“Ο ΤΡΟΒΑΔΟΥΡΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ..” ( ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ)
Σταμάτης Κ. Ρουσόδημος
Posted On 12 Νοεμβρίου 2016
1
«Εδώ σωπαίνουν τα πουλιά, σωπαίνουν οι καμπάνες…». Έτσι ξεκινάει ο Ρίτσος έναν από τους ύμνους του. Το μήνυμά του είναι πολιτικό, όχι ερωτικό. Θα ταίριαζε όμως στη σημερινή μέρα σαν εισαγωγή σε μια μεγάλη απώλεια. Αν ήμουνα Τσιτσάνης θα έλεγα « Βαριά σεκλέτια έχω απόψε…». Αν ήμουνα Παπάζογλου θα τραγουδούσα « Ραγίζει απόψε η καρδιά…». Μα, επειδή πέταξε η ψυχή ενός Εβραίου; Ναι.
Πολλά τα προβλήματα και θεόρατα, φίλοι αναγνώστες. Δεν λύνονται, δεν ξεπερνιούνται. Ας κρατήσουμε λίγων ημερών σιωπή, τιμής ένεκεν.
Ο Λέοναρντ Κοέν δεν ήταν Εβραίος. Αν ζούσε στην Αρχαία Ελλάδα θα ήταν φίλος με την Σαπφώ και τον Αλκαίο. Θα τραγουδούσε το «Έρως ανίκατε μάχαν» του Σοφοκλή. Αν ζούσε στο μεσαίωνα θα τραγουδούσε μαδριγάλια με στίχους του Φρανσουά Βιγιόν. Έζησε όμως στην εποχή μας και τραγούδησε τον εαυτό του. Τραγούδησε τα πουλιά πάνω στα σύρματα που έβλεπε από το σπίτι του στην Ύδρα. Τραγούδησε τον πιο αισθησιακό, κολασμένο έρωτα όπως ίσως θα τον έβλεπε η Διοτίμα του Πλάτωνα χωρίς να έχει αντιρρήσεις.
Τραγούδησε την γυναικεία ομορφιά στην πιο εξαϋλωμένη της μορφή που μόνο στο όνειρο μπορείς να νιώσεις. Όχι την ομορφιά με τσιφτετέλι και χιπ- χοπ. Τραγούδησε την ποιητική ομορφιά κρατώντας διακριτικές αποστάσεις από την πραγματικότητα. Την ιδεατή, άπιαστη ομορφιά του οράματος. Την ομορφιά που φοβάσαι να ακουμπήσεις και την αφήνεις να πετάει γύρω σου υποταγμένος στην δύναμή της.
Δεν θα πάει στον Παράδεισο ο Λεονάρδος της Ύδρας. Εκεί θα πάνε οι αναμάρτητες ψυχές. Δεν θα τραγουδάει σε κάποια γωνιά του ουρανού μαζί με τους αγγέλους. Θα τον κρατήσουν στον Άδη όπως τους πέντε Έλληνες του Παπαιωάννου. Έχουν και οι δαίμονες τις αδυναμίες τους. Έχουν κι αυτοί τους ερωτικούς καημούς τους. Τον χρειάζονται. Να απαλύνει την ψυχή τους με ένα αφοπλιστικό, αισθησιακό μπάλσαμο. Με ένα γλυκό κρασί της μελαγχολίας της πανίσχυρης και αδάμαστης αίσθησης.
Ελάχιστους Εβραίους συμπάθησα. Ο ένας ήταν ο Κάρολος Κουν, πιο Έλληνας από τους Έλληνες, και ο Λεονάρδος. Δύσκολο πολύ να ξεπεράσει ένας Εβραίος την ταυτότητά του. Αυτοί το κατάφεραν και τώρα πια ανήκουν στο πάνθεον της τέχνης και του ανθρώπινου πολιτισμού.
Έχω τρία βίντεο. Το πρώτο, «Take this waltz», το αφιερώνω σε όσους πρόδωσε ο έρωτας και τους απογοήτευσε ξεγελώντας τους.
Διαλέξτε όποιο σας αγγίζει και πείτε «Rest in peace, Leonard. Σ’ ευχαριστούμε για τη συντροφιά».
Το δεύτερο, « Dance me to the end of love», σε όσους η ζωή αξίωσε να ζήσουν το όνειρο στην πιο ποιητικά ερωτική μορφή του.
Το τρίτο στη Χρυσούλα για να δει το Βερολίνο στο βάθος της αισθητικότητάς του και όχι στην κοσμική και αλλοτριωμένη- της βιτρίνας- όψη του. « First we take Manhattan, then we take Berlin».
Βαγγέλης Παπαμιχαήλ
Trending Now
Τροχαίο στη Λάμψακο
16 Σεπτεμβρίου 2024
Κήρινθος-Καθενοί 1-0
16 Σεπτεμβρίου 2024
