«Μια Κυριακή του Νοεμβρίου στα Ψαχνά…»
Μη φοβάστε, φίλες και φίλοι του Psaxna.gr. Δεν θα σας ψυχοπλακώσουμε. Το αντίθετο μάλιστα. Σκοπός της ιστοσελίδας είναι να αναδεικνύει χρόνια προβλήματα, να προτείνει, να ξεσηκώνει.
Εδώ στο psaxna.gr δεν μας πιάνει το σύνδρομο της Κυριακής. Η ανταπόκριση του κόσμου είναι πολύ μεγάλη, κάτι που μας κρατάει να συνεχίζουμε.
Την απομόνωση την νιώθουμε ως δήμος της Ελλάδας. Ας ελπίσουμε έστω σε κάποια οράματα όπως λέει και η φίλη μας Mata Spi σε προηγούμενο σχόλιό της. Την απομόνωση τη νιώθουμε από την έλλειψη αντιλόγου από παντού όπου απευθυνθήκαμε κάνοντας συγκεκριμένες υποδείξεις και ζητώντας ανταπόκριση σε θέματα που αφορούν ολόκληρο το δήμο, δηλαδή τους δημότες, δηλαδή συνανθρώπους. Μόνο ο Μιχάλης απαντάει. Έχουμε θέσει ερωτήματα στις δημοτικές αρχές, σε πολιτικούς, σε νομικούς, σε υπηρεσίες, σε μεγαλόσχημες ιστοσελίδες της πρωτεύουσας, τώρα τελευταία και στις πρυτανικές αρχές του τοπικού πανεπιστημίου. Για αυτούς τους τελευταίους ελπίζαμε ότι στο χώρο της παιδείας οι υψηλά ιστάμενοι θα δικαιολογούσαν την ιδιότητά τους ως (και) παιδαγωγοί. Το οξύμωρο είναι ότι ο χώρος της παιδείας είναι χώρος αγωγής η οποία δυστυχώς φαίνεται ότι απουσιάζει από εκεί όπου υποτίθεται ότι διδάσκεται. Ένα ακόμα μεγάλο μηδέν στην υπηρεσία ενός κάλπικου και ψευδεπίγραφου εκπαιδευτικού συστήματος.
Ποτέ δεν ασκήσαμε κριτική χωρίς πρόταση. Μένουμε όμως με την απορία: “γιατί δεν απαντούν;” Μήπως δεν μας διαβάζουν; Μας διαβάζουν και μας παραδιαβάζουν! Μήπως θεωρούν ότι αυτά που τους γράφουμε είναι ασήμαντα και δεν αξίζουν τον κόπο; Κάθε άλλο! Η φωνή της ιστοσελίδας έχει γίνει η δεύτερη φωνή κάθε δημότη. Όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα τρέχουν όλοι πρώτα στο Σταμάτη και μετά στο δημαρχείο!
Υπάρχουν κι άλλα πολλά “μήπως”. Ένα είναι σίγουρο, φίλες και φίλοι, κι αυτό είναι το θλιβερότερο. ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ. Αυτοί που κρατούν στα χέρια τους το παρόν και το μέλλον των ανθρώπων μιας μικρής κοινωνίας, μιας ολόκληρης χώρας, αυτοί που παίρνουν αποφάσεις, αυτοί πάνω στους οποίους οι απλοί άνθρωποι στήριξαν τις ελπίδες τους , είναι τραγικά απόντες.
ΑΔΡΑΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΟΝ ΟΡΚΟ ΤΟΥΣ, ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΠΑΡΑ ΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΠΑΡΑ ΤΟ ΣΤΟΜΦΟ ΤΟΥΣ.
