Χριστούγεννα 2020: Για όσους πιστεύουν στον Θεό ή στον άνθρωπο (αφιερωμένο στην οικογένεια του Τηλέμαχου Τσιμηρίκα)
Χριστούγεννα 2020, φίλες και φίλοι, “κι ήταν όλα σιωπηλά, γιατί τα ΄σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά”.
Πάνε πέντε χρόνια, φίλοι του psaxna.gr, όταν μαζί με το Σταμάτη ξεκινήσαμε μια διαφορετική επικοινωνία με τους δημότες της περιοχής.
Ένα από τα πρώτα μου άρθρα, παραμονές Χριστουγέννων, αναφερόταν στη θυσία του δεκαπεντάχρονου ήρωα Τηλέμαχου Τσιμηρίκα από τη Μεσορόπη Καβάλας. Εύχομαι εκείνη η θυσία να γίνει δίδαγμα και ευαγγέλιο για όσους θέλουν να κρατήσουν την ψυχή και την ευλάβεια του ελεύθερου ανθρώπου, του πραγματικού ανθρώπου.
Διαβάστε τι γράφαμε σε ένα απόσπασμα από το άρθρο εκείνης της εποχής .
“…πριν τρία χρόνια – αρχές Δεκεμβρίου – έγινε μια άλλη θυσία στη Μεσορόπη Καβάλας. Δεν θυμάμαι το όνομα της οικογένειας αλλά όλη η Ελλάδα θυμάται την τραγωδία.
Ήταν τότε που μια ομάδα ανθρωπόμορφων τεράτων σαν το Στουρνάρα αποφάσισαν μέσα σε μια νύχτα με τη μέθοδο του γράψε- σβήσε να αυξήσουν την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης τέσσερις φορές πάνω από την πραγματική του αξία για να τα “πάρουν” από τους πονηρούς Έλληνες.
Στην προσπάθειά της να μην ξεπαγιάσει η δεκαμελής οικογένεια χρησιμοποίησε μια παλιά ξυλόσομπα. Κάποια στιγμή έπιασε φωτιά. Τα δυο από τα μικρότερα παιδιά βρέθηκαν να καίγονται απομονωμένα. Ο δεκαπεντάχρονος Τηλέμαχος έπεσε στη φωτιά για να τα σώσει.
Δεν τα κατάφερε.
Κάηκαν και τα τρία παιδιά μαζί μέσα σε ένα σφιχταγγάλιασμα, πανανθρώπινο σύμβολο αυταπάρνησης και αδερφικής αυτοθυσίας.
Σαν το παλιό παραμύθι του πελαργού με τα πελαργόπουλα.
Υπάρχει εδώ όμως και μια άλλη πτυχή αυτής της τραγικής ιστορίας.
Εδώ έχουμε ένα πολιτικό, ηθικό και νομικό έγκλημα.
Όταν οι δωσίλογοι ψευτοοικονομολόγοι και συνεργάτες των εκβιαστών συνυπέγραφαν αυτές τις αποφάσεις ήξεραν ότι θα προκαλέσουν μεγάλο κακό. Κάπου θα έσκαγε. Σίγουρα όχι στο δικό τους σπίτι αλλά κάπου αλλού, σε κάποιο φτωχό μέρος της χώρας.
Δεν έχουμε εδώ μια περίπτωση ανωτέρας βίας ή απλής αμέλειας. Εδώ έχουμε περίπτωση βαριάς αμέλειας, δηλαδή δόλο.
Κάποιοι πρέπει να τιμωρηθούν για το κακό που προκάλεσαν. Η πολιτεία όμως που διαθέτουμε δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί μ΄αυτό το γεγονός που αποτελεί την επιτομή της σύγχρονης Ελληνικής δυστυχίας. Είχε όμως το χρόνο να τρέχει στα σκυλάδικα να εκτονώσει τα απωθημένα συμπλέγματά της.
Αν θυμάμαι καλά το μόνο που έγινε ήταν η αναβολή ενός ποδοσφαιρικού αγώνα παιδικών ομάδων από τις τοπικές αρχές.
Με τέτοια πολιτεία δεν υπάρχει καμιά απολύτως ελπίδα. Η ελπίδα υπάρχει μόνο μέσα σε τέτοιες ηρωικές οικογένειες. Ελπίδα υπάρχει όταν φύγουμε από το εγώ και πάμε στο εμείς (Στάινμπεκ, τα Σταφύλια της Οργής).
Θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μου να στηθούν μνημεία παντού, σε όλα τα σχολεία, σε όλες τις πλατείες με τα τρία παιδιά έτσι ώστε να τα βλέπουν όλοι και να αναλογίζονται πως μπορεί να αναγεννηθεί ένα έθνος μέσα από τα συντρίμμια του.
Θα ήθελα αυτές τις μέρες που έρχονται, τώρα που τα συναισθήματα χαράς και πίκρας γίνονται πιο έντονα, να στείλω ένα μήνυμα στους γονείς και τα αδέρφια αυτών των παιδιών από αυτή τη μικρή γωνιά της Ελλάδας.
Όχι για να τους παρηγορήσω γιατί δεν το χρειάζονται. Αυτοί έβγαλαν ήρωες. Δεν έχουν ανάγκη από παρηγοριές. Άλλωστε είναι δεδομένο. Του ήρωα η μάνα κλαίει. Του υποκριτή και του δειλού και του φευγάτου δεν κλαίει.
Θέλω να τους στείλω ένα μήνυμα για να ελαφρύνω όσο γίνεται τις τύψεις που έχω και το μερίδιο της ενοχής που μου αναλογεί ως συνυπεύθυνος πολίτης για όσα διαδραματίζονται.
“Μακάρι τα παιδιά μου και τα παιδιά όλου του κόσμου να μοιάσουν στα παιδιά αυτής της οικογένειας”.
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι και τα υπόλοιπα μέλη αυτής της οικογένειας είναι το ίδιο ήρωες σε αρχές, σε αξίες και σε ανθρωπιά.
Είμαι σίγουρος ότι όταν οι τρεις παιδικές ψυχές περνούσαν την πύλη του παραδείσου, όλοι οι άγγελοι και οι άγιοι μαζί θα υποκλίθηκαν με σεβασμό κάνοντάς τους χώρο να διαβούν για να πάνε κάπου ψηλά, πολύ ψηλά στην πιο όμορφη γωνιά του ουρανού όπου τους περίμενε με ένα χαμόγελο στα χείλη και μια αγκαλιά γεμάτη λουλούδια η άλλη τους μητέρα.
Η μεγάλη μητέρα όλου του κόσμου.
Ακόμα κι ο ίδιος ο θεός θα ράγισε.”
Εύχομαι σε όλους υγεία και κουράγιο.
Β. Παπαμιχαήλ