ΕΙΣΤΕ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ, ΚΥΡΙΕ ΥΠΟΥΡΓΕ ! (SEALED WITH A KISS)
Δαμουλάκη προς τον υπουργό Κουρουμπλή. Ο εν λόγω υπουργός είχε αποφασίσει να
παρευρεθεί, αν και απρόσκλητος, στα εγκαίνια του Κέντρου Υγείας της Μήλου. Δεν του έφτανε
η πρώτη έμμεση άρνηση, χρειαζόταν και μια δεύτερη για να το
κατανοήσει.
καρδιά τους . Στέκονται στο ύψος τους και φωνάζουν επώνυμα : «Είστε
ανεπιθύμητος, Κύριε Υπουργέ! Γιατί αδιαφόρησες, γιατί είπες ψέματα, γιατί
πούλησες, γιατί αύξησες τον ΦΠΑ, γιατί… γιατί… γιατί… Στη Μήλο όλα
αυτά.
Όποιος και να έρθει είναι ευπρόσδεκτος. Αν η Μήλος έχει δέκα γιατί, εμείς έχουμε
εκατό. Και παρ’ όλα αυτά τους
δίνουμε το χέρι, καθόμαστε μαζί στην πλατεία, φωτογραφιζόμαστε, χαχανίζουμε,
λέμε δυο-τρεις αμήχανες ανοησίες και γυρίζουμε στο σπίτι να δείξουμε τις
φωτογραφίες στους δικούς μας
γεμάτοι υπερηφάνεια. Σαν να ήταν κάποια μεγάλη τιμή, κάποια μεγάλη επιτυχία.
Ακόμη και στην Γερμανική κατοχή είχε γίνει το ίδιο. Όπως έλεγαν μερικοί
παππούδες υπήρξαν συμπολίτες που
υποδέχτηκαν τους κατακτητές με λουλούδια. Δεν θα ακουστεί ποτέ φωνή σαν του
δήμαρχου της Μήλου στα μέρη μας. Πολλοί έχουν μάθει να σκύβουν το κεφάλι (βάρα με αγά μου να αγιάσω). Νοοτροπία
του Εφιάλτη και του ανθρώπου με την κουκούλα που καρφώνει, που δίνει, που κρύβεται.
Και για να πείσει τον δειλό εαυτό του περί του αντιθέτου, πετάει και λίγη λάσπη
απ’ αυτή που τον περιβάλει και στην οποία απολαμβάνει να κυλιέται. Εξηγούμαι
αμέσως.
BREXIT, GREXIT κλπ. Το άρθρο ήταν εκτεταμένο, γραμμένο από Αμερικανούς
δημοσιογράφους (όχι τσαρλατάνους) και αναφερόταν στην Ισλανδία και τι έκανε ο
Ισλανδικός λαός για να εξαποστείλει τους ύπουλους οικονομικούς δυνάστες του. Το
άρθρο ήταν δυσνόητο σε όσους δεν γνωρίζουν την
οικονομική ορολογία στα Αγγλικά και θεώρησα σωστό να παραθέσω μια μικρή
σύνοψη που περιείχε τις βασικές
γραμμές του άρθρου. Το πρώτο σχόλιο που αναρτήθηκε έλεγε : Γέμισες τον Ψαχνιώτη.
Γέμισαν και οι αποχετεύσεις και
γιατί βάζεις τη φωτογραφία, απορώ». Κανένα όνομα, κανένα επιχείρημα. Στη δεύτερη
ερώτηση του απάντησε ο Σταμάτης. Για την πρώτη του ζήτησα να βγει επώνυμα και με
επιχειρήματα να στηρίξει τη θέση του… Τσιμουδιά, απόλυτη σιωπή… Από σεμνότητα,
όπως δικαιολογούνται μερικοί του ίδιου είδους; ΟΧΙ , φυσικά! Δεν μπορώ να μπω στην
ψυχολογία τους αλλά υποθέτω από ανασφάλεια και φόβο. Το παράδειγμά τους έχει
πέραση και το μιμούνται αρκετοί. Δεν ξέρω ποιος μιμείται ποιόν σ΄αυτό το φαύλο
κύκλο της δειλής λασπολογίας που
δεν απευθύνεται στο θέμα αλλά στον γράφοντα. Στη συνέχεια ξαναμπαίνουν στην τρύπα της ασφαλούς ανωνυμίας. Από
συμπόνια; Για το καλό του τόπου;
Για το διάλογο; Για τη δημοκρατία;
πολλά επικοινωνιακά σφάλματα. Το μεγαλύτερο απ΄αυτά είναι η απόπειρα διαλόγου με
άτομα που δεν θέλουν διάλογο εξ αιτίας του γνωστού επαρχιακού συνδρόμου. Υπήρξαν
και διαφωνίες και διαξιφισμοί με αξιοπρεπείς σχολιαστές –ανώνυμους και
επώνυμους. Η ανωνυμία έχει δυο όψεις: μια της διακριτικότητας και μια του ψυχικού συμπλέγματος. Ένας σωστός
σχολιαστής διατυπώνει τη συμφωνία ή διαφωνία του εξηγώντας ταυτόχρονα τους
λόγους και έτσι βοηθά το αναγνωστικό κοινό να συμμετέχει και να διαμορφώσει
γνώμη. Αν είναι λασπολόγος τότε το μόνο που καταφέρνει είναι να εκτονώσει το
προαναφερθέν σύνδρομο για το οποίο έχουν γραφτεί πολλά ανέκδοτα. Είναι σαν να
τους δείχνεις το φεγγάρι και να κοιτάζουν το δάχτυλο προσθέτοντας σ΄όλα τα
προηγούμενα την υποκουλτούρα, την
κοινωνική αμορφωσιά και την επαρχιωτίλα της χείριστης μορφής. Ο
γράφων έμαθε και δεν θα διαπράξει ξανά το ίδιο λάθος έτσι ώστε να προστατέψει τη
στήλη και όσους την παρακολουθούν. Θα συνιστούσα στους μόνιμους, παθολογικά αντιφωνούντες (4-5 είναι όλοι κι όλοι) να μην
επιχειρήσουν οτιδήποτε- θα είναι άδικος κόπος. Όλα θα φιλτραριστούν δημοκρατικά. Ας
μεταφέρουν την εκτόνωσή τους κάπου αλλού. Τους αφιερώνω τα λόγια του Κάλβου :
«Όσοι το χάλκεον βαρύ χέρι του φόβου
αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία».
γνώμης και να βγαίνουν μπροστά, φανερά. Το ίδιο να συμβουλεύουν και τα παιδιά
τους. Όταν έχουν δίκιο να βγαίνουν και να το διεκδικούν φανερά. Κι όταν έχουν
άδικο να έχουν τη λεβεντιά να το παραδέχονται δημόσια. Πείτε ένα μεγάλο ΟΧΙ ΣΤΟ
ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟ!
τελευταίες μαθητικές, φοιτητικές, γλωσσικές εξετάσεις . Ας χαλαρώσουμε λίγες
μέρες, μαθητές και γονείς. Σας αφιερώνω το πιο καλοκαιρινό τραγούδι που γράφτηκε
ποτέ: Sealed with a kiss. Οι υπόλοιποι… στον Τερλέγκα…