτιμούσε περισσότερο.
Ούτε ένας δεν έκανε έναν απολογισμό, μια αυτοκριτική, ούτε ανέλαβε καμιά ευθύνη. Σαν να μη συνέβη τίποτα. Σε απόλυτη αφασία.
Ο δήμος ως θεσμός δεν υπάρχει για να κάνει μια κατανομή κάποιων κονδυλίων ή για να μπαλώνει κάποιες τρύπες στο δρόμο. Αυτό αρκούν για να το κάνουν δυο-τρεις υπάλληλοι ενός υπουργείου.
Ο δήμος υπάρχει ως κεντρική μονάδα και εστία οραμάτων, αποφάσεων και προοπτικών προς όφελος των δημοτών και των επόμενων γενεών. Αλλιώς δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Κάνετε τον απολογισμό της χρονιάς που τελειώνει. Κάνετε και τον απολογισμό της τελευταίας δεκαετίας. Θα διαπιστώσετε ένα πανελλήνιο ρεκόρ οπισθοδρόμησης.
Λυπάμαι που τέτοιες μέρες δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος ελπίδας και αισιοδοξίας για το κεφαλοχώρι και τις υπόλοιπες άτυχες κοινότητες που είναι αφημένες στην τύχη τους.
Ποια είναι η προοπτική για τους νέους ανθρώπους στον τόπο μας; ΚΑΜΙΑ.
Αν κάνουμε λάθος, ο ιστότοπος είναι ανοικτός σε κάθε σοβαρή άποψη και θα είμαστε οι πρώτοι που θα ζητήσουμε συγγνώμη.
Μετά λόγου γνώσεως επαναλαμβάνω ότι οι δημότες θα εκτιμούσαν περισσότερο μια συγγνώμη παρά τα κάλπικα και κούφια “χρόνια πολλά” προς δήλωση κάποιας παρουσίας. Αυτό θα έδειχνε ότι έχουν επίγνωση της ανεπάρκειας, των εγκληματικών σφαλμάτων, της σοβαρότητας και των υποχρεώσεών τους έναντι των δημοτών.
Επιτρέψτε μου εδώ να εκφράσω τα συγχαρητήριά μου στο Σταμάτη για την αναγνώριση της δουλειάς του σε επαγγελματικό επίπεδο και την επιμονή στην αλήθεια στην οποία ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ Έκπτωση..
Φίλε Σταμάτη, προχωρούμε και θα συνεχίσουμε. Έχουμε πολλά να πούμε ακόμα.
Εύχομαι σε όλους να αντέξουν στις δύσκολες καταστάσεις και περιστάσεις που έρχονται και κουράγιο – πολύ κουράγιο – σε όσους έχασαν ανθρώπους και σπίτια αυτή την επάρατη χρονιά.
Β. Παπαμιχαήλ