Δολοφόνοι και ήρωες
Κάθε μέρα που περνάει, φίλες και φίλοι του psaxna.gr, συνειδητοποιούμε όλο και περισσότεροτο μέγεθος της τραγωδίας που ζήσαμε αυτές τις μέρες. Πολύ μεγάλο το σοκ. Δεν ξεπερνιέται.
Φίλες και φίλοι, είναι τόσο μεγάλη και βαθιά ριζωμένη η σαπίλα στον πολιτικό μηχανισμό που τέτοιου είδους συμφορές είναι φυσικό και επόμενο να συμβαίνουν. Είναι απλά ζήτημα χρόνου.
Το θέμα όμως είναι πολύ πιο περίπλοκο, πολυδιάστατο και πολύπτυχο.
Θέλω λίγο την προσοχή σας.
Στη νομική επιστήμη (ποινικό δίκαιο) υπήρχε από καταβολής της ένα μεγάλο δίλημμα :
Που σταματάει η αμέλεια και που αρχίζει ο δόλος
Τις διάφορες λεπτομέρειες τις διαβάζουμε και τις ακούμε στον τύπο. Στην αλάνθαστη συνείδηση όμως του απλού ανθρώπου υπάρχει πάντα μια βεβαιότητα : ΗΤΑΝ ΕΓΚΛΗΜΑ.
Θα αποφύγω τις τυπικές, νομικές ορολογίες για να γίνω πιο κατανοητός.
Δίνω ένα απλό παράδειγμα νομικού σκεπτικού:
Όταν τρέχεις με 60 χλμ μέσα σε κατοικημένη περιοχή, ξέρεις ότι είναι πολύ πιθανόν να προκαλέσεις ατύχημα και μάλιστα σοβαρό ατύχημα.
Σ΄ αυτή την περίπτωση θα έχουμε ένα σοβαρό έγκλημα εξ αμελείας. Το πόσο βαριά είναι η αμέλεια κρίνεται από τις περιστάσεις.
Όταν, όμως, τρέχεις με 100 μέσα στην πόλη είναι απόλυτα σίγουρο ότι θα προκαλέσεις πολύ μεγάλο ατύχημα.
Σ΄ αυτή την περίπτωση έχουμε μια εξαιρετικά μεγάλη αμέλεια. Δεν είναι δυνατόν κάποιος να αγνοεί τις συνέπειες μιας τόσο μεγάλης ταχύτητας σε κατοικημένη περιοχή.
Σ΄αυτή τη δεύτερη περίπτωση η πολύ βαριά αμέλεια ισοδυναμεί με δόλο.
Δηλαδή έχουμε, στην ουσία, ένα έγκλημα εκ προμελέτης.
Εδώ και 20 χρόνια ήξεραν όλοι οι υπεύθυνοι των σιδηροδρόμων ότι το σύστημα ασφάλειας είναι άχρηστο στα χέρια ανίκανων και επικίνδυνων κομματικών δούλων και αφισοκολλητών. Εδώ και 20 χρόνια είχαν δοθεί τεράστια ποσά από τα ταμεία της ΕΕ (αναφέρθηκε το ποσό των 800 000 000 ευρώ και από άλλους πολύ περισσότερα) για τα συστήματα ασφαλείας που απ΄ ότι φαίνεται δεν επενδύθηκαν ποτέ και κανένας δεν ξέρει που πήγαν. Ήξεραν όμως όλοι τους ότι με τα τρένα κυκλοφορούν εκατοντάδες και χιλιάδες συνάνθρωποι. Ήξεραν όλοι ότι σε περίπτωση ατυχήματος θα έχουμε πολλά θύματα.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ.
Κατά τη γνώμη του γράφοντος και πολλών συνανθρώπων εδώ έχουμε πλήρη επίγνωση των κινδύνων εκ μέρους των “υπευθύνων”. Και δεν είναι μόνο ένας σταθμάρχης. Είναι όλο το διοικητικό και πολιτικό προσωπικό που είναι πάνω από αυτόν.
Επαναλαμβάνω: έχουμε τόσο μεγάλης έκτασης αδιαφορία και αμέλεια που μόνο ως προμελέτη,ως δόλος μπορεί να εκληφθεί. Και ένοχοι θεωρούνται όλοι όσοι εμπλέκονται στη συγκεκριμένη υπηρεσία τα τελευταία 20 χρόνια. Από το σταθμάρχη μέχρι τους υπουργούς και λιγάκι παραπάνω.
Τι τιμωρία τους αξίζει; Ρωτήστε 57 χαροκαμένες οικογένειες να σας πουν.
Φίλες και φίλοι, ανέφερα τη λέξη δόλος πιο πριν. Έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι επί μέρους κράτη (ΗΠΑ κλπ) ή ενώσεις κρατών ( ΝΑΤΟ κλπ ), δεν διστάζουν να θυσιάσουν ψυχές (πολλές ψυχές) για να πετύχουν ανίερους σκοπούς. Όταν χύνεται αίμα η κοινή γνώμη ξεσηκώνεται και ζητά επειγόντως μέτρα. Και τα μέτρα αυτά σημαίνουν χρήμα. Πολύ χρήμα σε ένα διαβολικό και πέρα από τα ανθρώπινα όρια εγκληματικό παιχνίδι.
Εκατοντάδες αιματοβαμμένα εκατομμύρια…
Πολλά ακούγονται. Τρομακτικό να κάνει κάποιος τέτοιες σκέψεις.
Ένα όμως είναι σίγουρο. Ότι η ανθρώπινη παραφροσύνη και σατανικότητα δεν έχουν όρια.
Ο Ελληνικός λαός απαιτεί κάθαρση και τιμωρία. ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.
Και πάμε στη άλλη όψη του νομίσματος.
Είδαμε νέους ανθρώπους να αδιαφορούν για τη ζωή τους και να πέφτουν στη φωτιά για να σώσουν φίλους, συνταξιδιώτες και άγνωστους συνανθρώπους.
Από τη μια η άρρωστη σαπίλα σε όλη της την έκταση και από την άλλη όλο το μεγαλείο της ψυχής νεαρών ηρώων και απλών ανθρώπων.
Από τη μια η Ελλάδα του βόθρου και από την άλλη η Ελλάδα του ουρανού.
Από τη μια η οργή που ξεχειλίζει και από την άλλη η ελπίδα που παρηγορεί.
Στο όνομα των αθώων θυμάτων και για την τιμή των νεαρών ηρώων, όλη η χώρα απαιτεί να αποδοθεί δικαιοσύνη και οι ένοχοι να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει.
Β. Παπαμιχαήλ