«Για μια έκθεση παιδικού-εφηβικού βιβλίου στο Δήμο Διρφύων-Μεσσαπίων» (της Μένης Πουρνή)

Με την συνένωση των δήμων και κοινοτήτων με το πρόγραμμα «Ι. Καποδίστριας» το 1998 σκοπός ήταν όχι μόνο να εξοικονομηθούν πολύτιμοι οικονομικοί τρόποι για το κράτος αλλά και να ενισχυθεί το πνεύμα ενότητας και συνεργασίας στους νεότευκτους δήμους. Δεν ξέρω, αν κάτι τέτοιο επετεύχθη σε μεγάλο βαθμό, γιατί συχνά τα μικρότερα δημοτικά διαμερίσματα παραπονιούνται για εγκατάλειψη και αδιαφορία από την κατά τόπους δημοτική αρχή.

Ωστόσο ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξουν τα πράγματα ή να ενωθούν όλοι οι δημότες υπό το πρίσμα ενός κοινού σκοπού ή οράματος. Εφόσον, σύμφωνα με την άποψη του Πλάτωνα πως η μοναδική ρεαλιστική δυνατότητα να αλλάξει ο κόσμος είναι η παιδεία, δε θα μπορούσε η πρότασή μας παρά να εφάπτεται αυτού του πεδίου. Έχοντας μία μικρή εμπειρία από τη δική μου προσωπική προσπάθεια να φέρω σε επαφή τους μαθητές της κοινότητας καταγωγής μου με το παιδικό βιβλίο και τους συγγραφείς της παιδικής λογοτεχνίας, τα παιδιά ανταποκρίνονται στο κάλεσμα, αν βρει ανταπόκριση στο δημιουργικό και ανεξάντλητο πνεύμα της αγάπης των εκπαιδευτικών για τη δουλειά τους.

Με την αφορμή, λοιπόν, της έναρξης της σχολικής χρονιάς θα πρότεινα στη δημοτική αρχή να σκεφτεί την οργάνωση και την πραγματοποίηση μιας έκθεσης παιδικού και εφηβικού βιβλίου στην έδρα του Δήμου, όπου για ένα διήμερο ή τριήμερο, οι μαθητές των σχολείων του Δήμου-και όχι μόνο να έρθουν σε επαφή με το παιδικό βιβλίο και τους ανθρώπους του. Δεν είναι απαραίτητο να συμμετέχουν μόνο γνωστοί συγγραφείς εικονογράφοι κτλ. Η έκθεση θα μπορούσε να αποτελέσει ευκαιρία και για να γίνουν γνωστές οι τοπικές παραδόσεις και η ιστορία με το να αφηγηθούν ηλικιωμένοι τοπικές παραδόσεις που γνωρίζουν από τους παλιότερους ή να μιλήσουν οι ίδιοι οι μαθητές για τις παραδόσεις και τα τοπικά μνημεία της περιοχής τους (όπου υπάρχουν). Παράλληλα θα μπορούσαν να λειτουργήσουν εργαστήρια για να μάθουν και να δουν τα παιδιά πώς δημιουργείται, γράφεται ή εικονογραφείται ένα βιβλίο, να δοθούν θεατρικές παραστάσεις βασισμένες σε λογοτεχνικά έργα κτλ.

Ακόμη θα μπορούσαν να προηγηθούν μικρές εκδηλώσεις στα σχολεία στα πλαίσια ενός είδους πολιτιστικής εβδομάδας με μία ανορθόδοξη και δημιουργική εισαγωγή των μαθητών στον κόσμο του βιβλίου και να μην παραλείψουμε την μέγιστης σημασίας ύπαρξη σχολικής και κοινοτικής βιβλιοθήκης σε κάθε δημοτικό διαμέρισμα, έστω και υποτυπώδους. Φωτεινό παράδειγμα αποτελεί η κοινότητα του Οξύλιθου στην νότια Εύβοια, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Τα ωφέλη από μια τέτοια εκδήλωση και δραστηριότητα δεν μπορούν να απαριθμηθούν σε αριθμούς και υλικά κέρδη αλλά είναι μακροπρόθεσμα και για μια ζωή.

Άλλωστε όπως είπε και ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς-Κρίστιαν Άντερσεν: «Τα παραμύθια γράφονται για να κοιμούνται τα παιδιά αλλά και για να ξυπνάνε οι ενήλικες».