«Δήμος Διρφύων Μεσσαπίων: Η απέραντη μοναξιά των μικρών χωριών»
Πόσοι είναι ευχαριστημένοι με τον Καλλικράτη; Κανένας.
Όσοι είναι από 35 χρονών και πάνω θα θυμούνται τις παλιές καλύτερες μέρες της τοπικής αυτοδιοίκησης όταν όσοι είχαν δοσοληψίες με το δημόσιο έτρεχαν στον πρόεδρό τους. Τον άνθρωπο που γνώριζαν και που είχαν ψηφίσει. Το γείτονά τους και φίλο και συγγενή. Τώρα δεν έχουν που να πάνε. Εκείνη η άμεση σχέση με τον αρμόδιο έχασε οριστικά την δύναμή της. Πρώτα ήρθε η κυβέρνηση του Σημίτη που στο όνομα του εκσυγχρονισμού και για να δικαιολογήσει την άχρηστη παρουσία της έφτιαξε τον Καποδίστρια προς μεγάλη απογοήτευση των μικρών κοινοτήτων. Αργότερα ήρθε ένας άλλος τυχοδιώκτης της πολιτικής και έκανε το σύστημα ακόμα πιο «σύγχρονο» με τον Καλλικράτη δίνοντας τη χαριστική βολή στην μικρή αυτόνομη κοινότητα. Τώρα ο κάτοικος του μικρού χωριού είναι ένας ανώνυμος μέσα σε ανώνυμους. Τώρα η μοίρα του χωριού του εξαρτάται από το κεφαλοχώρι. Δεν έχει δικό του προϋπολογισμό και δεν μπορεί να κάνει κουμάντο στην κατανομή των κονδυλίων.
Αυτά δεν ισχύουν μόνο για το δικό μας δήμο αλλά για τους περισσότερους δήμους στην Ελλάδα. Ας δούμε τι γίνεται στη γειτονιά μας.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει έστω και ένας κάτοικος μικρού χωριού που να είναι ικανοποιημένος. Βασική αρχή του ιστότοπου είναι να αποφεύγουμε χυδαίες εκφράσεις. Ο Σταμάτης το καταφέρνει. Ο γράφων προσπαθεί αλλά είναι τρομερά δύσκολο να χαρακτηρίσεις το σύστημα της κρατικής διοίκησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης χωρίς να χρησιμοποιήσεις «ευχολόγιο». Υπάρχουν βεβαίως συνδημότες που ασκούν τα καθήκοντα του δημοτικού συμβούλου ή προέδρου κοινότητας καλοπροαίρετα και φιλότιμα. Έχουν γίνει αναφορές στο παρελθόν και θα γίνουν ξανά στο μέλλον γιατί πραγματικά είναι λεβέντες και το αξίζουν . Είναι όμως λίγοι. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι απελπιστικά ανεπαρκείς. Άσχετοι με τη δημόσια διοίκηση, χωρίς καμιά γνώση ή επίγνωση του ρόλου τον οποίο τους εμπιστεύτηκαν οι απλοί δημότες. Χωρίς όραμα, χωρίς γνώση, χωρίς δυναμική, χωρίς αρχές και πολιτικό ήθος, χωρίς ορίζοντες, χωρίς την εμπειρία του «άλλου», του καλύτερου, του προοδευτικότερου, χωρίς πρόταση, χωρίς θέληση, χωρίς αυταπάρνηση, χωρίς πυγμή, χωρίς προοπτική, χωρίς κοινωνική φιλοδοξία, χωρίς έμπνευση, χωρίς πλάτες που να σηκώνουν το φορτίο το οποίο υποτίθεται ότι προσφέρθηκαν να σηκώσουν, ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ. Άνθρωποι που δεν έχουν πάρει μυρωδιά πόσο πίσω έχει μείνει ο ευρύτερος δήμος σε σύγκριση με άλλους δήμους όπως ο γειτονικός δήμος Μαντουδίου – Λίμνης – Αγ. Άννας. Άνθρωποι που δεν μπορούν να σταθούν πουθενά αλλού εκτός από κάνα δυο καφετέριες της πλατείας όπου έχουν διαμορφώσει μια αποκομμένη επαρχιώτικη νοοτροπία που αγνοεί και αποφεύγει το καλύτερο όπως ο διάβολος το λιβάνι. Άνθρωποι που νομίζουν ότι εκπροσωπούν μια ποδοσφαιρική ομάδα. Ας αποφύγουμε τις συγκρίσεις με άλλους δήμους της Ελλάδας γιατί θα ντροπιαστούμε. Λασποχώρι ήμασταν και λασποχώρι θα παραμείνουμε παρασύροντας σ΄αυτή την πορεία και τις μικρές κοινότητες που δεν φταίνε σε τίποτα.
