«Το δίχτυ»: Απόσπασμα από το πρώτο βιβλίο του Ψαχνιώτη Γιάννη Μαρκουίζου
Μια ιστορία που δείχνει την πορεία της κοινωνίας, την παγκοσμιοποίηση του εγκλήματος, την αναζήτηση της γενικότερης παθογένειας, την προσπάθεια του ατόμου να βρει τον εαυτό του σε ένα κλίμα αλλαγών, τις οποίες συχνά δεν μπορεί να ελέγξει…..
(Περιγραφή βιβλίου: Νικόλαος Σπ. Καρατζάς Ιστορικός Αρχαιολόγος)
Απολάυστε ένα απόσπασμα από τις πρώτες γραμμές ενός εξαιρετικού πραγματικά βιβλίου..
“Το δίχτυ”
“Βασανίστηκα πολύ με την σκέψη να γράψω την ιστορία μιας γυναίκας. Είναι η φωνή που πάντα μου υπενθυμίζει ότι πρέπει να τα αναφέρω όλα αυτά. Είναι ότι, πως μια ζωή μπορεί να μετατραπεί σε εφιάλτη. Βέβαια, τίποτε δε συμβαίνει από την μια στιγμή στην άλλη. Εκείνο το απόγευμα λοιπόν, ο ουρανός έδειχνε απειλητικός και βαρύς, γιατί είχε στο νου του να αφήσει να πέσει ελεύθερο, πολύ από το νερό, που φύλαγε εκεί πάνω, μέσα στα δικά του μαύρα σύννεφα. Σκεπτόμουν, ότι σε λίγο έπρεπε να πλησιάσω πιο κοντά στο σημείο του ραντεβού, που είχα συμφωνήσει να συναντηθώ με την Μιράντα. Αυτό το μέρος ήταν ένα Γιουθ-Χοστελ, περίπου στη μέση της Χααρλεμστρασε, στο κέντρο του Άμστερνταμ. Οι πρώτες χοντρές ψιχάλες άρχισαν να πέφτουν με φόρα, παντού. Καλύτερα να πηγαίνω. Έτοιμος να περάσω τον δρόμο ανάμεσα από τις ψιχάλες, όταν ένα χέρι με κράτησε λίγο σφιχτά από τον καρπό και αναγκάστηκα να γυρίσω το κεφάλι. Ο Ομάρ, το μαροκινό φίδι, με το γνωστό καπελάκι του, κι ένα γελάκι συνενοχής.
-Τι έγινε; ρώτησε.
-Τα πουλήσατε τα ποδήλατα; Τράβηξα με δύναμη πίσω το χέρι μου.
-Δεν είναι καλή ώρα αυτή Ομάρ, δεν κλέβω εγώ ποδήλατα. Κόφτο -φακ οφ!!!
Αν πέσεις και σε πιάσει στο στόμα του ο Ομάρ, δύσκολα θα περπατήσεις ελεύθερα, από την Νταμ-πλειν έως κάτω την Χααρλαμερ-πλειν. Βεβαία έχει λίγο δίκιο. Στο εστιατόριο που συχνάζω και βοηθώ μερικές φόρες τα βράδια, έρχονται σαν κανονικοί πελάτες, δυο κλέφτες ποδηλάτων.
Ο Βίλεμ και ο Γέρουν, πουλάνε στον κλεπταποδόχο 25 γκίλντερ το ποδήλατο περίπου. Έτσι μ’ αυτόν τον τρόπο, ενθουσιάζονται με το Ελληνικό φαγητό στο Ακρόπολις ρεστοράν. Βεβαία, εγώ δεν έχω καμία σχέση μ’ αυτούς τους δυο. Αυτοί ότι και να κάνουν είναι πελάτες. Όλοι κάτι κάνουν εδώ στο Άμστερνταμ. Ο Ομάρ θέλει να με μπλέξει μ’ αυτούς για να μπορεί να με εκβιάζει. Εμένα, όπως και άλλους αρκετούς.
Έτσι ζει, από τις εισφορές των ενόχων, για να κρατάει το στόμα του κλειστό. Αλλά αυτός το ανοιγοκλείνει.”
Συνεχίζεται….
Συγγραφέας: Γιάννης Μαρκουίζος