Δυο Ψαχνιώτισσες «πρωταθλήτριες» σε ξένη χώρα
Πριν ένα περίπου χρόνο δημοσίευσε ο Σταμάτης ένα άρθρο για την συμπατριώτισσά μας Σοφία Νάνου (δεξιά) που αρίστευσε στο πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση. Ήταν από τις πιο καλές στιγμές αυτής της ιστοσελίδας να βλέπουμε ένα δικό μας παιδί να παίρνει μια τόσο μεγάλη διάκριση τόσο μακριά από το σπίτι της και την πατρίδα της.
Η δεύτερη περίπτωση ήταν της Χρυσούλας (αριστερά) που κράτησε τα πρωτεία για τέσσερα χρόνια μέχρι τέλους στο πανεπιστήμιο του Έσσεξ. Σαν πατέρας της έχω ένα λόγο παραπάνω να χαίρομαι αλλά το άρθρο δεν γράφεται γι αυτό το λόγο.
Εδώ υπάρχει ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ.
Μέσα στις τρεις δεκαετίες στη διδασκαλία ξένων γλωσσών είχα την τύχη να συνεργαστώ με μαθητές που είχαν τις ίδιες ή και καλύτερες επιδόσεις από τη Χρυσούλα είτε στις ξένες γλώσσες είτε σε άλλα γνωστικά αντικείμενα. Δεν είχαν όμως την αναγνώριση και την δικαίωση που τους άξιζε. Η Χρυσούλα ξεκίνησε τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. Μετά από έξι μήνες απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων και αφού είχε χαθεί ήδη ένα εξάμηνο σπουδών τους κάλεσαν να παραλάβουν συγγράμματα. Όταν πήγε της ανακοίνωσαν ότι δεν είχαν άλλα και θα έπρεπε να περιμένει μέχρι την επόμενη χρονιά!!! Όπως κάθε γονιός, είπα κάτι στα Γαλλικά και της πρότεινα να σηκωθεί να φύγει. Έτσι και έγινε. Εδώ αρχίζουν τα υπόλοιπα ΓΙΑΤΙ.
Φίλες και φίλοι γονείς και μαθητές, μετά λόγου γνώσεως μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν μας
λείπει το πνευματικό DNA ούτε στα Ψαχνά ούτε στην Ελλάδα. Μας λείπουν πολλά άλλα πράγματα. Ζούμε σε μια χώρα που είναι βουτηγμένη στη διαφθορά και την αγένεια. Στη χυδαιότητα και την αδιαφορία. Στη μισαλλοδοξία και την παθητικότητα. Στο φθόνο και το συμπλεγματισμό. Το συναντάμε καθημερινά στoν οικογενειακό κύκλο, στη γειτονιά, στο χωριό, στο σχολείο, στη δουλειά, παντού. Μαζέψτε τα όλα αυτά και θα καταλάβετε γιατί αυτή η χώρα , που ενώ χιλιάδες χρόνια τώρα χαρίζει στην ανθρωπότητα φως και γνώση, έχει πάρει τον κατήφορο όχι μόνο στα οικονομικά αλλά και στα ήθη και αυτό είναι πολύ χειρότερο. Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και πολιτισμική και πάνω απ΄όλα ηθική. Τι σημαινει αυτό πρακτικά; Ότι υπάρχουν εκατοντάδες και ίσως χιλιάδες άλλα παιδιά με τις ίδιες και – γιατί όχι – περισσότερες ικανότητες στο στοιχείο τους από τη Σοφία και τη Χρυσούλα που κινδυνεύουν να χαθούν μέσα στη γενική κατρακύλα που έχει εισβάλει, δυστυχώς, ακόμα και στον ιερό χώρο της παιδείας ξεκινώντας από το δημοτικό και φτάνοντας μέχρι το πανεπιστήμιο. Οικογενειοκρατία, φαυλοκρατία, γραφειοκρατία, κομματοκρατία, αναξιοκρατία και άλλα πολλά που μπορεί να φτάσουν ακόμα και στο σημείο της σεξουαλικής παρενόχλησης. Ίσως αυτό να μην είναι γενικευμένος κανόνας αλλά τα παραδείγματα είναι τόσα πολλά που δεν αφήνουν περιθώρια αντιλογίας. Και όποιος αντέξει.