Σκληρά λόγια, φίλες και φίλοι. Πρέπει όμως να κοιτάξουμε την πραγματικότητα κατάματα. Ποιός κάτοικος του Θεολόγου, του Πισσώνα, της Στενής και της Νεροτριβιάς αισθάνεται ότι είναι συνδημότης με έναν Ψαχνιώτη; ΚΑΝΕΝΑΣ! Τι έχει γίνει μέχρι τώρα για να νιώσουν αυτοί οι συνάνθρωποι ότι δεν ανήκουν σε δεύτερη, τρίτη κατηγορία δημοτών; ΤΙΠΟΤΑ. Πότε ένιωσαν ότι θα πάνε στο κεφαλοχώρι και θα είναι σαν στο σπίτι τους; ΠΟΤΕ. Υπάρχουν άνθρωποι από το Μίστρο που δεν έχουν έρθει και δεν θέλουν να έρθουν ποτέ στα Ψαχνά. Τι να κάνουν; Τι να δουν; Σε ποιόν να μιλήσουν; Ποιος νοιάστηκε να τους δημιουργήσει ένα αίσθημα ότι υπάρχουν κοινά προβλήματα, κοινοί αγώνες , κοινή πορεία και προοπτική; Ότι όλοι οι δημότες είναι ίσοι και το ίδιο σεβαστοί στην αντιμετώπισή τους; Ότι τα προβλήματά τους είναι και δικά μας; Ότι αποτελούμε μια ευρύτερη οικογένεια με κοινούς στόχους; Μια οικογένεια χωρίς ανόητες και επαρχιώτικες προκαταλήψεις;
Υπάρχει μεγάλη απογοήτευση στα χωριά του Δήμου. Η κεντρική αυτοδιοικητική συμπεριφορά απέναντί τους παίζει μεταξύ πλήρους αδιαφορίας και πολιτικής υποκρισίας. Το μέλλον και η μοίρα τους δεν είναι σε χέρια που μπορούν να δώσουν απαντήσεις και προοπτικές. Δύσκολα τα πράγματα. Δεν θα αργήσει η ώρα που το σύστημα θα αρχίσει να τρίζει από τα θεμέλιά του.
Ψιλά γράμματα, φίλοι αναγνώστες. Ψιλά αλλά τόσο αυτονόητα για όσους έχουν επίγνωση της θέσης και της αποστολής τους. Ψιλά αλλά και τόσο δυσνόητα για τους ανυπαίτια ανεπαρκείς.
Το θέμα είναι ύψιστης σημασίας. Η στήλη έχει αποδεδειγμένα κάνει προτάσεις και δεν μένει σε μια στείρα θεωρητικολογία. Φυσικά δεν έχει λάβει ποτέ – ΠΟΤΕ – απάντηση από κανένα. Θα επανέλθουμε στο θέμα με συγκεκριμένες προτάσεις αρκετές φορές.
Επαναλαμβάνουμε ότι το βήμα του psaxna.gr είναι ανοικτό σε όλους τους κατοίκους του ευρύτερου Δήμου χωρίς καμιά εξαίρεση. Όλες οι απόψεις, είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν , προβάλλονται αρκεί να είναι τεκμηριωμένες.
Β. Παπαμιχαήλ
ΥΓ. Τη μέρα που γραφόταν αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε ένα σχόλιο του Γιώργου Καρλή στο οποίο εξέφραζε την αγανάκτησή του για τον τρόπο λειτουργίας και αποδοτικότητας του Δήμου Διρφύων – Μεσσαπίων. Ελπίζουμε κάποιος , κάποτε να φιλοτιμηθεί να απαντήσει στις τοποθετήσεις συνδημοτών όπως ο Γιώργος που έχουν εμπειρία και σοβαρό λόγο γνώσης σε θέματα αυτοδιοίκησης.