«Χύμα τσιγάρα στο περίπτερο»
Τώρα πια πωλούνται τσιγάρα χύμα και στα Ψαχνά. Όπως γινόταν πριν 50 χρόνια. Ποιος να το φανταζόταν!
Σε μια περιοχή που είχε όλα τα οικονομικά και γεωγραφικά προνόμια κατορθώθηκε το ακατόρθωτο. Να μην έχουν οι κάτοικοι λεφτά για ένα πακέτο τσιγάρα. Και δεν είναι θέμα αστεϊσμού. Θα έλεγε κανείς ότι αυτό θα τους κάνει καλό στην υγεία αλλά η πίκρα είναι αλλού. Η έμμεση αλλά μεγάλη πίκρα είναι στην εξαφάνιση οποιασδήποτε προοπτικής και ελπίδας για το μέλλον. Η ανεργία έχει τσακίσει την ψυχή όλων αυτών που έχουν πλήρη συνείδηση της πραγματικής κατάστασης. Υπάρχουν εκατοντάδες νέοι άνθρωποι που σαπίζουν από απελπισία στους καναπέδες ή μπροστά σε μια οθόνη παρακολουθώντας παθητικά και ανέκφραστα ό,τι σκουπίδι κυκλοφορεί και αποβλακώνει.
Ποιος φταίει γι αυτό το κατάντημα; Το κράτος; Ναι. Μιλάμε για το πιο ανίκανο και διεφθαρμένο κράτος της Ευρώπης. Το παράνομο κράτος με την δρακόντεια υπερφορολόγηση και την αρνητική αναπτυξιακή πολιτική με τους φουκαράδες πολίτες να περιμένουν να έρθει η οικονομική άνοιξη. Ένα κράτος που δίνει ξεδιάντροπα και εις βάρος του πολίτη επίδομα ενοικίου στην πιο απαξιωμένη κοινωνική ιδιότητα. Αυτή του πολιτικού. Γιατί; Για τις ευεργεσίες που προσέφεραν; Αν δεν τους φτάνει ο μισθός γιατί δεν παραιτούνται και να βρουν μια καλύτερη δουλίτσα έξω; …ρεζιλίκια…
Φταίνε οι τοπικές αρχές; Ναι. Πάρτε τους ανεκδιήγητους προηγούμενους. Τι κατάσταση παρέλαβαν και τι παρέδωσαν. Και ακόμα κυκλοφορούν ανάμεσά μας και συμμετέχουν στα κοινά. Κοιτάξτε τους τωρινούς ή μάλλον μην κοιτάζετε γιατί δεν θα δείτε τίποτα. Ακούσατε κάτι για κάποια σχέδια προσέγγισης επιχειρήσεων και επενδυτών που θα αξιοποιήσουν τους φυσικούς πόρους και ό,τι μπορεί να παράγει ο ευρύτερος δήμος; Ποιος να το σκεφτεί και ποιος να κάνει τέτοια εγχειρήματα τη στιγμή που όταν βγουν έξω από τα όρια του Δήμου δεν μπορούν να αρθρώσουν λέξη; Ποιος να πάρει τέτοιες πρωτοβουλίες όταν έχουν περάσει όλη τη ζωή τους ανάμεσα στο καφενείο της πλατείας και το σπίτι τους; Που να τους πας που δεν έχουν ιδέα τι γίνεται πιο έξω και πλήρη άγνοια απώτερου σκοπού της αυτοδιοίκησης; Το μόνο που κατάφεραν ήταν να πουν ναι σε μια εταιρία που θα κουβαλάει όλη τη βρώμα της Κεντρικής Ελλάδας στο Δήμο μας και που δεν την ήθελαν πουθενά στην Ελλάδα.
Τι έχουν να πουν κράτος και αυτοδιοίκηση στα νέα παιδιά που προσδοκούν μια κίνηση, ένα σχέδιο, έστω μια καινούργια παραγωγική ιδέα από αυτούς που τους ψήφησαν; Να τους δουν να σηκωθούν και να φέρουν τον κόσμο ανάποδα και να πάρουν το Δήμο από το χέρι να τον ταρακουνήσουν, να τον διευθύνουν, να τον κατευθύνουν , να τον προχωρήσουν , να τον αναβαθμίσουν, να του δώσουν ελπίδες και προοπτικές. ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ. Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια επαναλαμβανόμενα, προβλέψιμα, αναμενόμενα και τόσο μα τόσο βαρετά και στάσιμα.
Φταίει και κάποιος άλλος; Ναι. Φταίμε όλοι εμείς γιατί είμαστε κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν – ολόιδιοι με αυτούς. Εμείς που νομίζαμε ότι ήμασταν ανερχόμενοι Ροκφέλλερ με δανεικά. Εμείς οι παντογνώστες που ξέραμε τα πάντα και είχαμε «άποψη». Εμείς οι νεόπλουτοι που από το γαϊδουράκι και το καράμαξο φτάσαμε να προβληματιζόμαστε ποιο SUV 4Χ4 θα γέμιζε καλύτερα το μεγάλο πνευματικό και ψυχικό κενό που έχουμε μέσα μας. Σαν το ανέκδοτο με τον Καραμήτρο.
Αν δεν αλλάξουμε μυαλά, φίλες και φίλοι, αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε σε λάθος δρόμο, αν επιμένουμε στα συμπλέγματά μας και εθελοτυφλούμε μέσα στην επαρχιωτίλα μας τότε κάθε μέρα θα πωλούνται όλο και περισσότερα τσιγάρα χύμα στα περίπτερα. Αν συμμετέχουμε στη απελπιστικά παρανοϊκή, εμφυλιοπολεμική και στημένη ποδοσφαιρική διαμάχη τότε κάθε μέρα θα βλέπουμε το σωρό των προβλημάτων να αυξάνεται χωρίς καμιά διέξοδο.
Β. Παπαμιχαήλ.
ΥΓ. Θυμίζω στους αναγνώστες δυο μεγάλα θέματα που θα μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον. Το χάλι της αγροτικής οικονομίας στα μέρη μας και την πρακτική αξία των δημοσίων έργων στην πόλη μας.