Είναι Κυριακή 3 Νοεμβριου. Μια κουρασμένη, πεσμένη μέρα, 5 η ώρα το απόγευμα και το μόνο που βλέπεις στους δρόμους είναι κάποιοι αλλοδαποί και μερικά περαστικά αυτοκίνητα που κατευθύνονται προς τα αστικά κέντρα της Χαλκίδας και της Αθήνας. Μια πόλη που φαίνεται να είναι άκεφη, κρυμμένη, ταπεινωμένη. Ένας δήμος όπου το κάθε τυχάρπαστο κομματικό εξάρτημα μπορεί υποσχεθεί οτιδήποτε ξέροντας ότι κανένας δεν θα του ζητήσει το λόγο αρκεί να τα έχουν καλά ακόμα και μ΄ αυτούς που τους φτύνουν κατ΄επανάληψη. Μια κοινωνία που έχει ανάγει την δουλοπρέπεια και την ακαταλληλότητα σε αξία, παρηγοριά και προϋπόθεση ανάθεσης ευθυνών και αξιωμάτων. Απίστευτο κι όμως αληθινό.
Είχαμε τονίσει ότι μετά το ψευτοτζερτζελέ των εκλογών έρχεται η διαπίστωση αυτού που δεν θέλαμε να δεχθούμε. ΚΙ ΑΥΤΟ ΛΕΓΕΤΑΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΩΝ. Προοπτικών που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, που θα κρατήσουν τους νέους στον τόπο τους. Μια βόλτα στην πόλη αρκεί να το νιώσεις στο πετσί σου. Ψίχουλα το πανεπιστήμιο, κλειστό το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας, ξεθωριασμένα ενοικιαστήρια στα μαγαζιά, κρανίου τόπος το άλλοτε πανέμορφο δάσος. Και έπεται συνέχεια…Μικρή παρηγοριά το κλειστό γυμναστήριο που θα δώσει έστω και προσωρινά κάποια μεροκάματα και λίγη ψυχαγωγία στα νέα παιδιά όταν με το καλό ξεκινήσει.
Ο τόπος χρειάζεται ρίχτερ, πολλά ρίχτερ. Ποιός θα του τα δώσει; Οι πολιτικοί; Μακάριοι όσοι τους παίρνουν στα σοβαρά. Μήπως προσωρινά τα υπερκαταστήματα που σε λίγες μέρες θα αρχίσουν να μετρούν αντίστροφα για την εμπορική εκμετάλλευση των Χριστουγέννων; Ευτυχείς όσοι συμμετέχουν. Μήπως η ψευδαίσθηση του τζόκερ ή του εθνικού πρωταθλήματος; Ας μην το σχολιάσουμε.
Αυτή είναι η εικόνα της πόλης και της χώρας εν έτει σωτηρίω 2019. Καλή – κακή, αυτή είναι. Αναλογιστείτε το γιατί και πάρτε ένα μέρος της ευθύνης ή της ικανοποίησης.
Είναι νόμος της ανθρώπινης κοινωνίας : όταν βλέπεις το στραβό και δεν το πολεμάς, όταν ψηφίζεις διεφθαρμένους, ψεύτες και προδότες τότε δεν είσαι παθητικός πολίτης. Είσαι κάτι πολύ χειρότερο: ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ (George Orwell). Θα κλείσω αυτή τη επικοινωνιακή παρένθεση με το σχόλιο της Mata Spi κι ας με συγχωρέσει που δεν ζητώ την άδειά της. Δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό γιατί με επτά λέξεις λέει όσα λέει η στήλη σε ολόκληρο το άρθρο:
“Δεν βλέπω να υπάρχει όραμα! …Αλλά ελπίζω!”
Β. Παπαμιχαήλ
ΥΓ. Με την πρώτη ευκαιρία θα αναφερθούμε σε κάποιες ελπιδοφόρες προτάσεις που έχουν κάνει παλαιότερα μέσω της ιστοσελίδας συντοπίτες όπως ο Γιώργος Παπαϊωάννου και ο Θανάσης Γκάνης. Τους διαβεβαιώνουμε ότι οι παρατηρήσεις τους δεν περνούν απαρατήρητες.