Ποιος είναι τελικά ο καλός Δήμαρχος; (Ένα μάθημα από την Ναύπακτο)

Το άρθρο που θα διαβάσετε, φίλες και φίλοι του Psaxna.gr,  αναρτήθηκε στο σάιτ Νafsweek της Ναυπάκτου.

Λέει , λοιπόν, το άρθρο ανάμεσα σε άλλα:

“Δύσκολη απάντηση, καθώς δεν είναι ένα αλλά πολύ περισσότερα τα χαρακτηριστικά, τα προσόντα και οι αρετές που πρέπει να διαθέτει κάποιος για να χαρακτηριστεί καλός δήμαρχος.

Η απάντηση κρύβεται μάλλον σε κάτι  πολύ πιο ουσιαστικό, στην ικανότητά που έχει ή δεν έχει κάποιος να ασκεί επιρροή και να εμπνέει τους γύρω του δημιουργώντας τους εν τέλει την επιθυμία να τον ακολουθήσουν σε κάθε  του προσπάθεια, όσο δύσκολή και αν φαντάζει αυτή.

Αυτή η ικανότητα είναι πάλι αποτέλεσμα  μιας σειράς χαρακτηριστικών που όλα μαζί συνθέτουν μια ακέραιη προσωπικότητα.

Μεταξύ αυτών των χαρακτηριστικών είναι η ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ.

Η αξιοπιστία όσο δύσκολα κερδίζεται, τόσο εύκολα χάνεται. Επί πλέον αποτελεί και ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία πάνω στο οποίο βασίζεται η επιτυχία κάθε υγιούς οργανισμού ή ομάδας.

Με αυτά τα δεδομένα, ο ηγέτης οφείλει να είναι πάντα ειλικρινής προς τους υφισταμένους του και να σέβεται τις υποσχέσεις που τους δίνει.

Επόμενο κύριο χαρακτηριστικό είναι η ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ που διασφαλίζει ότι ο δήμαρχος

ΔΕΝ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΑΛΛΟΤΡΙΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ και λογικές κάτι που φυσικά συνεπάγεται την καθαρότητά του από οικονομικές ατασθαλίες ή τη συγκάλυψή τους. Καθαρά χέρια, δηλαδή, τόσο τα δικά του όσο και των συνεργατών του.

Άλλο χαρακτηριστικό είναι η ετοιμότητα να ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΕΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ. Αν η καθαρότητα αρχίζει και τελειώνει στο πρόσωπο του δημάρχου, η ετοιμότητα να συγκρουστεί με το κατεστημένο επεκτείνεται και πέραν αυτού. Ένας δήμαρχος είναι πολύ πιθανόν  να βρεθεί αντιμέτωπος με αρκετές προκλήσεις εντός κι εκτός του δήμου. Πρακτικές που δεν συνάδουν (απόλυτα) με τη νομιμότητα, αλλά έχουν παγιωθεί και εδραιωθεί μέσα στο χρόνο, αποφάσεις βάσει προσωπικών σχέσεων και συμφερόντων αντί του γενικού καλού, ενέργειες με το άρωμα της συνδιαλλαγής παρά του ορθολογισμού, είναι μόνο μερικά από τα κατάλοιπα  του κατεστημένου που (πιθανόν να έχει)  να αντιμετωπίσει ένας δήμαρχος. Και απλώς και μόνο, λόγω του ότι ένας δήμαρχος έχει εκλεγεί ζητώντας την ψήφο των δημοτών του, δεν έχει το δικαίωμα να σφυρίζει αδιάφορα απέναντι στο κατεστημένο, έστω κι αν ο ίδιος (ενδεχομένως) να μην είναι ενεργά μέρος αυτού… Η ΤΥΧΟΝ  ΑΝΟΧΗ ΤΟΥ ΟΜΩΣ  ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΕΞΥΠΑΚΟΥΕΤΑΙ  ΩΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό καλού δημάρχου είναι η ικανότητά του ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΊ.

Η αρετή αυτή  τα τελευταία χρόνια έχει παρεξηγηθεί, έχει αλλοιωθεί, καθώς πλέον οι επικοινωνιακές αρετές του δημάρχου μετριούνται με τις δημόσιες εμφανίσεις του στα καφενεία και τις πλατείες, με τη χαλαρή   ψιλοκουβεντούλα, με τις πολλές  φωτογραφίες, δηλώσεις και δελτία τύπου για τα οποία  φροντίζει το  επικοινωνιακό  επιτελείο που στελεχώνεται από ειδικούς συμβούλους και συνεργάτες στα θέματα προβολής και  επικοινωνίας.

Η ουσιαστική επικοινωνία έχει να κάνει με την ικανότητα του δημάρχου να περνά  το μήνυμα της αποτελεσματικής και χρηστής διοίκησης  σε όλα τα επίπεδα ξεκινώντας από την ομάδα του και φτάνοντας σε όλους τους υπαλλήλους του δήμου.  Και η ικανότητα επικοινωνίας δεν περιορίζεται μόνο στο να δίνει το μήνυμα αλλά και να ελέγχει κατά πόσο αυτό το μήνυμα γίνεται  καθημερινά πράξη. Όταν το εσωτερικό περιβάλλον του δήμου έχει εκλάβει σωστά το μήνυμα, αυτό φτάνει και στο εξωτερικό περιβάλλον, σε προμηθευτές, σε εργολάβους αλλά και σε δημότες, που πάντα πιέζουν για προσωπική εξυπηρέτηση.

Δεν είναι τα μόνα χαρακτηριστικά που κάνουν τον καλό δήμαρχο, αποτελούν όμως τη βάση για μια αποτελεσματική θητεία, για μια περίοδο που ο δήμος λειτουργεί σωστά και η κοινωνία θα απολαμβάνει έργα και υπηρεσίες που κάνουν πιο ποιοτική την καθημερινότητα”…

Φίλες και φίλοι, πρέπει να ανέβουμε πολλά σκαλιά για να φτάσουμε στο  επίπεδο πολιτικής σκέψης της Ναυπάκτου. Προς το παρόν τα μόνα  πολιτικά κριτήρια στον τόπο μας είναι τα ούζα και τα τσίπουρα στην πλατεία με βλακώδεις συζητήσεις καφενείου και οι συμφωνίες στο παρασκήνιο για το τι θα κερδίσει ο κάθε σύμβουλος της προσκολλήσεως όταν και αν κερδίσουν τις εκλογές. Μερικοί μάλιστα τα ζητούν από πριν. Για τις βενζίνες,  για τα μικροέξοδα, για τα χαμένες εργατοώρες, για τη “θυσία” που θα κάνουν και κάτι άλλα τέτοια της πικρής, αποκαρδιωτικής     απογοήτευσης.  Φανταστείτε τι θα γίνει μετά…

Ξέρω καλά τι σας λέω.

Οι ηθικές αξίες της ανιδιοτελούς υπηρεσίας για την πρόοδο του Δήμου είναι στην τελευταία βαθμίδα. Κάτι σαν είδος υπό εξαφάνιση.

Το προσωπικό συμφέρον πάνω απ΄ όλα.

Αλίμονό μας.

Πόσα χρόνια, είπατε, είμαστε πίσω;

Λίγα λέτε.

Β. Παπαμιχαήλ