«Σταμάτης Ρουσόδημος-Βαγγέλης Παπαμιχαήλ: Τέσσερα χρόνια παράλληλη πορεία»

“Ισχύς μου η αγάπη του λαού”, λέει ένα πολιτικό σλόγκαν.

Στις 21 Σεπτεμβρίου 2015 ξεκίνησε πειραματικά μια συνεργασία με το Σταμάτη. Το πρώτο άρθρο είχε τίτλο “ Η Αβάσταχτη Τραγικότητα των Εκλογών”. Αναφερόταν στις κοινοβουλευτικές εκλογές που θα γίνονταν λίγες μέρες αργότερα.
Η συνεργασία αυτή, φίλες και φίλοι του psaxna.gr, πέρασε μέσα από πολλές φάσεις και συχνότητες. και παρά την πολεμική που δέχτηκε κατά καιρούς συνεχίζεται με τον ίδιο ρυθμό, την ίδια ένταση, τον ίδιο στόχο. Η αποδοχή από το κοινό ήταν σε γενικές γραμμές πολύ θετική. Ο λόγος της στήλης και του ιστότοπου ξεπέρασε τα στενά όρια του δήμου και διαβάστηκε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας και αυτό φάνηκε από τις πολλές κοινοποιήσεις των θεμάτων από ιστολόγια σε όλη την Ελλάδα. Το feedback που παίρναμε κατά καιρούς ήταν πολύ ενθαρρυντικό. Αυτό μας δίνει το κουράγιο να συνεχίσουμε την προσπάθεια και να γίνουμε ακόμα καλύτεροι.
Με το Σταμάτη μας χωρίζουν πολλά πράγματα: από ηλικιακά (ας μη λέμε λεπτομέρειες) μέχρι υπαρξιακά και βάλε. Κοινή γραμμή, ο απόλυτος σεβασμός στην ταυτότητα και την ελευθερία του λόγου. Ούτε ο Σταμάτης ούτε ο γράφων ξέρει τι θα αναρτήσει ο άλλος. Δεν υπάρχει καμιά προσυνεννόηση, κανένα παρασκήνιο. Συναντιόμαστε αραιά και πού στο καφέ του Γιάννη και του Λάμπρου μαζί με το Γιώργο Βερυκοκάκη για καμιά μπίρα. Και εδώ είναι όλη η ομορφιά αυτής της προσπάθειας. Βασική αρχή του ιστότοπου είναι να μην υπηρετούμε, να μην προμοτάρουμε και να μη φοβόμαστε κανένα. Κι εδώ ο Σταμάτης έδειξε πολλή μαγκιά. Ακόμα και στις εκλογές που ήταν υποψήφιος, δεν μερολήπτησε. Κράτησε ισορροπίες και μετά τις εκλογές εξακολουθεί να είναι ακόμα πιο δίκαιος. Δύσκολο πράγμα στην εποχή μας και ακόμα πιο δύσκολο στον τόπο μας που δεν έχει βάλει ακόμα την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την αλήθεια και τη δικαιοσύνη στη κορυφή των αξιών μένοντας εγκλωβισμένος σε νοοτροπίες και πρακτικές επαρχίας άλλων εποχών. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα.

