«Μπούρτζι-Ψαχνά-Πολιτικά-Καστέλλα-Βασιλικό-Λευκαντί-Σταυρός-Κοντοδεσπότι-Μακρυκάπα-Νέα Αρτάκη-Χαλκίδα.Χιλιάδες ανθρώπινες ζωές…» (της Κωνσταντίνας Πασσαλή)

Μπούρτζι. Ψαχνά. Πολιτικά. Καστέλλα. Βασιλικό. Λευκαντί. Σταυρός. Κοντοδεσπότι. Μακρυκάπα. Νέα Αρτάκη. Χαλκίδα. Χιλιάδες ανθρώπινες ζωές…

Η αξία της ανθρώπινης ζωής…

Ποια αξία; Ποια ανθρώπινη ζωή; Ποια δικαίωση; Ποιο κάρμα; Κάνεις σχέδια; Φεύγεις για διακοπές; Ποιος σου εγγυάται ότι δεν θα χάσεις το παιδί σου από μια φονική πλημμύρα; Την ώρα που εσύ καθόσουν αγκαλιά με τον άντρα σου και σχεδιάζατε το μέλλον σας για το πως θα μεγαλώσετε την οικογένεια σας; Πώς πληρώνεται μια τέτοια τραγωδία; Πώς πληρώνεται ο ψυχικός πόνος των συγγενών που έχασαν με τόση βιαιότητα τους ανθρώπους τους; Πως πληρώνεται η ψυχική οδύνη που λουφάζει και διογκώνεται στον οργανισμό των πληγέντων; Να αναφέρω και τις υλικές ζημιές; Τις ολόκληρες περιουσίες που χάθηκαν και έπεσαν σαν τραπουλόχαρτα μπροστά στα αδύναμα χέρια των ανθρώπων; Που έτρεχαν πανικόβλητοι να σώσουν τις ζωές τους; Τα κατοικίδια τους; Όσα πρόλαβαν… Όσοι πρόλαβαν… Τα σπίτια τους; Τα καταστήματα τους; Τα χωράφια τους; Τα μηχανήματα τους; ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗ; Η βοήθεια ισχνή και, περισσότερο με στόχο να σώσει τα προσχήματα… Πέρασαν 10 μέρες από τη φονική αυτή καταστροφή και το θέμα έχει ήδη αποσιωπηθεί… Πλήρης απουσία και αδιαφορία από παντού… Πλήρης εκμηδένιση της ανθρώπινης ζωής και του πόνου των ανθρώπων! Ποιος να τους πει τι! Αυτά δεν πληρώνονται!!! Οποιος δεν το έχει ζήσει, δεν θα το καταλάβει. Δεν είναι ένα πολιτικό κείμενο, δεν είναι ένα κείμενο απόδοσης ευθυνών… ή κατηγορίας… Είναι ένα κείμενο απλής παράθεσης γεγονότων, για όσους τείνουν να ξεχνούν πολύ γρήγορα…. Μην ξεχνάτε… Η Εύβοια πόνεσε, πονάει, και θα πονάει… Μαζέψτε τα κομμάτια σας, ο καθένας χωριστά και πάλι όλοι μαζί… Ας αναλογιστούμε, ποιά αξία μπορεί να διατηρεί ένα κράτος του οποίου οι πολίτες με κάθε ευκαιρία συνειδητοποιούν ότι δεν το χρειάζονται πια, επειδή είναι εξαναγκασμένοι και μπορούν να αντιμετωπίσουν τις αντιξοότητές τους μόνοι τους… Μήπως δεν είναι οι πολίτες που έχουν υποστεί την πλεόν ανεπανόρθωτη ζημιά αλλά αυτό καθεαυτό το ελληνικό κράτος;

Κωνσταντίνα Πασσαλή