Νερό: Το αίμα της γης
30 χρόνια απογοήτευση και πίκρα για την κατάσταση του νερού στον τόπο μας .
30 χρόνια τιμωρία και μαύρο χάλι όσο πουθενά αλλού.
30 χρόνια με το παγούρι στο χέρι και αγορασμένο νερό.
30 χρόνια με ζημιές σε πλυντήρια, θερμοσίφωνες κλπ.
30 χρόνια συσσώρευσης προβλημάτων στον οργανισμό και την υγεία.
30 χρόνια πότε με νερό, πότε με μαύρη λάσπη, πότε χωρίς νερό.
30 χρόνια με νιτρώδη, με εξασθενή και δεν συμμαζεύεται.
30 χρόνια με φωνές, με παρακλήσεις, με διαμαρτυρίες.
30 χρόνια ασέβειας στο ΠΛΗΡΩΜΕΝΟ δικαίωμα των κατοίκων για νερό.
30 χρόνια ξυπνάς και αναρωτιέσαι αν θα πας πλυμένος στη δουλειά και το σχολείο.
30 χρόνια με υποσχέσεις, με προχειρότητες, με μηδέν τελικό αποτέλεσμα.
Ο τίτλος του άρθρου και η φωτογραφία είναι από το πολύ καλό ιστολόγιο www.omorfizoi.gr .
Τέσσερις λέξεις συμπυκνώνουν όλη την ουσία και το νόημα του πιο διαδεδομένου αγαθού πάνω στον πλανήτη. Το μόνο που καταφέραμε εμείς εδώ είναι να το στερούμαστε, να το βρομίζουμε, να δηλητηριαζόμαστε και να κοιτάζουμε το πρόβλημα σαν ανήμποροι αυτιστικοί. Η ανεπάρκεια διαχείρισης του πιο βασικού αγαθού και η κατασπατάλησή του στον τόπο μας είναι παροιμιώδεις.
Φίλες και φίλοι του psaxna.gr, ζούμε σε ένα τόπο που περιβάλλεται από βουνά όπου αναβλύζει πεντακάθαρο νερό. Θα έπρεπε να ανοίγουμε τη βρύση και να μεταλαβαίνουμε το θείο δώρο που η φύση μας χάρισε με απλοχεριά.
Αντί γι αυτό διστάζουμε και δεν τολμάμε να πλύνουμε ούτε τα ρούχα μας. ΟΤΑΝ ΈΧΕΙ ΝΕΡΌ,
εννοείται. Έχουμε αντιληφθεί τι φταίει για όλα αυτά; πολύ φοβάμαι πως όχι. Αλλιώς, δεν εξηγείται με τη λογική. Το σίγουρο είναι ότι συνυπεύθυνοι είμαστε όλοι μας.
Εύχομαι κάποτε οι συνδημότες να συνειδητοποιήσουν τη διάσταση του προβλήματος.
Εύχομαι κάποτε να αντιληφθούμε τη διαφορά του στραβού από το ίσο.
Εύχομαι κάποτε να κοιταχτούμε στον καθρέπτη και να αλλάξουμε νοοτροπία.
Εύχομαι κάποτε να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Εύχομαι κάποτε να καταλάβουμε ότι και για το καλό και για το κακό υπεύθυνοι είμαστε
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΊΔΙΟΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ.
Οταν το κακό έχει γίνει δεν έχει κανένα νόημα να καθόμαστε να κλαίμε και να θρηνούμε για τα σφάλματά μας και τα συμπλέγματά μας που είναι η πηγή κάθε ταλαιπωρίας στον τόπο μας.
Στο ίδιο μας το σπίτι.
Εύχομαι η νεώτερη γενιά που θα ζήσει σ΄αυτό τον τόπο να μην επαναλάβει τα αμαρτήματα και τα εγκλήματα της δικής μου γενιάς. Να ξέρει ότι κάθε απόφαση και κάθε επιλογή θα επηρεάσει και τη δική τους τη ζωή και όλων των συνανθρώπων.
ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Αυτά για το νερό στον τόπο μας.
Καλύτερα να σταματήσω εδώ.
Β. Παπαμιχαήλ
ΥΓ: προς αποφυγήν παρεξηγήσεων δεν αναφέρομαι σε μεμονωμένα περιστατικά που συμβαίνουν παντού. Αναφέρομαι στην αρνητική συνολική προσέγγιση του ζητήματος εδώ και δεκαετίες.