Η πορεία αυτή των τεσσάρων χρόνων δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Και ο Σταμάτης και ο γράφων αποτελούν για μερικούς κόκκινο πανί. Επικριθήκαμε, πετροβοληθήκαμε, καθυβριστήκαμε, λασπολογηθήκαμε και χτυπηθήκαμε με μένος. Ένα ανεξήγητο για μας μένος που δεν είναι ούτε στο χαρακτήρα, ούτε στην παιδεία, ούτε και στη μεθοδολογία του ιστότοπου. Το μεγάλο μας παράπονο είναι ότι πολλές από αυτές τις επιθέσεις ήταν ανώνυμες, δειλές, προκατειλημμένες, αστήρικτες αλλά και τόσο αμελητέες κι ανώδυνες. Βασικά τους ξέραμε αλλά σεβαστήκαμε το δικαίωμα στην μιζέρια της κουκούλας. Σχόλια γεμάτα από συμπλέγματα, αμορφωσιά, χυδαιότητα, επαρχιωτίλα, δωσιλογία και εμπάθεια ακόμα και από το γυναικείο πληθυσμό. Σχόλια που είχαν στόχο τους γράφοντες και όχι το θέμα. Σχόλια που φανερώνουν το ακαταλόγιστο του σχολιαστή. Δεν έχει σημασία αν αυτό το ποσοστό είναι ασήμαντο έως ελάχιστο. Σημασία έχει ότι υπάρχει και δηλώνει παρουσία με τρόπο που δεν τιμά ούτε τον εαυτό τους ούτε αυτούς που τους διαβάζουν. Υπήρξαν στιγμές που θα νόμιζε κανείς ότι βρίσκεται σε σκυλάδικο ή σε κάποιο τεκέ της δεκαετίας του 50 ή, ακόμα χειρότερα, στην κρυφή πόρτα κάποιου γραφείου πληροφοριών. Και για να γίνω πιο σαφής ως προς το τελευταίο, γνωρίζαμε ότι πολλά από τα γραφόμενα στέλνονταν από συγκεκριμένα άτομα σε πολιτικούς, σε κόμματα και σε όλο αυτό το σκουπιδαριό του οποίου αποτελούν, απαραίτητο, αναπόσπαστο και βρώμικο εργαλείο. Δεν ανήκουμε σ΄αυτή τη σχολή σκέψης και πράξης και αυτό έχει περάσει στις συνειδήσεις των επισκεπτών του ιστότοπου.

Φίλες και φίλοι, το psaxna. gr το επισκέπτονται και το διαβάζουν ακόμα και μικρά παιδιά. Τουλάχιστον αυτό οφείλουμε να το σεβαστούμε. Δεν έχουμε τη φιλοδοξία να μονοπωλήσουμε την ορθή άποψη, ούτε διεκδικούμε το αλάνθαστο. Ότι γράφεται, γράφεται επώνυμα, ανοικτά και υπεύθυνα. Παράξενο και ασυνήθιστο για έναν τόπο όπου πρυτανεύει ακόμα η πισώπλατη διαβολή και το τατσιλίκι της χωριάτικης συκοφάντησης. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε εκτεθειμένοι στη δημόσια κριτική και το μόνο που επιθυμούμε είναι κάτι αντίστοιχο απ΄όσους διαφωνούν. Έτσι, για χάρη του fair play. Όλοι έχουν το δικαίωμα στην άποψη, στη διαφωνία και στην κριτική. Έχουν όμως και ηθική να υποχρέωση να κινούνται επώνυμα σε ένα αξιοσέβαστο επίπεδο που θα μας κάνει όλους βγάλουμε το καπέλο μπροστά στο σωστό και στο αληθές. Αλλιώς θα δίναμε την εντύπωση ενός ευκαιριακού και επιφανειακού ιστότοπου του χαβαλέ με βραχυχρόνιες ή καιροσκοπικές προοπτικές.

Το βήμα ήταν και θα είναι ανοικτό σε όλους και σε όλα. Πιστεύουμε ότι έτσι βάζουμε ένα λιθαράκι για ένα καλύτερο αύριο που ο τόπος πραγματικά δικαιούται. Όποιος έχει αντίρρηση μπορεί ελεύθερα να την προβάλει.

Καλή συνέχεια, φίλε και συνοδοιπόρε Σταμάτη. Έχουμε πολλά να πούμε ακόμα. Όσοι επιθυμούν ας ακολουθήσουν.

Στο επόμενο άρθρο θα παρουσιάσουμε δυο προτάσεις του φίλου και συνδημότη Στάθη Παντελάκη που θέλει ανιδιοτελώς να συμβάλει στην αναβάθμιση του τόπου. Αξίζει να το διαβάσετε.

Β. Παπαμιχαήλ

ΥΓ. Όσοι επιθυμούν να θυμηθούν πως ξεκίνησε η αρθρογραφία ας πληκτρολογήσουν : Βαγγέλης Παπαμιχαήλ/ Η αβάσταχτη τραγικότητα των εκλογών.