Η Σοφία και η Χρυσούλα αρίστευσαν σε ένα ξένο τόπο όπου δεν τους ενδιαφέρει αν ένας μαθητής είναι από τα Ψαχνά ή το Λονδίνο. Από την Αίγυπτο ή την Τουρκία. Όλα αυτά μένουν απ΄έξω. Μέσα υπάρχει μόνο η επιστήμη. Έχουν επενδύσει στην παιδεία και γι αυτό κάνουν βήματα μπροστά με την απόσταση μεταξύ μας όλο και να μεγαλώνει. Αν τα δυο κορίτσια ήταν στην Ελλάδα μάλλον δεν θα είχαν την ίδια τύχη. Κάποιος ανιψιός του πρύτανη ή κάποιος τυχοδιώκτης γιος πολιτικού θα είχε πάρει τη θέση τους. Ποια χώρα θα νιώθουν τώρα πια ως πραγματική τους πατρίδα; Μακάρι κάποτε να φτάσουμε κι εμείς στο επίπεδο αξιοκρατίας αυτών των χωρών που μερικές φορές βλακωδώς ειρωνευόμαστε.
Όπως κάθε γονιός θα ήθελα κι εγώ η Χρυσούλα και τα άλλα δυο μου παιδιά να μείνουν στην Ελλάδα και να κάνουν καριέρα. Δυστυχώς ή ευτυχώς μας πρόλαβαν άλλοι και αυτό είναι καλύτερο από το να σαπίζουν άνεργα στον καναπέ βλέποντας Αρναούτογλου ή εναποθέτοντας την τύχη τους στα χέρια της τοπικής και κεντρικής ηγεσίας οι πιο φωνακλάδες από τους οποίους δεν ξέρουν να γράψουν ούτε το όνομά τους. Ξέρουν όμως να συμμαχούν υπόγεια μόνο για την καρεκλίτσα και να παραγκωνίζουν τους άξιους αγωνιστές που πραγματικά θέλουν το καλό του τόπου.
Θα ήθελα από αυτήν εδώ τη στήλη να στείλω ένα μήνυμα σε όλα τα νέα παιδιά που είναι θύματα της ίδιας τους της χώρας. Όταν κάποιος θέλει να γίνει καλός επιστήμονας θα γίνει όπου κι αν σπουδάζει. Είτε στην Πάτρα, είτε στη Θεσσαλονίκη, είτε στο Μόναχο. Από εκεί και πέρα θέλει πολύ ψάξιμο και τόνους υπομονή. Κανένας καλός επιστήμονας δεν πάει χαμένος. Αυτός που πήρε πτυχίο με αντιγραφή ή μέσω κάποιας πολιτικής παράταξης αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί λόγω ανεπάρκειας.
Προς το παρόν η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της. Το καλό και το άξιο είναι υπό διωγμό. Δεν το αντέχει η συμπλεγματική μετριότητα. Και την Ελλάδα την αποτελούμε εμείς οι ίδιοι. Αν δεν αλλάξουμε πορεία, αν δεν κάνουμε στροφή 180 μοιρών, αν δεν αποκτήσουμε αληθινή παιδεία όχι μόνο στο σχολείο αλλά και στο ίδιο μας το σπίτι πολύ φοβάμαι ότι η χώρα που δίδαξε τη γνώση και την αρετή θα πέσει ακόμα πιο χαμηλά και κάτι τέτοιο δεν μας αξίζει. Εύχομαι κάποτε να φύγει η σαβούρα, να αλλάξουν τα πράγματα και όλοι οι νέοι επιστήμονες να γυρίσουν πίσω στις εστίες τους. Πολύ δύσκολο. Το συμπλεγματικό κομμάτι της χώρας κρατάει γερή άμυνα.